苏丽珂

ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!..

გულამოსკვნილი ვტიროდი

„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“

天涯海角我都走遍。

但我只有傷心哭泣—

我親愛的你在哪裡？

Но ее найти нелегко,

Долго я томился и страдал;

Где же ты моя Сулико!

And longing was tearing my heart.

Without love my heart felt heavy, I cried to the night -

"Where are you, my Suliko? "

ობლად რომ ამოსულიყო,

გულის ფანცქალით ვკითხავდი

„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“

霞光般的放光輝。

我激動地問那玫瑰：

我的愛人可是你？

В поисках уйдя далеко,

Роза, пожалей, услышь меня,

Нет ли у тебя Сулико?

A lone rose was blooming

My heart was beating hard, I had to ask it:

"Where have you hidden Suliko?"

ფოთლებში მიმალულიყო,

მივეხმატკბილე ჩიტუნას

„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“

夜鶯夜鶯我問你：

你這唱的動人的小鳥兒，

我期望的可是你？

Песню соловей звонко пел,

Я у соловья тогда спросил

Сулико не ты ли пригрел?

In the branches of the rose thorn

Gently, then, I asked him if he was the one,

If he had any news of Suliko.

ყვავილს ნისკარტი შეახო,

ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,

თითქოს სთქვა"დიახ, დიახო!“

一面低下頭思量。

好像是在溫柔地回答：

你猜對了正是我！

Розу тронул клювом легко,

Ты нашел, что ищешь, - он сказал

Вечным сном здесь спит Сулико …

And sang a loud clear song to the stars

His eyes held a gleam, and he cocked his head

As if to tell me "Yes, yes, I know Suliko!"

შეირხა ... თავი დახარა,

ცვარ-მარგალიტი ციური

დაბლა ცრემლებად დაჰყარა.

我羞愧地彎下了腰。

露水和聖歌裡的珍珠，

如眼淚般灑落

Свой бутон раскрыв широко,

Тихо прошептала мне тогда

Не найти тебе Сулико.

Ashamed and band softly down,

Dew and pearl of heavenly tale,

Shed as a tear on the ground.

სხივები გადმოსულიყო,

მას შევეკითხე შეფრქვევით

„შენ ხომ არა ხარ სულიყო?!“

她也面露喜色，

我激動地問她：

我的愛人可是你？

Beams had been came out from her,

And I asked her heedlessly, fuss,

Are you my Suliko mere

სხივები გადმომაყარა

და იმ დროს ყურში ჩურჩულით

ნიავმაც ასე მახარა

她的神色早已說明，

她在我的耳畔低語，

風兒使我們相近

Spread beams really said,

While in ear by whispering,

Breeze identically make me glad

მორჩი და მოისვენეო!

დღე დაიღამე აწ ტკბილად

და ღამე გაითენეო!

得到結果快快休息。 享受完這美好的一天，

一起度過美好的一夜！

ვარსკვლავად, ბულბულ, ვარდადო,

თქვენ ერთანეთი რადგანაც

ამ ქვეყნად შეგიყვარდათო“.

星辰、玫瑰、夜鶯，

你們結合起來，

只因你們愛著這國家

საყვარლის კუბო-სამარეს,

აღარც შევჩვი ქვეყანას,

აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს!

求索愛人的墳塋。

我不再習慣這國家，

我不會再流下淚水！

ვარსკვლავს შევყურებ ლხენითა

და, რასაცა ვგრძნობ მე იმ დროს,

ვერ გამომითქვამს ენითა!

我細嗅玫瑰的芳香，

我舉頭凝望星辰，

這化境難以言喻！

დღემდე რომ მწარედ კრულ იყო,

ახლა კი ვიცი, სადაც ხარ

სამგან გაქვს ბინა, სულიკო!

不論白晝還是黑影。

我也未曾失去，我的愛人

我將時時回想你，我知你在哪安息