Msx

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Była to pierwsza poważniejsza próba wprowadzenia międzynarodowego standardu na rynku komputerów domowych (mikrokomputerów). „Ojcem” standardu był Kazuhiko Nishi, prezes ASCII Corporation i tokijskiej filii firmy Microsoft. Nazwa MSX pochodzi od ang. Microsoft Extended (według innych źródeł: Machines with Software Exchangeability).

Wzorcem dla tego standardu był komputer Spectravideo SV-318 z 1983 roku, wyposażony w interpreter języka Microsoft BASIC (nie był to jednak jeszcze komputer MSX). Opierając się na tym komputerze, Microsoft następnie opracował standard komputerów MSX, wyposażonych w system operacyjny MSX DOS i język programowania MSX BASIC (Microsoft Extended Basic). W konsekwencji kilkanaście firm japońskich i koreańskich zajmujących się produkcją sprzętu elektronicznego audio-video, holenderski Philips i amerykańska Spectravideo, rozpoczęły produkcję komputerów w standardzie MSX o zbliżonych parametrach, mogących korzystać z tego samego oprogramowania i sprzętu peryferyjnego (część z tych firm nie wróciła nigdy potem do produkcji komputerów). Niektóre z tych komputerów, produkowane przez renomowanych wytwórców sprzętu audio, posiadały możliwości współpracy ze sprzętem audio-video.

Standard MSX cieszył się mimo wszystko umiarkowanym powodzeniem, popularny był głównie w Japonii i Ameryce Południowej (Brazylia), w mniejszym stopniu w Europie Zachodniej. Do Polski od 1986 roku, za pośrednictwem Centralnej Składnicy Harcerskiej sprowadzano kompatybilne z MSX komputery Spectravideo SVI-738. W 1985 został wprowadzony ulepszony standard MSX 2, następnie MSX 2+, lecz nie zdobyły one już popularności. Komputery MSX zostały wyparte z rynku wraz ze zmierzchem komputerów 8-bitowych.

• mikroprocesor – Zilog Z80A
• zegar – 3,58 MHz
• procesor wideo – Texas Instruments TMS 9918/A, TMS 9928/A, TMS 9929/A lub kompatybilny
• pamięć RAM – co najmniej 8 kB (większość – 64 kB)
• pamięć obrazu VRAM – 16 kB
• pamięć ROM – 32 kB
• wbudowany język programowania – MSX BASIC V1.0
• tryby tekstowe (liczba znaków x linii): 40 × 24; 32 × 24
• tryb graficzny (liczba pikseli): 256 × 192 (16 kolorów); 32 ruchome obiekty (sprite’y)
• dźwięk – generator akustyczny General Instrument AY-3-8910; 3 kanały, 8 oktaw
• urządzenia wejścia/wyjścia (I/O): – port dla dżojstika (1 lub 2), gniazdo na cartridge, wejście magnetofonu kasetowego, wyjście video RGB, interfejs równoległy Centronics

Japonia: Sony, Sanyo, Mitsubishi, Toshiba, Hitachi, National, Canon, Casio, Pioneer, General, Yamaha, Yashica-Kyocera (ponadto JVC i Panasonic produkowały MSX 2).

Pozostali: Spectravideo (USA), Philips (Holandia), GoldStar, Yeno (Korea), Gradiente (Brazylia)

Niektóre modele:

• Canon V20
• Casio MX15
• Daewoo DPC200 AVT
• Fujitsu FMX
• Goldstar FC200
• Hitachi MBH1
• JVC HC7GB
• Mitsubishi ML8000
• Panasonic CF1300
• Philips VG8020
• Pioneer PX7BK Palcom
• Sanyo MPC64
• Spectravideo SVI738
• Schneider MC810
• Sony Hit Bit HB75P
• Toshiba HX10
• Victor HC6
• Yamaha AX120
• Yeno MX64