รถไฟใต้ดินปักกิ่ง (จีนตัวย่อ: 北京地铁; จีนตัวเต็ม: 北京地鐵) เป็นเครือข่ายรางรถไฟฟ้าใต้ดิน ซึ่งเชื่อมต่อเขตเมืองและชานเมืองของมหานครปักกิ่ง ประเทศจีน
เนื้อหาในบทความนี้ล้าสมัย โปรดปรับปรุงข้อมูลให้เป็นไปตามเหตุการณ์ปัจจุบันหรือล่าสุด ดูหน้าอภิปรายประกอบ |
รถไฟใต้ดินปักกิ่ง | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
โลโก้รถไฟใต้ดินปักกิ่ง | |||||||
ข้อมูลทั่วไป | |||||||
ชื่อพื้นเมือง | |||||||
ชื่อภาษาจีน | |||||||
อักษรจีนตัวย่อ | 北京地铁 | ||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 北京地鐵 | ||||||
| |||||||
เจ้าของ | Beijing Municipal Government | ||||||
ที่ตั้ง | ปักกิ่ง และ หลางฟาง, มณฑลเหอเป่ย์ | ||||||
ประเภท | ระบบขนส่งมวลชนเร็ว | ||||||
จำนวนสาย | 27 | ||||||
จำนวนสถานี | 490 | ||||||
ผู้โดยสารต่อวัน | 10.544 ล้าน (2018 เฉลี่ยต่อวัน) 13.7538 ล้าน (สถิติ 12 ก.ค. 2019) | ||||||
ผู้โดยสารต่อปี | 3.8484 พันล้าน (2018) | ||||||
เว็บไซต์ | bjsubway.com mtr.bj.cn bjmoa.cn | ||||||
การให้บริการ | |||||||
เริ่มดำเนินงาน | 15 มกราคม 1971 | ||||||
ผู้ดำเนินงาน | |||||||
ลักษณะ | ใต้ดิน ระดับดิน และยกระดับ | ||||||
จำนวนขบวน | 6,173 (2019) | ||||||
ข้อมูลทางเทคนิค | |||||||
ระยะทาง | 836 km (519 mi) | ||||||
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ | ||||||
การจ่ายไฟฟ้า | |||||||
|
รถไฟใต้ดินสายแรกเปิดทำการใน พ.ศ. 2514 จนกระทั่งปัจจุบันมีทั้งสิ้น 13 เส้นทาง มีจำนวนทั้งสิ้น 172 สถานี และมีรางรถไฟทำการกว่า 336 กิโลเมตร รถไฟใต้ดินปักกิ่งเป็นรถไฟใต้ดินที่เก่าแก่ที่สุดในจีนแผ่นดินใหญ่ มีความยาวและมีผู้ใช้บริการมากที่สุดเป็นอันดับที่สองรองจากรถไฟใต้ดินเซี่ยงไฮ้ เมื่อวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2553 รถไฟใต้ดินดังกล่าวทำสถิติรับส่งผู้โดยสารกว่า 6.4 ล้านคน เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2553 สาย 15, สายชางผิง, สายฟางซาน, สายอี้จวง, และสายตาซิง ได้เปิดให้บริการ แต่ถึงแม้ว่าจะมีการขยายรถไฟใต้ดินดังกล่าว เครือข่ายที่มีอยู่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะรองรับความต้องการระบบขนส่งมวลชนของนครและแผนการขยายรถไฟใต้ดินอย่างกว้างขวางอีกมากกว่า 700 กิโลเมตร มีกำหนดเสร็จสิ้นภายใน พ.ศ. 2558 และอีก 1,000 กิโลเมตร ภายใน พ.ศ. 2563 แผนกระตุ้นเศรษฐกิจมูลค่า 4 ล้านล้านหยวนของรัฐบาลจีนได้เร่งให้เกิดการก่อสร้างรถไฟใต้ดินดังกล่าว เครือข่ายรถไฟใต้ดินมีกำหนดจะถึง 420 กิโลเมตร ภายใน พ.ศ. 2555
ค่าโดยสารของรถไฟใต้ดินปักกิ่งคิดอัตราเดียวตลอดทาง คือ 2 หยวน โดยไม่จำกัดการเปลี่ยนสาย ซึ่งมีผลบังคับใช้กับทุกสายยกเว้นรถไฟด่วนสายสนามบิน ซึ่งคิดค่าโดยสาร 25 หยวน เด็กที่มีความสูงต่ำกว่า 1.2 เมตร สามารถโดยสารไม่เสียค่าใช้จ่ายเมื่อมีผู้ใหญ่ที่จ่ายเงินแล้ว
รถไฟใต้ดินทุกสายเก็บค่าโดยสารผ่านเครื่องจำหน่ายตั๋วอัตโนมัติ (AFC) ซึ่งยอมรับตั๋วโดยสารเที่ยวเดียวและอี้ข่าทง ซึ่งเป็นรูปแบบสมาร์ตการ์ดที่สามารถสะสมเครดิตในการโดยสารหลายเที่ยวได้ ผู้โดยสารสามารถซื้อบัตรและเพิ่มเครดิตให้กับอี้ข่าทง ณ จุดจำหน่ายตั๋วและเครื่องจำหน่ายตั๋วในทุกสถานี อี้ข่าทงยังได้รับการยอมรับในรถโดยสารประจำทางปักกิ่งส่วนใหญ่ และสามารถใช้เป็นเงินอิเล็กทรอนิกส์สำหรับการซื้อสินค้าและบริการอื่น ๆ
