Chastelmanh

Administrativament es dins la província de Coni e la region de Piemont, dins l’estat italian. Son capluòc es Champdamolin.

Chastelmanh

Entitat	comuna d'Itàlia
Administracion
Estat	Itàlia
Region	Piemont
Província	Província de Coni
Capitala	Campomolino
Geografia
Coordenadas	44° 25′ 00″ N, 7° 13′ 00″ E
Superfícia	49,31 km²
Limitròf amb	Cèlas Montrós Pradievi La Màrmol Demont Draonier Sant Damian
Altitud mejana	1 141 m
Fus orari	UTC+01:00 (ora estandard) UTC+02:00 (ora d'estiu)
Demografia
• Totala	58 ab. (1 de genièr de 2023 )
• Densitat	1,18 ab./km²
Istòria
Pairinatge	Magne de Coni (fr)
Autras informacions
Còdi postal	12020
Prefix telefonic	0171
Embessonatges	Quittengo (1975–)
Sit web	comune.castelmagno.cn.it

Chastelmanh se tròba al fons de la Val Grana a 1150 m d’autessa. Fai 55 abitants e es format da 15 ruaas, mas mec sieis son abitaas al jorn d’encuei: lo cap luòc Champdamolin, Clòts, Claps, Colet, Inaud e Neron.

Lo territòri era abitat jà dai temps de la Roma imperiala; la sia istòria es liaa a n’aquela de la diòcesi de Turin, vist que lo siu evesco era senhor de la Val Grana, mas per sa posicion de confin subìs l’enfluença del marquesat de Saluces, di Savòia e de la França. La comuna, ente lo monde s’es sempre ocupat d’enlevament e produccion de fromatge, es devengua famosa abo lo fromatge Chastelmanh, produch abo lach de vacha après aver passat entre dui e sieis mes en trunas naturalas freschas e umidas.

Per la legenda, a la fin del IX secle lo fromatge seria arribat fins a Aquisgrana a la taula imperiala de Carl Manh: e vist que lhi seria ben plasut, seria estat chamat Chastelmanh en siu onor. Sector important de l’economia es lo torisme, esportiu e religiós, gracias a la presença del santuari de Sant Manh, s’la via que pòrta al Còl Fauniera e a las valadas Maira e Estura. Naissut ente un bòt se venerava Mart guerrier, ental Medioevo es estat decò pòst de blòc militar contra lo contraband, e ospici per lhi pelerins en viatge.

Reconstruit ental 1475, es engrandit ental XVIII secle abo la gleisa moderna, d’ente se passa a la Chapèla Vielha e a la Chapèla Allemandi. Aicì Pietro da Saluzzo realiza vers lo 1475 Evangelistas e Doctors de la Gleisa. Lhi frescs de la Chapèla Vielha abo las Istòrias de la Passion e Resurrecion son òbra del 1514 de Giovanni Botoneri.