Elżbieta Witek: Polska polityczka, marszałkini Sejmu VIII i IX Kadencji

17 grudnia 1957 w Jaworze) – polska polityczka i nauczycielka, z wykształcenia historyczka. Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VIII i IX kadencji w latach 2019–2023.

Elżbieta Witek

Pełne imię i nazwisko	Elżbieta Barbara Witek
Imię i nazwisko po urodzeniu	Elżbieta Barbara Zbanuch
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1957 Jawor
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 9 sierpnia 2019 do 12 listopada 2023
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Marek Kuchciński
Następca	Szymon Hołownia
Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres	od 4 czerwca 2019 do 9 sierpnia 2019
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Joachim Brudziński
Następca	Mariusz Kamiński
Szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2015 do 18 grudnia 2017
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Marcin Kierwiński
Następca	Marek Suski
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2015 do 18 grudnia 2017
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres	od 16 listopada 2015 do 8 stycznia 2016
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Cezary Tomczyk
Następca	Rafał Bochenek
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005). W latach 2015–2016 rzeczniczka prasowa rządu, w latach 2015–2017 minister-członek Rady Ministrów i szefowa gabinetu politycznego premiera w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego, w 2019 minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego.

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1980 ukończyła studia magisterskie na kierunku historia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1996 studia podyplomowe w zakresie wiedzy o Unii Europejskiej w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

Od 1980 do 2006 pracowała w Jaworze jako nauczycielka; od 1991 pełniła funkcję dyrektora w Szkole Podstawowej nr 2 w Jaworze, a później w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Jaworze. Przez cztery lata była ławnikiem w sądzie pracy. W latach 2004–2008 pełniła funkcję wiceprezesa jaworskiego Klubu Sportowego „Olimpia”.

Działalność polityczna (do 2019)

W 1980 została członkiem „Solidarności”. W 1982 za działalność opozycyjną została tymczasowo aresztowana na trzy miesiące. Na początku lat 90. należała do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna. Od 2002 do 2005 zasiadała w jaworskiej radzie miejskiej, w 2002 bezskutecznie kandydowała na urząd burmistrza.

Z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydowała do Sejmu, a w wyborach w 2005 została wybrana do Sejmu V kadencji w okręgu legnickim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 9666 głosów. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, dostała 9381 głosów.

W listopadzie 2011 została wybrana przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego swojego ugrupowania. W lipcu 2015 objęła funkcję rzecznika prasowego PiS. W wyborach w tym samym roku została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 22 168 głosów.

16 listopada 2015 powołana na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło. Objęła także funkcje szefa gabinetu politycznego premiera oraz rzecznika prasowego Rady Ministrów. Funkcję rzecznika sprawowała do 8 stycznia 2016, zastąpił ją Rafał Bochenek. 11 grudnia 2017 objęła stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego. 18 grudnia 2017 została odwołana ze składu Rady Ministrów.

4 czerwca 2019 powróciła do rządu Mateusza Morawieckiego, została tego dnia powołana na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji. W tym samym miesiącu prezydent powołał ją w skład Rady Dialogu Społecznego.

Marszałek Sejmu (2019–2023)

Zobacz też: Protesty przeciwko zmianom w ustawie o radiofonii i telewizji w Polsce#Głosowanie w Sejmie i związane z nim kontrowersje.

9 sierpnia została odwołana ze składu Rady Ministrów w związku z wysunięciem jej kandydatury na urząd marszałka Sejmu. Tego samego dnia została wybrana na to stanowisko, otrzymując 245 głosów.

W październikowych wyborach parlamentarnych uzyskała poselską reelekcję, zdobywając 46 171 głosów. 12 listopada 2019 na pierwszym posiedzeniu Sejmu IX kadencji została wybrana na marszałka Sejmu, otrzymując 314 głosów.

11 sierpnia 2021 jako Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Elżbieta Witek zarządziła głosowanie nad reasumpcją głosowania o odroczenie posiedzenia, podczas którego procedowany był wniosek grupy posłów PiS, zakładający budzące społeczne kontrowersje zmiany w ustawie o radiofonii i telewizji (przeciw projektowi nowelizacji ustawy wystąpiło kilkadziesiąt tysięcy osób, a protesty przeciwników nowelizacji były masowe). Wniosek o odroczenie posiedzenia podczas pierwszego głosowania poparli wyłącznie posłowie i posłanki macierzystego klubu parlamentarnego Witek oraz dwóch posłów niezależnych (Prawo i Sprawiedliwość owe głosowanie przegrało). Decyzja Elżbiety Witek była szeroko komentowana przez polskie media, została negatywnie oceniona przez część środowiska dziennikarskiego, a część prawników uznała, że nie było podstaw do reasumpcji głosowania. Urząd marszałka Sejmu pełniła do końca kadencji, tj. do 12 listopada 2023.

