David Seidner (ur.
18 lutego 1957 w Los Angeles, zm. 6 czerwca 1999 w Miami Beach) – amerykański fotografik i pisarz.
Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1957 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 czerwca 1999 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Muzeum artysty | International Center of Photography, |
Strona internetowa |
Pracował jako fotograf przez 25 lat, spędzając wiele czasu w Paryżu. Był jednym z najlepszych na świecie fotografów mody. Do jego najbardziej znanych ze swoich fotografii należą te, które wykonał dla domu mody Yves Saint Laurent, wyraziste portrety i akty oraz seria Orchids (Storczyki), ostatni projekt, zrealizowany przed śmiercią w roku 1999. Jego projekty graficzne i fotografia portretowa były w dużej mierze inspirowane filozofią muzyczną Johna Cage'a, opartą na chińskiej Księdze przemian.
David Seidner w wieku siedemnastu lat przeniósł się do Paryża, gdzie rozpoczął pracę jako fotograf mody. Miał swoją pierwszą indywidualne wystawy (La Remise du Parc w Paryżu, Los Angeles Institute of Contemporary Art. W Paryżu pracował przez większą część swojej kariery. Miał dwuletni kontrakt na wyłączność z domem mody Yves Saint Laurent. Jego zdjęcia, pojawiające się w takich magazynach jak: Harper’s Bazaar, Harper & Queen, The New York Times Magazine, Vanity Fair i międzynarodowe edycje Vogue z lat 80. i 90., wywierały wielki wpływ na fotografię mody przez ponad dekadę.
Pracował też jako redaktor w niewielkim nowojorskim magazynie mody Bomb. W 1984 roku przeprowadził dla tego wydawnictwa wywiad z legendarną modelką Lisą Fonssagrives, mającą wówczas 72 lata. W wywiadzie dał wyraz swej fascynacji światem mody sprzed lat 60., który określił jako czas precyzyjnie wykonanej sukni, jednego zdjęcia, na zrobienie którego można było poświęcić cały dzień i kobiety, która mogła jak najlepiej zrobić własny makijaż.
W 1986 otrzymał zlecenie na sfotografowanie ubiorów z kolekcji Musée de la mode et du textile.
W latach 90. Seidner, który studiował historię sztuki i literatury chcąc nadać swoim pracom filozoficzną perspektywę, zdobył rozgłos fotografiami obrazów i rzeźb. Fotografował też artystów. W 1993 roku na wystawie w Robert Miller Gallery na Manhattanie zaprezentował czarno-białe portrety artystów, w tym: Louise Bourgeois, Erica Fischla, Jenny Holzer, Ellswortha Kelly, Jeffa Koonsa i Joan Mitchell, którym nadał formę rzymskich popiersi. Dwa lata później na tej samej wystawie przedstawił w formie rzymskich posągów męskie i kobiece akty w pozycji od frontu i od tyłu.
W 1984 roku zachorował na AIDS. Był członkiem zarządu Community Research Initiative on Aids w Nowym Jorku. Począwszy od roku 1993 jego portrety sławnych ludzi żyjących z AIDS zostały wykorzystane w kampanii reklamowej na rzecz badań nad tą chorobą.
Zmarł na AIDS w swoim domu w Miami Beach mając 42 lata. Przeżyli go: jego współtowarzysz Daniel Wenger, matka Ryna, siostra Sheri i brat Jaime.
Na fotografiach ekskluzywnej mody projektowanej przez takich twórców jak: Azzedine Alaia, Chanel, Madame Grès, Jean Patou, Emanuel Ungaro, Valentino i Yves Saint Laurent, Seidner stosował często metody fragmentacji, dynamicznego oświetlenia i kadrowania, których właściwości zaczął odkrywać już w swoich najwcześniejszych pracach. Jedna z pierwszych serii pofragmentowanych twarzy zainspirowana została muzyką Johna Cage’a. W pracach tych twarz lub ciało modela zostało wizualnie pocięte i ponownie połączone w całość przez wielokrotną ekspozycję, odbicia fragmentów w lustrze, lub zabiegi chemiczne podczas druku.
W latach 90. Seidner przez osiem lat fotografował pracownie znanych artystów współczesnych. Aby jeszcze bardziej odróżnić powstałe wówczas prace od fotografii mody, fotografował modelki w ostrym, czarnym tle tworząc następnie obrazy jako misterne, ręczne wykonane odbitki z wykorzystaniem techniki platynotypii. Oprócz zdjęć obrazów i rzeźb wykonywał również czarno-białe zdjęcia portretowe, stosując ostre oświetlenie boczne i kadrowanie na wysokości brody.
W serii Nudes (Akty), Seidner ponownie użył swojej techniki oświetleniowej. Fotografował męskie i żeńskich modele od frontu i od tyłu, stojące w klasycznym kontrapoście na czarnym tle. Dzięki oświetleniu bocznemu uwydatnił ich mięśnie i krzywizny ich ciał, nadając im wygląd marmurowych, greckich rzeźb sportowców, bogów i bogiń.
Zainteresowanie Seidnera historią sztuki i portretu osiągnęło swą kulminację w latach, kiedy studiował zagadnienia modeli Johna Singera Sargenta. Odszukał wówczas potomków tych modeli, którymi byli głównie kobiety i mężczyźni z wyższych sfer Anglii i Ameryki. Ich potomków, żyjących ponad wiek później umieszczał do pozowania w podobny sposób, jak ich przodków, często wspartych na sofie lub krześle z epoki. W powstałych w ten sposób dziełach połączył swobodnie współczesną fotografię barwną z konwencjami XIX-wiecznych portretów olejnych Sargenta oraz Ingresa.
W swojej ostatnim serii obrazów storczyków o nasyconej kolorystyce z 1999 roku Seidner wydawał się odchodzić od portretu i ponownie zgłębiać abstrakcyjne kompozycje ze swoich wczesnych fotografii mody.
W czasie swojej działalności zawodowej Seidner miał wystawy indywidualne, uczestniczył też w wystawach grupowych, organizowanych między innymi przez Whitney Museum of American Art i Centre Georges Pompidou. W 2000 roku Maison européenne de la photographie, które ma w swych stałych zbiorach 150 prac Seidnera (portrety, akty, fotografie mody) zorganizował retrospektywną wystawę jego dzieł.
Seidner dużo publikował, poczynając od artykułów w periodyku literacko-artystycznym Cahiers de l'Énergumène (1983), a kończąc na książce Lisa Fonssagrives: three decades of classic fashion photography (1996). W tej ostatniej zawarł zbiór 100 fotografii szwedzkiej modelki, wykonanych przez 21 fotografów, od Louise Dahl-Wolfe do Erwina Blumenfelda.
This article uses material from the Wikipedia Polski article David Seidner, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.