Christophe: Francuski piosenkarz i kompozytor

jako Daniel Bevilacqua 13 października 1945 w Juvisy-sur-Orge, zm. 16 kwietnia 2020 w Breście) – francuski piosenkarz i kompozytor, wywodzący się z rodziny włoskich imigrantów. Był popularny głównie w latach 60. Znany przede wszystkim z przeboju „Aline” (1965). Kawaler Legii Honorowej (2014) oraz Komandor Orderu Sztuki i Literatury (2011).

Christophe

Christophe (2014)
Imię i nazwisko	Daniel Bevilacqua
Data i miejsce urodzenia	13 października 1945 Juvisy-sur-Orge
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 2020 Brest
Przyczyna śmierci	Przewlekła obturacyjna choroba płuc
Instrumenty	śpiew, gitara
Gatunki	Piosenka francuska, pop
Zawód	piosenkarz, kompozytor
Aktywność	1963–2020
Wydawnictwo	Golf Drouot, Disc’AZ, Disques Vogue, Barclay, Les Disques Motors i inne
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons
Strona internetowa

Dzieciństwo i młodość

Daniel Bevilacqua urodził się 13 października 1945 roku w Juvisy-sur-Orge, na przedmieściach Paryża. Był synem włoskiego imigranta, przedsiębiorcy budowlanego. Nie przepadał za obowiązkiem szkolnym. W wieku 16 lat zdążył już zmienić kilkanaście szkół. Jego życiową pasją była muzyka. Mając 8 lat zainteresował się piosenką francuską i takimi jej przedstawicielami jak Edith Piaf i Gilbert Bécaud. Jako nastolatek odkrył bluesa i od tej chwili jego idolami stali się Robert Johnson i John Lee Hooker. Zagorzałym fanem bluesa pozostał przez całe życie. Pod koniec lat 50. zainteresował się, podobnie jak wielu jego rówieśników, rock and rollem i jego reprezentantami: Billem Haleyem, Little Richardem i Elvisem Presleyem. Wtedy zaczął marzyć o własnej karierze muzycznej poświęcając cały wolny nauce gry na gitarze i harmonijce ustnej. Był również pasjonatem samochodów sportowych. Jego babcia znając to zamiłowanie, podarowała mu medalion z wizerunkiem Świętego Krzysztofa, patrona podróżników i kierowców. Pod tym pseudonimem młody Daniel grał później bluesa w klubach Dzielnicy Łacińskiej.

Kariera artystyczna

Lata 60.

W 1961 roku założył swój pierwszy zespół, Danny Baby et Les Hooligans obejmując rolę wokalisty i gitarzysty. Zespół występował często w lokalnych barach i klubach, grając covery piosenek Gene’a Vincenta oraz klasyczne przeboje rock and rolla, takie jak „Heartbreak Hotel”. W 1963 roku artysta zadebiutował samodzielnie jako Daniel Bevilacqua wydając w wytwórni Golf Drouot czterościeżkową EP-kę „Reviens Sophie”, która jednak przeszła niezauważona. Postanowił wówczas występować pod pseudonimem Christophe. W 1965 roku wydał hit „Aline”, przełomowy w jego karierze. Był to pierwszy w historii piosenki francuskiej przebój, który sprzedał się w kilku milionach egzemplarzy. Po nim nastąpiła seria udanych singli: „Les Marionnettes” (1965), „J'ai Entendu la Mer” (1966) i „Excusez-Moi Monsieur le Professeur” (1966). W 1967 roku Christophe zakończył pierwszy etap swojej kariery.

Lata 70.

W 1971 roku wspólnie z Francisem Dreyfusem założył wytwórnię płytową Disques Motors. Na scenie muzycznej pojawił się ponownie w 1973 roku. Do tekstów nieznanego wówczas Jean-Michela Jarre’a napisał dwa kultowe albumy: Les Paradis perdus i Les Mots Blues. W listopadzie 1974 dał, owacyjnie przyjęty, koncert w paryskiej Olympii. Wydał kolejne albumy, Samurai, zrealizowany we współpracy z Borisem Bergmanem, Le Beau bizarre, we współpracy z Bobem Decoutem oraz Pas vu, pas pris.

