Erna Solberg: Polityk norweska

24 lutego 1961 w Bergen) – norweska polityk, od 2004 przewodnicząca Partii Konserwatywnej (Høyre). Minister samorządu terytorialnego i rozwoju regionalnego w latach 2001–2005, w latach 2013–2021 premier Norwegii.

Erna Solberg

Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1961 Bergen
Premier Norwegii
Okres	od 16 października 2013 do 14 października 2021
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Jens Stoltenberg
Następca	Jonas Gahr Støre
Przewodniczący Partii Konserwatywnej
Okres	od 2004
Poprzednik	Jan Petersen
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons
Strona internetowa

W 1986 ukończyła socjologię, nauki polityczne, statystykę i ekonomię na Uniwersytecie w Bergen.

W latach 1979–1980 była członkinią Rady Narodowej ds. Szkolnictwa Średniego. W latach 1979–1983 wchodziła w skład rady ds. szkolnictwa w Bergen. Od 1986 do 1988 była członkinią senatu Uniwersytetu w Bergen, a w latach 1997–1989 członkinią komisji edukacyjnej w tym mieście.

W 1989 została po raz pierwszy wybrana w skład Stortingu z ramienia Høyre, reprezentując okręg Hordaland. W wyborach w 1993, 1997, 2001, 2005 oraz 2009 odnawiała mandat deputowanej. Od 1993 do 1994 pełniła funkcję przewodniczącej Narodowego Stowarzyszenia Konserwatywnych Kobiet. W latach 1994–1998 była odpowiedzialna za sprawy kobiet w Partii Konserwatywnej.

W 2001 została ministrem samorządu terytorialnego i rozwoju regionalnego w gabinecie Kjella Magne Bondevika. Przez twardą politykę, jaką prowadziła w swoim resorcie, zyskała w mediach przydomek „Żelaznej Erny” („Jern-Erna”). Urząd ministra zajmowała do 2005.

W latach 1995–2002 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Partii Konserwatywnej, a w 2004 została jej przewodniczącą, zastępując na stanowisku Jana Petersena. W 2013 konserwatyści zajęli drugie miejsce w wyborach (Erna Solberg ponownie została wybrana do Stortingu), ustępując Partii Pracy. Koalicja skupiona wokół tej ostatniej utraciła większość parlamentarną. 16 października 2013 objęła urząd premiera Norwegii, stając na czele koalicji z Partią Postępu, którą wsparły również partie liberalna i chrześcijańska.

W wyborach w 2017 ponownie uzyskała mandat deputowanej, a wspierająca ją centroprawicowa koalicja utrzymała większość w Stortingu. W styczniu 2018 do rządu dołączyli przedstawiciele liberałów, a w styczniu 2019 funkcje ministerialne objęli też przedstawiciele chadeków. W styczniu 2020 z gabinetu odeszli przedstawiciele Partii Postępu, która negowała m.in. politykę rządu dotyczącą imigrantów.

W 2021 wybrana na kolejną kadencję do Stortingu, ugrupowania centroprawicowe utraciły wówczas większość w parlamencie. 14 października tegoż roku na funkcji premiera zastąpił ją Jonas Gahr Støre.

• Komandor Orderu Świętego Olafa (2005)