Elisa Longo Borghini: Italiaans wielrenster

Ze won in 2012 brons op het WK in Valkenburg en in 2016 brons op het EK in Plumelec en olympisch brons in Rio de Janeiro. Ze werd vier keer Italiaans kampioene. Zij is een dochter van langlaufster Guidina Dal Sasso. Haar elf jaar oudere broer Paolo Longo Borghini was wielrenner van 2004 tot en met 2014. Ze reed drie jaar bij het Noorse Hitec Products, vier jaar voor het Britse Wiggle High5 en vanaf 2019 voor de nieuwe vrouwenploeg Trek-Segafredo, inmiddels Lidl-Trek genaamd.

Elisa Longo Borghini
Elisa Longo Borghini (2022)
Persoonlijke informatie
Bijnaam	"Eli"
Geboortedatum	10 december 1991
Geboorteplaats	Ornavasso,  Italië
Lengte	170 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Lidl-Trek
Discipline(s)	Wegwielrennen
Ploegen
2010 2011 2012-2014 2015-2018 2019-2023 2023-	Cristoforetti Top Girls Fassa Bortolo Hitec Products Wiggle Honda Trek-Segafredo Lidl-Trek
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	10e (2020)
Ronde van Vlaanderen	1e (2015, 2024)
Parijs-Roubaix	1e (2022)
Amstel Gold Race	5e (2017, 2024)
Luik-Bastenaken-Luik	2e (2023)
Ronde van Italië	2e (2017) 1 etappezege
Ronde van Frankrijk	6e (2022)
WK op de weg	3e (2012, 2020)
Overige
Zeges:
Strade Bianche Trofeo Alfredo Binda Giro dell'Emilia Brabantse Pijl	2017 2013 2015, 2016, 2022 2024
Medailles
Wegwielrennen Olympische Zomerspelen 3 Rio de Janeiro 2016 Wegwedstrijd 3 Tokio 2020 Wegwedstrijd Wereldkampioenschappen 3 Valkenburg 2012 Wegwedstrijd 3 Imola 2020 Wegwedstrijd 3 Brugge 2021 Mixed Relay Europese kampioenschappen 3 Goes 2012 Tijdrit (U23) 3 Plumelec 2016 Wegwedstrijd
Portaal    Wielersport

2012 - 2013: Doorbraak en bekkenbreuk

 

In 2012 haalde ze brons bij de elite op het wereldkampioenschap wielrennen in Valkenburg. Ze bevestigde haar kunnen in 2013 door de Trofeo Alfredo Binda op haar naam te schrijven en tweede te worden in de Waalse Pijl. Eén week voor de Giro Rosa 2013 viel Longo Borghini hevig, drie kilometer voor de finish in het Italiaans kampioenschap. Ze brak haar bekken en moest in haar woonplaats de slotrit van de Giro toekijken vanuit een rolstoel.

2014 - 2015: Klassementen en Vlaanderen

 

 

Na haar herstel won Longo Borghini de eindklassementen in de Ronde van Bretagne, Trophée d'Or (beide 2014) en Route de France (2015), met ritwinst op de Planche des Belles Filles. In 2015 behaalde ze de overwinning van de Ronde van Vlaanderen en de Giro dell'Emilia, werd ze tweede in de Philadelphia Cycling Classic, derde in de eerste vrouweneditie van de Strade Bianche en vierde in de Trofeo Binda. Hierdoor werd ze ook vierde in het wereldbekerklassement. In de Giro Rosa won ze al de witte jongerentrui (2012), de groene bergtrui (2016) en de blauwe trui als beste Italiaanse (2015 en 2017). Ook werd ze in 2014 voor het eerst Italiaans kampioen tijdrijden.

 

2016: Brons in Rio

 

Uitkomend voor Italië won Longo Borghini brons in de wegrit op de Olympische Spelen 2016 in Rio de Janeiro, achter de Nederlandse Anna van der Breggen en de Zweedse Emma Johansson (tevens haar ploeggenote bij Wiggle). Eén maand later op het eerste EK voor profs werd ze wederom derde en wederom achter de Nederlandse. Ze werd in 2016 vijfde in de eerste Women's World Tour en won haar tweede nationale titel tijdrijden.

