Stanisław Oleksiak

12 października 1924 we wsi Przeździatka, zm. 25 lipca 2018 w Warszawie) – polski prawnik, żołnierz Armii Krajowej, działacz środowisk kombatanckich, w latach 2010–2013 prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Stanisław Oleksiak

Kozic

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	12 października 1924 Przeździatka
Data i miejsce śmierci	25 lipca 2018 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Od 1939 udzielał się w konspiracji młodzieży szkolnej, potem zaangażował się w antyniemiecką działalność zbrojną. Zajmował się przewożeniem meldunków i tworzeniem tekstów nasłuchów radiowych, które drukowane były w pierwszym piśmie konspiracyjnym „Przedświt" w Obwodzie AK „Sęp-Proso” Sokołów Podlaski. Jako członek lokalnych struktur Kedywu, brał udział w akcjach dywersyjnych. W okresie okupacji naukę kontynuował na tajnych kompletach.

Latem 1943 wraz z oddziałem partyzanckim Konfederacji Narodu przedostał się na ziemię białostocką. Tam służył w Uderzeniowych Batalionach Kadrowych 77 pułku piechoty Armii Krajowej. Uczestniczył w akcja „Burza” w okręgach nowogródzkim i wileńskim, wziął także udział w operacji „Ostra Brama”. Po rozbrojeniu jednostek AK przez Armię Czerwoną uniknął aresztowania.

Wrócił na rodzinne Podlasie, gdzie zaangażował się w działalność podziemia antykomunistycznego. 4 października 1944 został poważnie ranny w potyczce z jednostkami MBP we wsi Perlejewo, a następnie zadenuncjowany i aresztowany. Był osadzony w Siedlcach. Z więzienia wyszedł na wolność w czerwcu 1945. Ponownie związał się z antykomunistyczną konspiracją, został jednak ponownie zatrzymany. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego otrzymał karę 10 lat pozbawienia wolności. Karę odbywał w więzieniu mokotowskim oraz w Zakładzie Karnym we Wronkach. Na wolność wyszedł warunkowo w grudniu 1954.

Po wyjściu na wolność ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Związał się ze środowiskiem Stowarzyszenia „Pax”. W latach 1955–1960 był zatrudniony w Instytucie Wydawniczym „Pax”. W 1960 podjął pracę w „Inco-Veritas”. W 1993 odszedł na emeryturę ze stanowiska Dyrektora Zakładu Chemii Budowlanej „Inco”.

Od kwietnia 1993 pełnił funkcję skarbnika w Zarządzie Głównym Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W kwietniu 1996 został wybrany na wiceprezesa Zarządu Głównego ŚZŻAK. W 2005 ze względów zdrowotnych ustąpił ze stanowiska. 15 maja 2010, decyzją IX Zjazdu Delegatów ŚZŻAK, został wybrany na prezesa Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W marcu 2013 zrezygnował z pełnionej przez siebie funkcji i otrzymał tytuł prezesa honorowego stowarzyszenia.

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Decyzją ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka pośmiertnie otrzymał awans na stopień pułkownika.

• Medal „Pro Patria” (2012)
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)
• Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2009)