Бернар Дзюфур

Дзюфур вывучаў сельскагаспадарчае машынабудаванне, потым вучыўся ў Акадэміі Гранд Шамьер у Парыжы. Спачатку пісаў абстрактныя карціны, потым далучыўся да руху «Новае фігуратыўнае мастацтва». Падчас нямецкай акупацыі прыцягнуты да ваеннай працы. Яго адправілі ў Германію з Аленам Роб-Грые, там яны сустрэлі Клода Алье. Зімой 1944—1945 гадоў ён паступіў у Гейдэльбергскі ўніверсітэт і вывучаў творчасць Эжэна Дэлакруа і Стэфана Малармэ. Пасля вайны капіяваў творы Мікеланджэла і Тынтарэта ў Луўры.

Яго першая персанальная выстава адбылася ў Galerie Maeght у 1948 годзе, пасля чаго адбыліся выставы ў галерэі Жанны Бухер паміж 1951 і 1953 гадамі. Заахвочаны гэтымі поспехамі, неўзабаве ён падпісаў эксклюзіўны кантракт з арт-дылерам П’ерам Лёбам. Ён супрацоўнічаў з многімі пісьменнікамі, у тым ліку з Рэнэ дэ Салье, Андрэ П’ер дэ Мандзіяргесам, Жоржам Ламбрыхсам, Полем Тэвененам і Аленам Жуфруа. У канцы 1950-х гадоў ён пачаў прыцягваць увагу за межамі Францыі; у 1959 годзе ўдзельнічаў у другой выставе дакументаў у Каселі.