การใช้ตั๋วที่ได้รับการตรวจด้วยมือของเสมียนถูกยกเลิกไปเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2551 ก่อนหน้าการคิดค่าโดยสารอัตราเดียวตลอดทางเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2550 ค่าโดยสารอยู่ระหว่าง 3-7 หยวน ขึ้นอยู่กับเส้นทางและจำนวนการเปลี่ยนสาย
เส้นทาง | สถานีปลายทาง (เขต) | เปิดให้บริการ | ส่วนต่อขยาย | ระยะทาง กิโลเมตร | จำนวนสถานี (ในวงเล็บ สถานียกระดับ) | |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | ผิงกว่อหยวน (Shijingshan) | ซื่อฮุ่ยตะวันออก (Chaoyang) | 1969 | 1999 | 30.4 | 23 (2) |
2 วงกลม | ซีจื๋อเหมิน (Xicheng) | สถานีรถไฟปักกิ่ง (Dongcheng) | 1971 | 1987 | 23.1 | 18 |
4 | อันเหอเฉียวเป่ย (Haidian) | กงยี่ซีเฉียว (Fengtai) | 2009 | 2010 | 28.2 | 24 (1) |
5 | เทียนทงหยวนเหนือ (Changping) | ซ่งเจียจวง (Fengtai) | 2007 | — | 27.6 | 23 (7) |
6 | ไห่เตี้ยน อู่ลู่จวี (Haidian) | ลู่เฉิง (Tongzhou) | 2012 | — | 30.4 | 20 |
7 | สถานีรถไฟปักกิ่งตะวันตก (Fengtai) | เจียวฮว่าฉั่ง (Chaoyang) | 2014 | — | 23.7 | 21 |
8 | หุยหลงก่วนตงต้าเจี๋ย (Changping) | กู่โหลวต้าเจี๋ย (Dongcheng/Xicheng) | 2008 | 2012 | 22.0 | 12 |
9 | หอสมุดแห่งชาติ (Haidian) | กวอกงจวง (Fengtai) | 2011 | 2012 | 16.5 | 12 |
10 วงกลม | ซีจวี๋ (Fengtai) | โส่วจิงเม่า (Fengtai) | 2008 | 2013 | 57.1 | 45 |
13 | ซีจื๋อเหมิน (Xicheng) | ตงจื๋อเหมิน (Dongcheng) | 2002 | 2003 | 40.9 | 16 (15) |
14 | จางกวอจวง (Fengtai) | ซีจวี๋ (Fengtai) | 2013 | — | 12.4 | 6 (2) |
15 | วั่งจิงตะวันตก (Chaoyang) | เฟิ่งปั๋ว (Shunyi) | 2010 | 2011 | 30.2 | 12 (4) |
สายบาตง | ซื่อฮุ่ย (Chaoyang) | ถู่เฉียว (Tongzhou) | 2003 | — | 18.9 | 13 (13) |
สายชางปิง | ชางผิงซีซานโข่ว (Changping) | ซีเอ้อร์ฉี (Haidian) | 2010 | — | 21.24 | 7 (6) |
สายดาซิง | กงยี่ซีเฉียว (Fengtai) | เทียนกงเยวี่ยน (Daxing) | 2010 | — | 21.7 | 12 (1) |
สายฝังซาน | กวอกงจวง (Fengtai) | ซวีจวง (Fangshan) | 2010 | 2011 | 24.79 | 11 (9) |
สายยีจวง | ซ่งเจียจวง (Fengtai) | ชื่อฉฺวี (Tongzhou) | 2010 | — | 23.3 | 13 (8) |
AE | ตงจื๋อเหมิน (Dongcheng) | เทอร์มินัล 2 (Chaoyang) เทอร์มินัล 3 (Shunyi) | 2008 | — | 28.1 | 4 (1) |
ทั้งหมด | 457 | 270 |
รถไฟฟ้าจะปิดบริการหลังเที่ยงคืน รถไฟฟ้าจะให้บริการตั้งแต่เวลา 5.00-23.00 น. (ยกเว้นสายแอร์พอร์ตที่จะให้บริการตั้งแต่เวลา 6 นาฬิกา)
รถไฟฟ้าทุกขบวนวิ่งบนราง 1,435 มิลลิเมตร (56.5 นิ้ว) และรับกระแสไฟฟ้า 750 โวลต์ โดยใช้รางที่สาม ยกเว้นสาย 6 และ 14 ที่ใช้ลวดเหนือหัว รถไฟฟ้าทุกสายให้บริการ 6 คันต่อขบวน ความเร็วเฉลี่ย 80 km/h (50 mph) ยกเว้นสาย 6 ที่ใช้ 8 คันต่อขบวน และสายแอร์พอร์ตที่ใช้ 4 คันต่อขบวน ซึ่งทำความเร็วได้ 100 km/h (62 mph) และ 110 km/h (68 mph) ตามลำดับ
รถไฟชานเมืองปักกิ่ง สายที่ให้บริการในปัจจุบันคือ สายเอส 2 เปิดให้บริการ 6 สิงหาคม ค.ศ. 2008
สวนรถไฟฟ้าในเขตต้าซิง เปิดใช้งานในปี ค.ศ. 2010 เพื่อเป็นอนุสรณ์ของรถไฟใต้ดินปักกิ่ง โดยสวนแห่งนี้สามารถเข้าชมได้โดไม่เสียค่าใช้จ่าย
This article uses material from the Wikipedia ไทย article รถไฟใต้ดินปักกิ่ง, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.