Lata 80.

Wznowiony w 1980 roku singiel „Aline” znalazł się na szczycie francuskiej listy przebojów sprzedając się w liczbie 3,5 miliona kopii. W 1983 roku singiel Succès fou po raz kolejny znalazł się w czołówce francuskiej listy Top 50. Sprzedanych zostało około 600 tysięcy kopii. W 1984 roku Christophe wydał Clichés d´amour, nowy album zawierający covery standardów z lat 40. i 50. Później nagrał tylko kilka singli, takich jak „Do not hang up” i „Chiqué chiqué”, które były bardzo cenione. Pod koniec lat 80. po raz kolejny zniknął z francuskiej listy przebojów. Przez kilka lat nie wydawał żadnych nagrań.

Lata 90.

W 1996 roku Christophe udanie powrócił na rynek muzyczny albumem Bevilacqua. Po raz pierwszy w swojej karierze sam napisał wszystkie znajdujące się na nim utwory. Album stał się wyrazem jego zainteresowań syntezatorami i muzyką techno, a także nowymi możliwościami oferowanymi przez komputery. Artysta odszedł od standardowego schematu zwrotka/refren na rzecz eksperymentów, czym zaskoczył zarówno krytyków jak i fanów. Odrzucił swój dawny wizerunek piosenkarza z lat 70., dając się poznać jako muzyk nowoczesny. Ugruntował swoją pozycję czołowej postaci na francuskiej scenie muzycznej.

Wiek XXI

 

W marcu 2002 roku dał dwa koncerty na deskach Olympii. W 2006 roku potwierdził swój talent dziewiątym albumem studyjnym, Aimer ce que nous sommes, zrealizowanym z udziałem żeńskiej orkiestry smyczkowej pod dyrekcją Eumira Deodato i trębacza Erika Truffaza.

W 2011 roku zrealizował album z coverami piosenek Alaina Bashunga, zatytułowany Tels Alain Bashung. Również w tym roku został wznowiony jego album Bevilacqua. Trzy lata później wydał retrospektywny album Intime, a później kolejne: Les Vestiges du chaos (2016) i Christophe etc. (2019).

Choroba i śmierć

W czwartek 26 marca 2019 roku Christophe został hospitalizowany w Paryżu z powodu niewydolności oddechowej. 16 kwietnia zmarł w wyniku powikłań wywołanych zakażeniem COVID-19.

7 maja 2020 roku został pochowany w ścisłej tajemnicy na cmentarzu Montparnasse.

W latach 1966–1967 był związany z piosenkarką Michèle Torr. Ze związku tego urodził się 17 czerwca 1967 roku syn, Romain. Choć artysta odwiedził Torr w szpitalu położniczym, to później zerwał wszelkie kontakty z nią i z synem. O swoim ojcostwie po raz pierwszy wspomniał dopiero pod koniec listopada 2012 roku, w obszernym wywiadzie dla portalu Brain Magazine.

W 1968 roku poznał Véronique Kan, siostrę piosenkarza Alaina Kana. W 1971 roku poślubił ją i jeszcze w tym samym roku urodziła im się córka, Lucie. Po 28 latach wspólnego życia Christophe i Véronique Bevilacqua rozstali się, ale więzów małżeńskich nie zerwali.

Christophe był pasjonatem samochodów (w tym Cadillaca). Kupował modele sportowe, między innymi marki Lamborghini. W 1968 roku wziął nawet udział w wyścigu jako pilot rajdowy.

• W 2004 roku został Wielkim Oficerem, a 2011 roku Komandorem Orderu Sztuki i Literatury.

• Dekretem z 31 grudnia 2014 roku został mianowany Kawalerem Legii Honorowej.

• Christophe w bazie IMDb (ang.)
• Christophe w bazie Discogs.com (ang.)