 

 

 

 

Wizyty zagraniczne marszałek Elżbiety Witek

Data	Państwo	Szczegóły wizyty
1 września 2019	Niemcy	Udział w obchodach 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej na zaproszenie przewodniczącego Bundestagu Wolfganga Schäuble.
3–4 listopada 2019	Węgry	Udział w szczycie przewodniczących parlamentów państw Europy Południowo-Wschodniej.
17–18 listopada 2019	Czechy	Spotkanie przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej. Udział w obchodach 30. rocznicy aksamitnej rewolucji.
2–5 marca 2020	Stany Zjednoczone	Spotkanie z przewodniczącą Izby Reprezentantów USA Nancy Pelosi i przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich. Spotkanie z analitykami Heritage Foundation. Spotkanie z przedstawicielami Polonii amerykańskiej.
28–29 czerwca 2021	Litwa	Spotkania z przewodniczącą parlamentu Viktoriją Čmilytė-Nielsen, prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą i premier Ingridą Šimonytė. Spotkanie z przedstawicielami polskiej mniejszości narodowej.
15–16 lipca 2021	Węgry	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej.
18–20 sierpnia 2021	Estonia	Spotkanie z przewodniczącym parlamentu Estonii (Riigikogu) Jüri Ratasem i prezydent Estonii Kersti Kaljulaid. Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Litwy, Łotwy i Estonii oraz przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Spotkanie z przedstawicielami polskiej mniejszości narodowej.
20–22 października 2021	Grecja	Udział w sesji plenarnej konferencji przewodniczących parlamentów państw członkowskich Rady Europy.
28–29 marca 2022	Słowenia	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw Unii Europejskiej. Spotkania z przewodniczącą Izby Poselskiej Czech Markétą Pekarovą Adamovą, przewodniczącą Bundestagu Niemiec Bärbel Bas, przewodniczącą Kongresu Deputowanych Hiszpanii Meritxell Batet, przewodniczącą Parlamentu Europejskiego Robertą Metsolą oraz przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich.
11–15 czerwca 2022	Kanada	Spotkanie z przewodniczącym Izby Gmin Kanady Anthony Rotą i przewodniczącym Senatu Kanady Georgem Fureyem. Spotkanie z przedstawicielami Polonii kanadyjskiej.
9–10 października 2022	Luksemburg	Rozmowy z przewodniczącym Izby Deputowanych Luksemburga Fernandem Etgenem i wielkim księciem Henrykiem. Spotkanie z Polonią luksemburską. Spotkanie z prezesem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego Tonym Murphym.
24–25 października 2022	Chorwacja	Udział w parlamentarnym szczycie Platformy Krymskiej.
3 lutego 2023	Słowacja	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw wyszehradzkich
10-11 marca 2023	Litwa	Spotkanie z marszałek Sejmu Litwy Viktoriją Čmilytė-Nielsen, prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą i premier Ingridą Šimonytė. Udział w obchodach święta odzyskania niepodległości. Spotkanie z przedstawicielami mniejszości polskiej.
23-25 kwietnia 2023	Czechy	Udział w konferencji przewodniczących parlamentów państw UE. Rozmowy z przewodniczącym Parlamentu Europejskiego Robertą Metsolą oraz przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich, Słowenii i Danii.
16-17 maja 2023	Cypr	Spotkanie z przewodniczącą Izby Reprezentantów Cypru Anitą Demetriou. Przemówienie w cypryjskim parlamencie.
1-2 czerwca 2023	Litwa	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw NATO. Spotkania z przewodniczącymi parlamentów Czech, Litwy i Ukrainy.
9-10 czerwca 2023	Grecja	Spotkanie z przedstawicielami Polonii greckiej oraz naukowcami pracującymi w Polskim Instytucie Archeologicznym w Atenach.
9-10 lipca 2023	Łotwa	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw bałtyckich, Ukrainy i Niemiec.

Działalność polityczna (od 2023)

W wyborach w 2023 ponownie została posłanką, uzyskując 89 172 głosy. 13 listopada 2023 partia PiS ponownie zgłosił jej kandydaturę na stanowisko marszałka Sejmu, przegrała jednak z kandydatem Polski 2050 (z poparciem Polskiego Stronnictwa Ludowego, Koalicji Obywatelskiej, Konfederacji i Lewicy) Szymonem Hołownią stosunkiem głosów 193:265. Tego samego dnia została zgłoszona przez PiS na wicemarszałka Sejmu. Uzyskała 203 głosy i nie została wybrana na tę funkcję.

Córka piekarza Floriana i krawcowej Eleonory. Od 1980 do jego śmierci w 2024 była żoną Stanisława Witka. Mają dwie córki: wuefistkę Martę (ur. 1983) i przedszkolankę Gabrielę (ur. 1991).

• 2013: Krzyż Wolności i Solidarności.
• 2022: Order Księcia Jarosława Mądrego (Ukraina)

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-06-04].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 462.

Zobacz wiadomości w Wikinews: Elżbieta Witek nie jest już szefową MSWiA Posłowie złożyli wnioski dotyczące wyboru na Marszałka Sejmu Elżbieta Witek wybrana Marszałkiem Sejmu

• Elżbieta Witek – strona prywatna. [dostęp 2020-05-07].