Reprezentacja Chin w piłce nożnej należy do FIFA od 1931 roku.
W 1958, a więc dziewięć lat po proklamowaniu przez Mao Zedonga Chińskiej Republiki Ludowej, wystąpiła z tej organizacji. Przez ponad dwadzieścia lat Chiny były piłkarską białą plamą, nie grały w eliminacjach ani do mistrzostw świata ani do mistrzostw Azji.
Flaga Chińskiej Republiki Ludowej | |||
Przydomek | Drużyna Smoków (chiń. 龙之队, Lóngzhī Duì) | ||
---|---|---|---|
Związek | Chiński Związek Piłki Nożnej (中国足球協會) | ||
Trener | Branko Ivanković | ||
Skrót FIFA | CHN | ||
Ranking FIFA | 88. (1275.22 pkt.) | ||
Miejsce w rankingu Elo | 88. (17 kwietnia 2019) (1479 pkt.) | ||
Zawodnicy | |||
Kapitan | |||
Najwięcej występów | Li Weifeng (112) | ||
Najwięcej bramek | Hao Haidong (41) | ||
Mecze | |||
Pierwszy mecz Filipiny – Chiny 0-1 (Filipiny; 1.02.1913) | |||
Najwyższe zwycięstwo Chiny – Guam 19-0 (Ho Chi Minh, Wietnam; 26.01.2000) | |||
Najwyższa porażka Brazylia – Chiny 8-0 (Recife, Brazylia; 10.09.2012) | |||
Medale | |||
Mistrzostwa Azji | |||
| |||
Strona internetowa | |||
W 1979 roku, trzy lata po śmierci Mao i chińskim otwarciu na świat, drużyna narodowa znów została przyjęta do FIFA. Od tej pory regularnie występuje w rozgrywkach o Puchar kontynentu. Dwukrotnie – w 1984 i 2004 roku – dotarła do finału. Najpierw uległa Arabii Saudyjskiej, a dwadzieścia lat później dała się ograć Japonii. W finałach mistrzostw świata wystąpiła tylko raz. W 2002 roku zespół prowadzony przez Serba Borę Milutinovicia odpadł już po fazie grupowej, przegrywając wszystkie mecze, nie strzelając ani jednej bramki (0:2 z Kostaryką, 0:4 z Brazylią, 0:3 z Turcją).
W Chinach piłka nożna cieszy się umiarkowanym zainteresowaniem. Jeśli już, to oczy kibiców zwrócone są w stronę żeńskiej reprezentacji, która należy do ścisłej światowej czołówki. W 1996 roku Chinki zdobyły srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich, a trzy lata później grały w finale mistrzostw świata.
Od początku XXI wieku coraz więcej chińskich piłkarzy zaczęło występować w klubach europejskich. Kilku z nich można spotkać w drugich ligach Niemiec i Włoch, a także w Premiership. Kilka lat temu w barwach Crystal Palace grał były kapitan reprezentacji, rekordzista pod względem liczby gier w kadrze Fan Zhiyi. Pomocnik Li Tie był zawodnikiem Evertonu, a 24-letni Dong Fangzhuo trenował kilka lat w Manchesterze United. Były stoper Sun Jihai w latach 2002–2008 występował w Manchesterze City.
Po Mundialu 2002 z funkcji selekcjonera zrezygnował Milutinović. Jego następca, Holender Arie Haan, mimo dobrego wyniku w Pucharze Azji 2004 (drugie miejsce), przegrał eliminacje do kolejnych mistrzostw świata i został zdymisjonowany. Od początku 2005 roku trenerem kadry był 57-letni Zhu Guanghu. We wrześniu 2007 roku pałeczkę po nim przejął Serb Vladimir Petrović. Funkcję tę sprawował do 2008 roku. Później chińską kadrę prowadzili kolejno: Chińczycy Yin Tiesheng i Gao Hongbo, Hiszpan José Antonio Camacho, rodak Tieshenga i Hongbo Fu Bo, Francuz Alain Perrin, oraz ponownie Hongbo. Następnie selekcjonerem reprezentacji Chin został Włoch Marcello Lippi. Prowadził zespół od 2016 do 2019 r. i zrezygnował z funkcji po Pucharze Azji 2019.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Reprezentacja Chin w piłce nożnej mężczyzn, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.