การชูนิ้วกลาง

กิริยาดังกล่าวมีมาตั้งแต่สมัยกรีซโบราณ และยังมีใช้ในโรมโบราณ ในอดีตกิริยานี้เป็นสัญลักษณ์ขององคชาต ในวัฒนธรรมสมัยใหม่บางแห่งกิริยานี้เริ่มเป็นที่รู้กันว่าเป็นสัญลักษณ์การแสดงความไม่เคารพ และศิลปินดนตรี นักแสดง ผู้มีชื่อเสียง นักกีฬา และนักการเมืองก็ใช้ คนส่วนใหญ่ยังมองกิริยานี้ว่าลามก มีการเปรียบเทียบในยุคร่วมสมัยว่านิ้วชี้และนิ้วนางที่อยู่ข้างนิ้วกลางเป็นสัญลักษณ์ของอัณฑะด้วย

ในสหราชอาณาจักร ประเทศไอร์แลนด์ ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ สัญลักษณ์วีหรือ "ชูสองนิ้ว" (the fingers) เมื่อหันหลังมือให้แก่ผู้รับมีความมุ่งหมายคล้ายกับการชูนิ้วกลาง ในประเทศที่พูดภาษาสเปน โปรตุเกสหรือฝรั่งเศส กิริยาที่มีการชูกำปั้นและตีกล้ามเนื้อไบเซปส์บนแขนข้างเดียวกับที่ชูกำปั้นนั้น บางทีเรียก "แขนเกียรติยศ" (bras d'honneur), การตบไอบีเรีย (Iberian slap) ก็มีความหมายเดียวกัน ประเทศอิตาลี โปแลนด์ รัสเซีย เบลารุสและยูเครน เป็นต้น ก็มองว่าท่าดังกล่าวเทียบเท่ากับการชูนิ้วกลางด้วย แต่วัยรุ่นส่วนใหญ่ในประเทศเหล่านี้ใช้การชูนิ้วกลางเป็นการดูหมิ่น ซึ่งเหมือนกับวัฒนธรรมตะวันตก

ในประเทศและวัฒนธรรมอิสลาม ใช้กิริยาที่แสดงเฉพาะนิ้วหัวแม่มือในแนวตั้งแทนการชูนิ้วกลางเพื่อสื่ออารมณ์คล้ายกัน กิริยาลามกคล้ายกันเป็นการเหยียดนิ้วทั้งห้าพร้อมกับหันฝ่ามือไปด้านหน้า หมายความว่า "มึงมีพ่อห้าคน" เป็นการเรียกผู้อื่นว่าเป็นลูกนอกสมรส มีกิริยาคล้ายกันในประเทศกรีซ เรียก มูนซา (mountza) ซึ่งมีการแผ่นิ้วทั้งห้ากว้างแล้วผลักฝ่ามือไปทางผู้รับ ในภูมิภาคตุรกีและสลาฟ สัญลักษณ์ฟิกมีความหมายเทียบเท่ากับการชูนิ้วกลาง หมายความว่า "มึงไม่ได้หรอก" หรือ "ฝันไปเถอะ" กิริยาดังกล่าวแสดงโดยงอมือและนิ้วแล้วสอดนิ้วหัวแม่มือระหว่างนิ้วชี้และนิ้วกลาง กิริยานี้ยังใช้ในประเทศอินโดนีเซีย ตุรกีและจีน