Krystyna Okazaki: Polska japonistka

Ten artykuł od 2008-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

1 marca 1942 we Lwowie, zm. 1 grudnia 2008 w Warszawie) – polska doktor japonistyki, przez ponad 40 lat wykładowczyni Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego i wiceprezeska Fundacji im. Takashimy, mającej na celu popularyzację kultury japońskiej oraz wspieranie rozwoju warszawskiej japonistyki.

Wielokrotnie wyjeżdżała do Japonii na staże naukowe, a także jako tłumacz z polskimi delegacjami rządowymi. Podczas wizyty prezydenta Lecha Wałęsy w Japonii w 1994 była pierwszym niejapońskim tłumaczem, jaki pojawił się w pałacu cesarskim.

W latach 1985–1987 pełniła funkcję zastępczyni dyrektora Instytutu Orientalistycznego, a w latach 1991–2000 oraz 2003–2006 kierowniczki Zakładu Japonistyki i Koreanistyki UW.

14 grudnia 2007 otrzymała z rąk ambasadora Japonii w Polsce Złote Promienie z Rozetą Orderu Wschodzącego Słońca za wkład w upowszechnianie badań japonistycznych i nauczania języka japońskiego, a w szczególności za promocję kultury japońskiej poprzez wykłady i prelekcje, badania nad literaturą Japonii oraz działalność translatorską.