Paweł Elsztein: Polski publicysta, tłumacz

25 stycznia 1922 w Warszawie, zm. 23 kwietnia 2020 tamże) – polski publicysta, popularyzator lotnictwa, autor ponad 75 specjalistycznych książek, tłumacz i fotograf.

Paweł Elsztein

Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1922 Warszawa
Data i miejsce śmierci	23 kwietnia 2020 Warszawa
Zawód, zajęcie	publicysta
Odznaczenia

Od urodzenia mieszkał na warszawskiej Pradze, przez dwa pierwsze lata przy ul. Strzeleckiej, potem przy ul. Małej 7. Był absolwentem VI Gimnazjum Miejskiego (obecnie XIII Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. płk. Leopolda Lisa-Kuli w Warszawie).

W czasie okupacji niemieckiej był pracownikiem wytwórni telekomunikacyjnej przy ul. Grochowskiej i warsztatów kolejowych na Bródnie. Po wojnie był aktywnym uczestnikiem reaktywacji Aeroklubu Warszawskiego, w którym pełnił później funkcję szefa sekcji młodzieży. Prowadził teoretyczne kursy szybowcowe w praskim Liceum im. Władysława IV.

Przez blisko 30 lat pracował jako dziennikarz i sprawozdawca prasy lotniczej będąc autorem artykułów z zakresu awiacji, astronautyki i modelarstwa. Był autorem ok. 500 artykułów specjalistycznych, współpracownikiem redakcji czasopism: „Astronautyka”, „Postępy Astronomii”, „Skrzydlata Polska”, „Skrzydła i Motor”. Na emeryturę przeszedł w 1983 r. Był autorem ponad 75 książek, w tym między innymi: „Młody modelarz rakiet” (1963 wyd. I, 1966 wyd. II, 1975 wyd. III całkowicie zmienione), „Mechanikom cześć!: ze wspomnień mechanika lotniczego” (1955), „Rakiety sondujące atmosferę” (1969), „Modelarstwo lotnicze w Polsce: od zarania do 1944 roku” (1986), „Budowa i pilotaż latawców” (1975), „Polska w kosmosie” (1978), „Budujemy latawce” (1989) czy „1000 słów o lotnictwie: mała encyklopedia lotnicza” (1958). Tłumaczył także publikacje o podobnej tematyce z języków rosyjskiego i niemieckiego.

Amatorsko zajmował się również fotografią, uwieczniając na zdjęciach swoją rodzinną warszawską Starą Pragę. Swoje prace prezentował między innymi na wystawach z cyklu „Praskie klimaty” w latach 1997, 1998 i 2001, a także na wystawach zbiorowych w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta czy Galerii Sztuki Współczesnej Aktyn. W 1998 został wyróżniony tytułem „Prażanina Roku” przez Towarzystwo Przyjaciół Pragi, w 2003 za wkład w rozwój i popularyzację lotnictwa został uhonorowany przez Międzynarodową Federację Lotniczą dyplomem im. Paula Tissandiera. Jest autorem książki „Moja Praga. Z archiwum wspomnień" (Warszawa: Dom Wydawniczy Syrenka, 2002 ISBN 978-83-929454-4-4).

Zmarł 23 kwietnia 2020.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1955)
• Złota Odznaka „Skrzydlatej Polski”
• Medal 350-lecia nadania praw miejskich Pradze

• Biogram na portalu informacyjnym warszawskiej Pragi
• Artykuł Elżbiety Gutowskiej pt. Oświecony prażanin na stronie „Nowej Gazety Praskiej“