Reijo Pajamo

Reijo Pajamo piästi ilmah kirjan ”Sortavala, Laatokan laulava kaupunki”. Häi oli niilöin joukos, ken kehoitti ruveta pidämäh uvvessah Sortavalan pajopruazniekkua.

Reijo Pajamo on roinnuhes Sortavalah vuvvennu 1938. Hänel oli vajai vuozi, konzu sytyi talvivoinu. Toizen muailman voinan jallois pereh muutti Pohjois-Suomeh.

Reijo Pajamo lapsennu kuuli rahvahan pajuo. Lieksan rannoil eläjes vuvvennu 1953 hänen tuattah perusti horan. Tänäpäi sil on Pielisen laulu -nimi. Reijo oli tuatanke joga horan harjoitukses. Tämä oli pohju sille, ku Reijos tuli horan johtai da tundiettu rahvahan muuzikan tutkii.

Reijo Pajamo on šeikkuperäzesti tutkinuh endisty horien ruaduo da pajatandua Karjalas. Tutkijan mugah, kai pikoi pienes Karjalan kyläs oli hos pieni, ga oma pajojoukko. ”Konzu kyläh tuli opastai, se keräi rahvastu horah. Kummua on. Tänäpäi mostu ei ole. Pajojoukot ollah vai suuris kylis, suuris keskuksis. Sih aigah joga kyläs da hierus oli se. Tuolleh nerokkahat nuoret pajattajat voidih kehittiä omua pajatandua. Pajojoukot käydih ozuttamah omua neruo paikallizih da suurembih pruazniekkoih. Tälleh kehityi heijän repertuaru. Tuolleh tuttavuttih toizih kul’tuuroih”, sellittäy Reijo Pajamo.

Reijo Pajamo valmisti kogonazen kirjan Sortavalan pajopruazniekas. Se piästettih ilmah vuvvennu 1985, sen jälgeh luajittih toine painos. Reijo Pajamo tutki, mittuine pajoperindö oli nämmil rannoil enne voinua. Voinan jälgehisty aigua pidäy tutkie erikseh.