Guy Debord: Francuski pisarz, filozof, myśliciel polityczny, filmowiec (1931-1994)

28 grudnia 1931 w Paryżu, zm. 30 listopada 1994 w Bellevue-la-Montagne) – francuski pisarz, filozof, myśliciel polityczny, filmowiec, przedstawiciel grupy Socialisme ou Barbarie oraz członek założyciel Międzynarodówki Letrystycznej (Internationale lettriste) i Międzynarodówki Sytuacjonistycznej (Internationale situationniste). Polski wydawca jego Dzieł filmowych pisze w nocie o nim tak: „pisarz, strateg, alkoholik. Nazywany również filozofem, teoretykiem, artystą i filmowcem”. Pod koniec życia cierpiał na neuropatię, efekt długoletniego upijania się. Zmarł śmiercią samobójczą poprzez strzelenie sobie w serce.

Guy Debord

Guy Louis Debord

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1931 Paryż
Data i miejsce śmierci	30 listopada 1994 Bellevue-la-Montagne
Zawód, zajęcie	filozof, pisarz, filmowiec
Narodowość	francuska
Alma Mater	Uniwersytet Paryski
Multimedia w Wiki Commons
Cytaty w Wikicytatach

Guy Debord jest najlepiej znany ze swych teoretycznych prac: Społeczeństwo spektaklu i Rozważania o społeczeństwie spektaklu. Ponadto napisał szereg książek autobiograficznych i wiele krótkich tekstów, często anonimowych, publikowanych w periodykach.

W szerszym ujęciu teorie Deborda próbowały zdać relację z duchowego ogłupienia, jakie przyniósł ze sobą, zarówno w prywatnej, jak i publicznej sferze życia codziennego, modernizm skutkiem działania ekonomicznych sił w Europie po drugiej wojnie światowej. Debord odrzucał, jako bliźniacze twarze tego samego problemu zarówno zachodni kapitalizm, jak i scentralizowaną gospodarkę państwową krajów Bloku Wschodniego. Jak postulował Debord alienacja może być zasadniczą przyczyną zaborczych sił ‘spektaklu’ – społecznej relacji pomiędzy ludźmi, której pośredniczą obrazy. Analizy Deborda rozwijają pojęcia reifikacji i fetyszyzmu towarowego wprowadzone przez Karola Marksa i Georga Lukácsa. Analiza penetruje historyczne, ekonomiczne i psychologiczne korzenie mediów. Zasadniczą myślą tej szkoły myślenia było twierdzenie, że alienacja jest czymś więcej niż tylko odnoszącym się do emocji opisem czy aspektem indywidualnej psychologii – raczej jest konsekwencją komercyjnej formy organizacji społeczeństwa, która w kapitalizmie osiągnęła swój szczyt.

• Hurlements en faveur de Sade (Wycie na cześć Sade’a) 1952
• Sur le passage de quelques personnes à travers une assez courte unité de temps (O pośpiesznym przejściu kilku osób przez stosunkowo krótki odcinek czasu) 1959 (krótki metraż)
• Critique de la séparation (Krytyka oddzielenia) 1961 (krótki metraż)
• La Société du spectacle (Społeczeństwo spektaklu) 1973
• Réfutation de tous les jugements, tant élogieux qu’hostiles, qui ont été jusqu’ici portés sur le film « La Société du spectacle » (Odrzucenie wszelkich sądów, zarówno pochwalnych, jak i nieprzychylnych, wygłoszonych dotychczas na temat filmu «Społeczeństwo spektaklu») 1975 (krótki metraż)
• In girum imus nocte et consumimur igni 1978

• Memoires, 1959
• La société du spectacle, 1967
• La Véritable Scission dans L’Internationale, 1972
• Œuvres cinématographiques complètes, 1978
• Considérations sur l’assassinat de Gérard Lebovici, 1985
• Commentaires sur la société du spectacle, 1988
• Panégyrique volume 1, 1989

• Społeczeństwo spektaklu, Wyd. słowo/obraz terytoria, Gdańsk 1998, ISBN 83-87316-66-0 (La société du spectacle, 1967)
• Społeczeństwo spektaklu oraz Rozważania o społeczeństwie spektaklu, tłum. Mateusz Kwaterko, PIW, Warszawa 2006, ISBN 83-06-03021-4 (La société du spectacle, 1967, Commentaires sur la société du spectacle 1988)
• Dzieła filmowe, przeł. Mateusz Kwaterko, Kraków 2007.(Œuvres cinématographiques complètes, 1978)