Seria Lymana – seria linii widmowych emitowanych przez atomy wodoru.
| Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Linie tej serii powstają, kiedy elektron w atomie wodoru przechodzi ze stanu o głównej liczbie kwantowej n > 1 do stanu n = 1 (tzn. kiedy elektron przechodzi z wyższej powłoki na powłokę 1) (seria K). Nazwa pochodzi od jej pierwszego badacza, Theodore'a Lymana.
Długości fal pierwszej linii serii, zwanej linią Lymana α jest równa 121,57 nm (jest ona czasem nazywana promieniowaniem Lyman-α), a granicą serii jest 91,18 nm, wszystkie linie serii leżą w dalekim nadfiolecie.
Inne serie widmowe w atomie wodoru to:
Pierwszą linię serii odkrył Theodore Lyman w 1906 roku, badając światło emitowane przez wodór, kolejne linie odkrył w kolejnych latach aż do 1914. Linie serii pasowały do wcześniej sformułowanej doświadczalnej formuły wzoru Rydberga opisującej serię Balmera i Paschena.
Wzór Rydberga dla serii Lymana ma postać:
Gdzie n to kolejne liczby naturalne poczynając od 2 (n = 2,3,4,...). Linia Ly – α odpowiada n = 2, a granica serii odpowiada granicy wyrażenia dla n dążącego do nieskończoności.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Seria Lymana, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.