รัฐตรังกานู
ตรังกานู หรือ เตอเริงกานู (มลายู: Terengganu, ترڠڬانو) เป็นรัฐสุลต่านและเป็นหนึ่งในสิบสามรัฐที่ประกอบขึ้นเป็นสหพันธ์มาเลเซีย มีชื่อเฉลิมเมืองเป็นภาษาอาหรับว่า ดารุลอีมัน (ถิ่นที่อยู่แห่งความศรัทธา)
รัฐตรังกานู Negeri Terengganu | |
|---|---|
| เนอเกอรีเตอเริงกานูดารุลอีมัน Negeri Terengganu Darul Iman | |
| การถอดเสียงต่าง ๆ | |
| • มลายู | Terengganu (รูมี) ترڠڬانو (ยาวี) |
 ธง  ตราอาร์ม | |
| คำขวัญ: มาจู เบอร์กัตดันเซอจะฮ์เตอรา | |
| เพลง: เซอลามัตซุลตัน | |
 | |
| พิกัด: 4°45′N 103°0′E / 4.750°N 103.000°E | |
| เมืองหลวง | กัวลาเตอเริงกานู |
| เมืองเจ้าผู้ครอง | กัวลาเตอเริงกานู |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา |
| • สุลต่าน | สมเด็จพระราชาธิบดีสุลต่านมีซัน ไซนัล อาบีดิน |
| • มุขมนตรี | อะฮ์มัด ซัมซูรี มคตาร์ (พรรคอิสลามมาเลเซีย) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 13,035 ตร.กม. (5,033 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2017) | |
| • ทั้งหมด | 1,210,500 (ที่ 10) คน |
| ดัชนีรัฐ | |
| • ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (2017) | 0.807 (สูงมาก) (อันดับที่ 3) |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานมาเลเซีย) |
| รหัสไปรษณีย์ | 20xxx ถึง 24xxx |
| รหัสโทรศัพท์ | 09 |
| ทะเบียนพาหนะ | T |
| สหราชอาณาจักรปกครอง | ค.ศ. 1909 |
| ญี่ปุ่นยึดครอง | ค.ศ. 1942 |
| เข้าร่วมสหพันธรัฐมาลายา | ค.ศ. 1948 |
| รับเอกราชเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐมาลายา | 31 สิงหาคม ค.ศ. 1957 |
| เว็บไซต์ | www |
รัฐตรังกานูตั้งอยู่ริมชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของมาเลเซียตะวันตก ทางทิศเหนือและทิศตะวันตกติดต่อกับรัฐกลันตัน ทางทิศใต้ติดต่อกับรัฐปะหัง และทางทิศตะวันออกจรดทะเลจีนใต้ หมู่เกาะเปอร์เฮินเตียน (Perhentian Islands) เป็นส่วนหนึ่งของรัฐนี้ด้วย ทำให้รัฐตรังกานูมีพื้นที่ทั้งหมดรวม 12,955 ตารางกิโลเมตร
องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ในปี พ.ศ. 2538 ได้แก่ ชาวมลายู (859,402 คน หรือร้อยละ 94) ชาวจีน (42,970 คน หรือร้อยละ 5) ชาวอินเดีย (4,355 คน) และอื่น ๆ (3,238 คน)
เมืองชายฝั่งกัวลาเตอเริงกานูตั้งอยู่ที่ปากแม่น้ำตรังกานู เป็นทั้งเมืองหลวงของรัฐและเมืองของสุลต่าน และเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐ
ศาสนา
รายนามเจ้าเมืองตรังกานู
| พระนาม | พระนามตามเอกสารฝ่ายไทย | ปีที่ดำรงตำแหน่ง (ค.ศ.) |
|---|---|---|
| Zainal Abidin I | สุลต่านมะหมัด | 1725–1733 |
| Mansur Shah I | พระยาตรังกานู (ตวนมาโซ) | 1733–1793 |
| Zainal Abidin II | พระยาตรังกานู (ตนกูแยนา) | 1793–1808 |
| Ahmad Shah I | พระยาตรังกานู (ตนกูอามัด) | 1808–1830 |
| Abdul Rahman | พระยาตรังกานู (ตนกูอับดุลมาน) | 1830–1831 |
| Omar Riayat Shah Mansur Shah II | ตนกูอุมา ตนกูมังโซ | 1831 (ครองตำแหน่งร่วมกัน) |
| Mansur Shah II | พระยาตรังกานู (ตนกูมังโซ) | 1831–1837 |
| Muhammad Shah I | พระยาตรังกานู (ตนกูมะหมัด) | 1837–1839 |
| Omar Riayat Shah | พระยาตรังกานู (ตนกูอุมา) | 1839–1876 |
| Mahmud Mustafa Shah | พระยาตรังกานู (ตนกูปะสา) | 1876-1877 |
| Ahmad Muadzam Shah II | 1876–1881 | |
| Zainal Abidin III สุลต่านไซนัล อาบิดีนที่ 3 | พระยาพิไชยภูเบนทร์ พระยาตรังกานู (ตวนกูไชนาลรบีดิน) | 1881–1918 (อังกฤษปกครอง 1909) |
| Muhammad Shah II สุลต่านมูฮัมหมัด ชาห์ที่ 2 | 1918–1920 | |
| Sulaiman Badrul Alam Shah สุลต่านสุไลมาน บาดรุล อลัม ชาห์ | 1920–1942 | |
| Ali Shah สุลต่านอาลี ชาห์ | 1942–1945 | |
| Ismail Nasiruddin Shah สุลต่าน อิสมาอิล นาซีรุดดีน ชาห์ | 1945–1979 | |
| Mahmud al-Muktafi Billah Shah สุลต่านมะห์มุด อัล-มักตาฟี บิลลาห์ ชาห์ | 1979–1998 | |
| Mizan Zainal Abidin สุลต่านมีซาน ไซนัล อาบีดิน | 1998–ปัจจุบัน |
อ้างอิง
This article uses material from the Wikipedia ไทย article รัฐตรังกานู, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.