Llagu Saláu

En dellos casos, los llagos salaos pueden llegar a tener una concentración de sal cimero al agua de mar.

Los llagos salaos fórmense cuando les agües que flúin escontra'l llagu, que contienen sales o otros minerales, nun pueden abandonalo por cuenta de que'l llagu ye una cuenca endorreica terminal. Al evaporarse, l'agua dexa detrás cualquier sal que permaneciera disuelta, aumentando asina la so salín, razón pola que los llagos salaos son llugares aparentes pa la producción de sal. L'altu salín condiciona coles mesmes la flora y la fauna del llagu en cuestión; ello ye que n'ocasiones la resultancia puede aportar a l'ausencia casi total o total de vida en dichu llagu.

Si l'apurra d'agua que flúi escontra'l llagu ye menor que la cantidá d'agua evaporada, el llagu puede llegar a sumir y dexar una llanura salada o salar, tamién llamada sablera.

El fechu de que les sos agües sían salines fizo que se-yos llame popularmente mares d'una manera daqué errada.

 

Por tamañu, los trés mayores llagos salaos nel mundu son el Mar Caspiu, el mar d'Aral y el llagu Baljash. El mayor llagu saláu de los hemisferios sur y occidental ye'l Mar Chiquita, el cuartu en tamañu del mundu tres los trés anteriores.

El llagu saláu con mayor altitú ye'l llagu Meiriqie, a una altitú de 5354 msnm y una superficie de 64 km² (el llagu Namtso, davezu citáu, ye namái'l más altu de los que superen los 500 km²), ente que'l ríu de menor altitú ye'l mar Muertu, que ye coles mesmes el puntu más baxu de toles tierres remanecíes.

Dende'l sieglu VIII, el sal del llagu Baskunchak de Rusia foi esplotada y distribuyida al traviés de la Ruta de la Seda. Na actualidá, la industria del sal d'esti llagu (que tien un 99,8% de pureza de cloruru sódicu) supón el 80% de la producción total de sal de Rusia. Dependiendo de les necesidaes, xenera ente 1,5 y 5 millones de tonelaes de sal cada añu.

• Salar
• Llanura salina
• Salina
• Llagu endorreico

•   Wiki Commons acueye conteníu multimedia sobre Llagu saláu.