Przestrzeń Powietrzna

Z punktu widzenia prawa przestrzeń powietrzną dzieli się na narodową i międzynarodową:

• przestrzeń narodowa określonego państwa rozciąga się nad jego terytorium (lądowym, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym). We własnej przestrzeni powietrznej państwo jest suwerenne, czyli ma prawo decydować o wszystkim, co się w niej dzieje. Dlatego na przelot (z lądowaniem lub bez) obcego samolotu, helikoptera (balonu, sterowca, itd.) potrzebna jest zgoda państwa.
• międzynarodowa przestrzeń powietrzna, rozciąga się nad pozostałym obszarem globu, w tym nad morzem otwartym i obszarami niepodlegającymi niczyjej jurysdykcji. Z przestrzeni międzynarodowej mogą korzystać wszystkie państwa na zasadzie równości – jest ona dostępna dla każdego państwa bez dyskryminacji.

Nie istnieje przyjęta międzynarodowa granica wysokości między przestrzenią powietrzną, przebywanie w której wymaga zgody danego państwa i przestrzenią kosmiczną, gdzie taka zgoda nie jest potrzebna. W ramach ONZ podejmowane są próby ujednolicenia tej granicy – proponowane wartości zawierają się w przedziale od 30 do 160 kilometrów.

W 1992 r. w Helsinkach zawarty został Traktat o otwartych przestworzach.

Obecnie wyróżnia się w przestrzeni powietrznej osiem rejonów żeglugi powietrznej:

• Europa – EUR;
• Ameryka Północna – NAM;
• Karaiby – CAR;
• Pacyfik – PAC;
• Północny Atlantyk – NAT;
• Ameryka Południowa – SAM;
• Azja i Bliski Wschód – MID/ASIA;
• Afryka – AFI.

• przestrzeń powietrzna kontrolowana
• przestrzeń powietrzna niekontrolowana
• przestrzeń powietrzna niesklasyfikowana

• Rejon Informacji Powietrznej
• linia Kármána
• klasy przestrzeni powietrznej
• prawo lotnicze

• Polska przestrzeń powietrzna. lotniczapolska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-31)].