Danuta Kobylińska-Walas ps.
27 listopada 1931 w Kozietułach) – pierwsza w Polsce kobieta kapitan żeglugi wielkiej.
Imię i nazwisko urodzenia | Danuta |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Zawód, zajęcie | |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość | polska |
Edukacja | |
Pracodawca | |
Odznaczenia | |
Często tytułowano ją: Kapitan w spódnicy, Madame Commandante, Woman Sea Captain oraz Madame la Capitaine, Frau Kapitän.
Urodziła się w 1931 r. w Kozietułach, w majątku rodziców. Po II wojnie światowej trafiła wraz z rodziną do Kamienia Pomorskiego. Po ukończeniu kursu żeglarskiego w 1946 postanowiła związać swoją karierę z zawodem marynarza. Od 1946 przebywała w Szczecinie. Przez cały ten okres zabiegała w ministerstwie o możliwość podjęcia pracy na morzu. Studiowała w latach 1949–51 w Państwowej Szkole Morskiej (ukończyła ją, jako jedna z pierwszych kobiet). W 1951 skończyła szkołę morską, ale bez prawa pływania, bo akurat w PRL nie wszyscy absolwenci mieli prawo wypłynąć z Polski.
Pracowała w Kapitanacie Portu Szczecin, Centralnym Urzędzie Marynarki Handlowej oraz w Bazach Zdawczych Stoczni w Gdańsku i Szczecinie. Na pierwszy statek zamustrowała się w 1956, pływała jako asystent pokładowy na SS Wrocław, 1957–60 jako III oficer na SS Szczecin, w 1960 jako II oficer na SS Kalisz, 1961 już jako I oficer na SS Tczewie i SS Sanie. Kapitanem została 16 lutego 1962. Jako kapitan dowodziła takimi jednostkami jak: MS Kopalnia Wujek, Kołobrzeg II, MS Toruń, MS Bieszczady (od początku służby statku 1968), MS Powstaniec Wielkopolski, MS Budowlany, MS Uniwersytet Toruński, MS Jarosław, MS Malbork. W grudniu 1970 pod jej dowództwem MS Bieszczady cumujące w Stoczni Szczecińskiej pomagały strajkującym robotnikom. W 1972 uratowała przed zatonięciem MS Kopalnia Miechowice z załogą i ładunkiem.
W latach 1981–86 była przedstawicielem Biura Radcy Handlowego przy Ambasadzie PRL w Tunisie. PŻM w Kołobrzegu wybrało ją na matkę chrzestną jednostki Nimfa II. Od 27 listopada 1986 roku jest na emeryturze. Obecnie mieszka w Warszawie. W 2004 kandydowała do Parlamentu Europejskiego z ramienia Inicjatywy dla Polski uzyskując 1828 głosów.
Jej życiu została poświęcona książka Eugeniusza A. Daszkowskiego pt: Pierwsza po Bogu kpt. ż.w. Danuta Kobylińska-Walas wydana w 1997. Poświęcono jej również wiele wywiadów, artykułów, m.in. w miesięczniku Morze, Sunday Express, oraz wierszy.
Pierwszym mężem Danuty Kobylińskiej-Walas był Czesław Walas, marynarz, a potem oficer nawigacyjny, który przez wiele lat pływał z nią na jednym statku; gdy była oficerem, pływał jeszcze jako bosman, gdy została kapitanem, był III oficerem, a potem pływał z żoną jako II i I oficer. Krótko po uzyskaniu dyplomu kpt. ż.w. zginął postrzelony podczas polowania w 1975 r. i nie zdążył dowodzić żadnym statkiem. Ich syn, Konrad Walas, jest również kapitanem ż.w. Drugim mężem Danuty Kobylińskiej-Walas był reżyser operowy Edmund Wayda (zm. 2010).
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku o pani kapitan D. Kobylińskiej-Walas było głośno w Polsce i na świecie. Ówczesny minister żeglugi, Jerzy Szopa, otworzył w 1975 roku uczelnie morskie dla kobiet, dla których został określony limit sześciu miejsc. Uczelnie zostały zamknięte w 1977 roku. Otwarto je ponownie w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Danuta Kobylińska-Walas, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.