Voorjaar 2017: leidster World Tour en UCI-ranglijst

In 2017 begon Longo Borghini het Belgische openingsweekend met veel aanvalspogingen, die resulteerden in de 5e plaats in Omloop Het Nieuwsblad en winst voor haar ploeggenote Jolien D'Hoore in Omloop van het Hageland. Eén week later won Longo Borghini in eigen land haar eerste World Tourwedstrijd: Strade Bianche. Ze werd hierdoor ook meteen de eerste leidster in de World Tour. Door haar vierde plek in de Ronde van Drenthe en de negende plek in de Trofeo Binda veroverde ze op 19 maart de eerste positie op de UCI-ranglijst en behield ze de leiderstrui in de World Tour tot en met de Ronde van Vlaanderen. In De Ronde zat ze in een kopgroep met Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten en Katarzyna Niewiadoma, maar zij werden op één km van de finish gegrepen en in de sprint werd Longo Borghini tiende. Twee weken later, in de heringevoerde Amstel Gold Race, sprong ze mee op de voorlaatste keer Cauberg met Lizzie Deignan en wederom Niewiadoma, maar Van der Breggen sprong erop en erover en in de achtervolgende groep werd Longo Borghini vijfde. Door ziekte moest ze de Waalse Pijl missen en moest ze genoegen nemen met een negende plaats in de eerste editie van Luik-Bastenaken-Luik.

2017: Giro en La Course

 

Twee maanden later veroverde ze in Piemonte haar derde nationale titel in het tijdrijden en twee dagen erna haar eerste Italiaanse titel op de weg. In de Ronde van Italië voor vrouwen 2017 behaalde ze diverse ereplaatsen, zo werd ze derde in de tweede etappe door samen met Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen weg te rijden op de klim Andreis. Ook werd ze derde in de vijfde etappe, een tijdrit over de Muro di Sant'Elpidio met stijgingspercentages tot 30%. In het bergklassement werd ze tweede achter Van Vleuten en in het algemeen klassement tweede op ruim één minuut achter Van der Breggen. Hierdoor won ze voor het tweede jaar de blauwe trui als beste Italiaanse. Later die maand werd ze derde op de Col d'Izoard achter Van Vleuten en Lizzie Deignan in de vernieuwde La Course. Tijdens de afsluitende achtervolgingsrit in Marseille kon ze samen met Deignan en Megan Guarnier de als eerste gestarte Van Vleuten niet bijhalen en ze eindigde als derde in het Stade Vélodrome. Later dat seizoen kwam ze niet verder dan de 18e plek in zowel het EK als het WK tijdrijden. In de wegwedstrijd tijdens het wereldkampioenschap in Bergen (Noorwegen) moest ze opgeven, net als in de slotetappe van de Boels Ladies Tour drie weken eerder.

2018: Goud Middellandse Zeespelen

 

Na een goede seizoensstart in eigen land (derde in de Strade Bianche en tiende in de Trofeo Binda), kwam ze de rest van het voorjaar niet meer in de top tien; tijdens Luik-Bastenaken-Luik moest ze zelfs opgeven. In mei werd ze in het Baskenland vierde in de eendagskoers Emakumeen Saria (achter een volledig Nederlands podium) en tweede in de slotrit van Emakumeen Bira achter winnares Amanda Spratt. In juni won Longo Borghini het bergklassement van de OVO Women's Tour, werd ze twaalfde tijdens het Italiaans kampioenschap op de weg en won ze de wegwedstrijd van de Middellandse Zeespelen 2018 in het Spaanse Tarragona. In juli won ze, net als in 2017, de blauwe trui als beste Italiaanse in de Giro Rosa. Ze werd tweede in de achtste etappe vanuit een kopgroep van drie, achter Marianne Vos en voor Lucinda Brand. In het algemeen klassement bleef ze steken op de tiende plaats. In augustus reed ze lange tijd op kop samen met Anna van der Breggen tijdens het EK op de weg in Glasgow, maar ze werden in de laatste kilometer teruggepakt door het peloton waarna haar landgenote Marta Bastianelli de sprint won. Later dat seizoen werd ze tiende in de Madrid Challenge, ze werd twaalfde in zowel de GP Plouay als de Boels Ladies Tour, dertiende tijdens het WK op de weg in Innsbruck en negende in zowel de WK-tijdrit als het Italiaans kampioenschap tijdrijden. Tijdens deze nationale titelstrijd, die op een uitgestelde datum plaatsvond, had ze onderweg de snelste tijd, maar werd ze in de finale de verkeerde kant op gestuurd, waardoor ze bijna anderhalve minuut moest toegeven op winnares Elena Cecchini.

