Something's Got to Give, Marilyn Monroe ile Dean Martin'in başrollerini paylaştığı, George Cukor tarafından yönetilmiş 1962 yılı ABD yapımı tamamlanamayan film.
Marilyn Monroe'nun ölümünden hemen önceki günlerde çekilmeye başlanmış, fakat Monroe'nun hayatındaki iniş çıkışlar ve sonunda da ölümü nedeniyle tamamlanamamıştır. Filmin çekilen kısmı 1989 yılına kadar Fox film arşivinde kalmış, sonradan montajlarla tamamlanıp 2001'de yayımlanmıştır. Komedi türündedir.
 1990 yılında yayınlanan belgeselin afişi | |
| Yönetmen | George Cukor |
|---|---|
| Yapımcı | Henry T. Weinstein |
| Senarist | Nunnally Johnson Walter Bernstein |
| Uyarlama | Samuel ve Bella Spewack tarafından yazılan bir senaryo |
| Oyuncular | Marilyn Monroe Dean Martin Cyd Charisse Phil Silvers |
| Müzik | Johnny Mercer |
| Görüntü yönetmeni | Franz Planer Leo Tover |
| Kurgu | Tori Rodman |
| Dağıtıcı | 20th Century Fox |
| Çıkış tarih(ler)i | 1 Haziran 2001 |
| Süre | 37 dakika |
| Ülke | ABD |
| Dil | İngilizce |
Ellen Arden (Marilyn Monroe), iki küçük çocuğun annesi ve fotoğrafçı, Pasifik Okyanusu'nda kaybolduktan sonra resmi olarak öldüğü ilan edilir. Kocası Nick (Dean Martin) başkasıyla evlenir, o ve yeni karısı Bianca (Cyd Charisse) balayına çıkmışlardır. Bu sırada Ellen, beş yıl boyunca sıkışıp kaldığı adadan kurtarılarak evine döner ve işler karışır.
Filmin senaryosu, Arnold Schulman, Nunnally Johnson ve Walter Bernstein tarafından My Favorite Wife (1940) filmi baz alınarak yazıldı. Temel çekimlerin başlangıcından birkaç hafta önce oyuncu ve ekip, George Cukor'un Beverly Hills'teki evine benzeyen bir sette gardırop testleri için toplandı.
Marilyn Monroe bir yıldan uzun süre ekranda gözükmemişti. Son zamanlarda safra kesesi ameliyatı geçirmiş ve 11 kilogram daha zayıflayarak yetişkin hayatının en düşük ağırlığına gelmişti.
Çekimler başlamadan önce, Monroe filmin yapımcısı Henry Weinstein'e Başkan John F. Kennedy'nin 19 Mayıs 1962 tarihindeki doğum gününde şarkı söylemesi için Beyaz Saray tarafından çağrıldığını belirtti. Yapımcı, kutlamanın çekimlerde sorun çıkarmayacağını düşünerek Monroe'ya izin verdi.
Monroe, çekimlerin ilk gününü olan 23 Nisan 1962'de Weinstein'a telefon ederek, ciddi bir sinüs enfeksiyonu geçirdiğini ve o sabah sette olamayacağını söylemişti. Görünüşe göre enfeksiyonu rolüne çalışmak için New York'ta bulunan ve oyunculuk koçu Lee Strasberg'in çalıştığı The Actors Studio'ya yaptığı bir gezi sırasında yakalamıştı. Stüdyo, Monroe'nun tedavisinin incelenmesi için Dr. Lee Siegel'i gönderdi. Hastalığı filmi bir ay ertelemesine rağmen George Cukor beklemeyi reddetti. Bunun yerine, diğer başrol kadın oyuncusunun sahnelerini çekebilmek için çekim programını yeniden düzenledi. Saat 07:30'da Cyd Charisse telefon edilerek Fox bölgesine çağrıldı. Sabahın ilerleyen saatlerinde Martin'in karakterini ve Charisse'i çeken ilk sahne, çocuklarla bir ağaç evi inşa etme karşılaşmasıydı.
Gelecek ay boyunca filme, çoğunlukla ateş, baş ağrısı, kronik sinüzit ve bronşit nedeniyle yalnızca ara sıra ortaya çıkan Monroe olmadan devam edildi. Üretim, programın 10 gün gerisinde kaldı. Kennedy'nin doğum günü yaklaştığında, Monroe'nun 9 Nisan'daki olayda görünmesini istemesine rağmen, Monroe'nun Beyaz Saray'a olan bağlılığını sürdüreceğini düşünmeyen üretim konusundaki hiçbir kimse olmadı. Monroe'nin ölümünden sonra çıkan stüdyo belgeleri, politik bağış toplama etkinliğindeki görünümünü Fox yöneticileri tarafından ayarlanmış olduğunu doğruladı.
Bu arada, üretim bütçenin üstündeydi ve senaryo, yazar Walter Bernstein'ın çabalarına rağmen hâlâ tamamlanmış değildi. Senaryo her gece yeniden yazıldı, Monroe her geçen gün yeni sahneler ezberlemek zorunda kalmaktan ötürü hayal kırıklığına uğradı. Kameranın karşısında değilken, zamanının çoğunu Lee'nin karısı Paula Strasberg ile kıyafet odasında geçirdi.
