Zespół Znikającego Płodu

Częstość VTS szacuje się nawet na 21-30% ciąż bliźniaczych. Do zgonu płodu dochodzi najczęściej między 5. a 9. Hbd, częściej w ciążach jednokosmówkowych niż dwukosmówkowych. Ryzyko VTS jest większe u ciężarnych po 30. roku życia.

Do zgonu płodu dochodzi najczęściej (80%) wskutek letalnych wad rozwojowych. Rzadziej u podłoża VTS leżą nieprawidłowości w implantacji łożyska lub anomalie przyczepu pępowiny.

Rozpoznanie możliwe jest w badaniu ultrasonograficznym. Nieprawidłowości stwierdzane w USG to:

• obecność dwóch pęcherzyków ciążowych znacznie różniących się rozmiarami
• obecność żywego płodu i:
  • pęcherzyka ciążowego bez zarysów płodu
  • drugiego płodu, bez akcji serca
  • dwóch ciałek żółtych w jajnikach
• obecność dwóch pęcherzyków żółtkowych, z których jeden jest prawidłowy, a drugi ma nieprawidłową wielkość i wygląd
• stwierdzenie zanikania martwego płodu w kolejnych badaniach USG

VTS nie wiąże się z zagrożeniem życia matki i rokowanie dla niej jest dobre. Rokowanie dla drugiego płodu zależy od kosmówkowości ciąży: w ciąży dwukosmówkowej jest dobre, w ciąży jednokosmówkowej złe (często w niedługim czasie dochodzi do zgonu współbliźniaka).

Niepowikłany VTS nie wymaga specjalnego postępowania położniczego.