Klankdicht: Poëziegenre waarbij de klank van het gedicht de voornaamste betekenisdrager is
Een klankdicht is een gedicht waarbij de betekenis geheel is losgelaten en alleen de klank een rol speelt.
Het klankdicht wordt wel als de meest extreme vorm van de atonale poëzie beschouwd.
Voorbeelden
Een bekend Nederlandstalig (althans door een Nederlandse dichter geschreven) gedicht is De mus van Jan Hanlo.
- De mus
- Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp
- tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp
- tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
- tjielp tjielp tjielp
- Tjielp
- etc.
Het klankdicht wordt als een moderne vorm van poëzie beschouwd. Toch komt in de boeken van François Rabelais (begin 16e eeuw) al een poëtische beschrijving voor van de gevolgen van zeeziekte. Rabelais laat Pantagruel het volgende zeggen:
- Bou, bou, bou, bou!
- Otto, to, to, to, ti, bou
- Bou, bou, bou, ou, ou
- Ou, bou, bou, bous
Zie ook
This article uses material from the Wikipedia Nederlands article Klankdicht, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). De inhoud is, tenzij anders aangegeven, beschikbaar onder CC BY-SA 4.0 Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Nederlands (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.