1 Haziran 1962 günü, Monroe'nun 36. doğum gününde, Martin ve Wally Cox avlu setinde bir sahne çekti. Monroe'un standında yer alan Evelyn Moriarty, Los Angeles Çiftçiler Pazarı'ndan yedi dolarlık bir tabak kek aldı. Bir stüdyo ressamı, "Mutlu Yıllar (Süit)" adlı bir Monroe karikatürü çizdi. Bu, doğum günü kartı olarak kullanılacaktı ve oyuncu ve ekip tarafından imzalanmıştı. Oyuncular Marilyn geldiğinde kutlamaya çalıştı ancak Cukor, saat 18.00'e kadar beklemekte ısrar etti (iş gününün sonu) çünkü "ondan tam günlük bir çalışma" almak istiyordu.
Bu gün Monroe'nun setteki son günü oldu. Partiyi Wally Cox'la terk etti ve o gece sette kullandığı kürklü kıyafeti ödünç aldı, çünkü o akşam eski sevgilisi Joe DiMaggio ve Dean Martin'in küçük oğlu Dean Paul Martin ile birlikte Dodger Stadyumu'nda bağış toplama kampanyasına katılacaktı.
4 Haziran 1962 Pazartesi günü Henry Weinstein, Monroe'dan kendisine o gün sette olamayacağını söylediği bir telefon geldi. Sinüziti alevlenmişti ve vücut sıcaklığı 100 °F (37.8 °C) ulaşmıştı. Stüdyo toplantısında Cukor, Monroe'nun görevden alınmasını şiddetle onayladı ve 8 Haziran 1962'de projeden kovuldu.
Monroe kovulduktan sonra Life, Cosmopolitan ve Vogue dergilerine yönelik röportajlar ve fotoğraf çekimleri gerçekleştirdi. Ölümünden sadece iki gün önce, 3 Ağustos 1962'de yayınlanan Richard Meryman'la yapılan Life dergisi röportajında şöhretin olumlu ve olumsuz yönleri üzerine konuştu. "Şöhret değişkendir" dedi. "Artık çalışmalarımda ve iletişim kurup güvendiğim birkaç insanla yaşıyorum. Şöhret gelip geçicidir ve şu zamana kadar hep şöhrete sahip oldum: Eğer devam ederse, her zaman değişken olduğunu bileceğim. Yani, en azından yaşadığım bir şey, fakat yaşadığım yer değil."
Monroe'nun rolünün Lee Remick'e verilmesi kararlaştırıldı. Önceden, Kim Novak ve Shirley MacLaine düşünülmüştü ancak ikisi de reddetti.
Dean Martin rol arkadaşı Monroe olmadan devam etmeyi reddetti. Monroe, Martin'le arkadaş olmaktan ayrı olarak Fox'un arzusu üzerine (Martin ve Cox dahil) şahsen James Garner ve Don Nockts'la birlikte filmin oyuncularını seçmişti. Fox, Monroe'yu yeniden işe aldı; teklifte iki tane film çekecekti. İki film başına bir defaya mahsus olmak kaydıyla $500.000'lık bir maaş, ayrıca zamanında tamamlanmışsa bonus alacaktı (ilk kez Monroe'ya verilmesi gereken miktarda maaş teklif edilmişti, yardımcı rollerde yer alan rol arkadaşlarının çoğu Monroe'dan daha fazla maaş alıyordu). İkinci film What a Way to Go! olacaktı. Çekimler Ekim ayında başlayacaktı, ancak Monroe ölümünden sonra daha fazla çalışma yapılmadı. What a Way to Go!'daki rolü Shirley MacLaine'e verildi.
Nisan 1963'te Fox, deneme çekimlerinden kısa videoları ve Monroe'yu gösteren tamamlanmamış filmi içeren 83 dakikalık belgesel Marilyn'i piyasaya sundu. Bu, 1990 yılında uzun metrajlı belgesel Marilyn: Something's Got to Give'in yayınlanmasına kadar halk tarafından görülen film hakkındaki tek yapım oldu.
Fox, Monroe'nun ölümünden sonraki yıl yeni oyuncu kadrosu ve mürettebatı ile birlikte tüm üretim fikrini elden geçirdi ve Move Over, Darling olarak adlandırılan ve Doris Day, James Garner ve Polly Bergen'in rol aldığı filmi üretti. Film, Aralık 1963'te yayımlandı.
Filmin çekilmiş sahneleri 1989 yılında Fox arşivinde bulundu. 1990 yılında Marilyn: Something's Got to Give adlı belgeselde kullanıldıktan sonra filmin sahnelerini birleştirmek için Fox Entertainment News filmi montajladı ve Marilyn Monroe: The Final Days adı altında 1 Haziran 2001 tarihinde, Monroe'nun 75. doğum gününde AMC'de yayımladı.
This article uses material from the Wikipedia Türkçe article Something's Got to Give, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Aksi belirtilmedikçe içeriğin kullanımı CC BY-SA 4.0 lisansı kapsamında uygundur. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Türkçe (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.
