Tadeusz Lutoborski: Polski ekonomista

6 czerwca 1926 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 pod Smoleńskiem) – polski ekonomista, były prezes Warszawskiej Rodziny Katyńskiej (przez dwie kadencje).

Tadeusz Lutoborski

Imię i nazwisko urodzenia	Tadeusz Norbert Lutoborski
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1926 Warszawa, Polska
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2010 Smoleńsk, Rosja
Przyczyna śmierci	katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	ekonomista
Tytuł naukowy	doktor
Edukacja	SGPiS, UW
Pracodawca	IKCHZ
Rodzice	Wacława Lutoborska Adam Lutoborski
Małżeństwo	Anna Lutoborska
Dzieci	Adam, Michał
Odznaczenia

Dzieciństwo i młodość

Syn Wacławy z domu Rząca (1901–1945) oraz bankowca Adama Lutoborskiego (1897–1940). Uczył się w Lycée Français de Varsovie przy ulicy Walecznych w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej jego ojciec, podporucznik rezerwy został aresztowany przez Sowietów, osadzony w obozie w Kozielsku (gdzie na przełomie 1939/1940 usiłowała odwiedzić go żona, następnie aresztowana i przekazana przez NKWD do Gestapo w Warszawie, gdzie była torturowana na Szucha, po czym zwolniona), w kwietniu 1940 zamordowany w Katyniu.

Od 1943 Tadeusz Lutoborski był członkiem AK, uczęszczał na tajne komplety do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, w 1944 zdał maturę miesiąc przed wybuchem powstania warszawskiego, w którym brał udział w ramach IV Obwodu AK „Reduty Kaliskiej”. Następnie przedarł się do Nowego Sącza. Jego matka wywieziona w 1944 do niemieckiego obozu Bergen-Belsen, gdzie zmarła w 1945 (w tym samym obozie zmarła także jego ciotka, Jadwiga Lutoborska, zaś w obozie w Dachau w 1941 zmarł jego dziadek Edmund Lutoborski).

Kariera naukowa i działalność publiczna

Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim i ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Następnie był adiunktem na SGPiS. Był członkiem PZPR do 1989. Następnie przeszedł z SGPiS do Uniwersytetu Łódzkiego, później pracował w Instytucie Koniunktur i Cen w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Pod koniec lat 70 był attaché ekonomicznym w Biurze Radcy Handlowego w stolicy Maroka, Rabacie, potem pracował jeszcze jako wykładowca ekonomii na uniwersytecie w Annabie (biegle znał język francuski).

Po przejściu na emeryturę zaangażował się w sprawę katyńską, umieścił tablicę upamiętniającą ojca w kościele św. Marcina w Warszawie oraz matkę i ciotkę na terenie obozu Bergen Belsen. Przez dwie kadencje pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie, wybierany w 1995 i 1998. Był autorem słów pieśni Rodzin Katyńskich, do której w 2004 na jego prośbę muzykę skomponował Henryk Mikołaj Górecki.

Śmierć

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Dzień przed śmiercią ukazał się wywiad z Lutoborskim w gazecie „Metro”, gdzie wspominał on swoją zmarłą rodzinę przed oddaniem im czci w Katyniu.

27 kwietnia formalnie został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Faktycznie jego ciało zostało zamienione ze zwłokami Ryszarda Kaczorowskiego i pochowane w Panteonie Wielkich Polaków. Ostatecznie spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 11-5-1/2).

Życie prywatne

Od 1949 jego żoną była Anna z domu Sieińska (1925-2002). Mieli synów, Adama i Michała. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Szczęśliwicach.

16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• Barbara Stanisławczyk: Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2011. ISBN 978-83-7510-814-9.

• Dr Tadeusz Lutoborski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2010-04-17] .