John William Waterhouse: Engels kunstschilder (1849–1917)

Ook zijn vader was kunstschilder. Hij wordt gerekend tot de prerafaëlieten.

Na zijn opleiding aan een middelbare school in Leeds ging hij als leerling in het vak beeldhouwen naar de Royal Academy of Arts in Londen. Daar stapte hij al na een half jaar op om zelfstandig te gaan werken en dan voornamelijk als schilder. Hij werkte in Londen in de Primrose Hill Studios in de wijk Kensington maar woonde een paar kilometer verderop aan de Abbey Road. Zijn voorkeur ging uit naar mythologische voorstellingen.

Met zijn gekleurde, geladen afbeeldingen van vrouwen kreeg Waterhouse veel waardering in het Britse Rijk en op de Wereldtentoonstellingen in de 19e eeuw. Inspiratie ontleende Waterhouse aan schrijvers zoals Ovidius, Keats, Boccaccio, Shakespeare, Tennyson en Dante. Vaak waren dat loftuitingen vanuit zijn hartstocht voor vrouwen, water, natuur, liefde en dood, vaak met duistere ondertonen.

Over Waterhouse bestaan weinig documenten. Er zijn, voor zover bekend, geen brieven of dagboeken bewaard gebleven. We weten over zijn persoonlijkheid en voorkeuren dan ook weinig.

Een van zijn beroemdste schilderijen is The Lady of Shalott. Het is te zien in de Tate Gallery in Londen.

De expositie J.W. Waterhouse (1849-1917) Betoverd door Vrouwen was van 14 december 2008 tot en met 3 mei 2009 te zien in het Groninger Museum in de stad Groningen.

•  
  The Lady of Shalott, 1888, Tate Britain, Londen
•  
  Hylas and the nymphs, 1896, Manchester Art Gallery
•  
  Echo and Narcissus, 1903, Walker Art Gallery, Liverpool
•  
  A Tale from the Decameron, 1916, Lady Lever Art Gallery, Liverpool

• Peter Trippi, Elisabeth Prettejohn e.a.: J.W. Waterhouse; betoverd door vrouwen. Groninger Museum, Royal Academy of Arts, Montreal Museum of Fine Arts, 2010. ISBN 9789085864837

• (en) Website over Waterhouse
• (en) Leven en werk op Artmagick.com

 

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina John William Waterhouse op Wiki Commons.