Gedurende het jaar werd duidelijk dat Wiggle High5 na 2018 ophoudt te bestaan en werd Longo Borghini gepresenteerd als een van de aanwinsten voor het nieuwe team Trek-Segafredo. Het is het zesde seizoen dat ze samen rijdt met Audrey Cordon-Ragot en ook wordt ze herenigd met haar landgenote Giorgia Bronzini die er ploegleider wordt.

'Twins'

Vanaf 2014 (bij Hitec, Wiggle en Trek) rijdt Longo Borghini samen met de Française Audrey Cordon-Ragot, met wie ze vaak verward wordt en wat hen de bijnaam twins (tweeling) opleverde.

Fiamme Oro

Elisa Longo Borghini maakt deel uit van de sportselectie "Fiamme Oro" van de Italiaanse politie. Op haar teamshirt draagt ze het logo van de politie en in nationale kampioenschappen rijdt ze in het volledige tenue van Fiamme Oro. In mei 2016 voltooide ze haar opleiding bij de Polizia di Stato.

Onderscheidingen

In 2015, 2016 en 2017 werd Longo Borghini verkozen tot beste wielrenster van Italië en ontving de "Oscar TuttoBici".

Persoonlijk

Longo Borghini trouwde op 28 oktober 2023 met Jacopo Mosca, haar collega bij Lidl-Trek.

Kampioenschappen en Giro

Wedstrijd	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022
Italiaans kampioen op de weg	6	13	-	6	2	2	1	12	11	1	1	19
Italiaans kampioen tijdrijden	8	2	2	1	-	1	1	9	-	1	1	1
Giro d'Italia Donne	18ª	9ª	-	5ª	8ª	11ª	2  ↑	10ª	8ª	3  ↑	14ª	4ª
WK op de weg	57ª	3  ↑	8ª	14ª	4ª	89ª	dnf	13ª	5ª	3  ↑	17ª	10ª
WK tijdrijden	32ª	15ª	13ª	15ª	-	-	18ª	9ª	17ª	-	-	-
Olympische Spelen (wegrit)		-				3  ↑					3  ↑
Olympische Spelen (tijdrit)		-				5ª					10ª

Uitslagen in voornaamste wedstrijden

Jaar	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Waalse Pijl	Strade Bianche	Trofeo Alfredo Binda		WK op de weg
2011		52e				14e		25e		57e
2012		23e				76e		25e		3   ↑
2013		4e				2   ↑		1   ↑		8e
2014		4e				3   ↑		6e		14e
2015		1   ↑				18e	3   ↑	4e		4e
2016	15e	5e				5e	4e			89e
2017	42e	10e		5e	9e		1   ↑	9e		opgave
2018	73e			12e	opgave	11e	3   ↑	10e		13e
2019	77e	17e		14e	9e	20e		33e		5e
2020	10e	8e			25e	5e	5e			3   ↑
2021	33e	4e	3   ↑	8e	3   ↑	3   ↑	2   ↑	1   ↑		17e
2022	43e	33e	1   ↑		5e	6e	8e	12e		10e
2023		3   ↑	21e	28e	2   ↑	17e
2024	33e	1   ↑		5e	2   ↑	3   ↑	2   ↑

• 2010 –   Cristoforetti
• 2011 –   Top Girls Fassa Bortolo
• 2012 –   Hitec Products - Mistral Home
• 2013 –   Hitec Products
• 2014 –   Hitec Products
• 2015 –   Wiggle Honda
• 2016 –   Wiggle High5
• 2017 –   Wiggle High5
• 2018 –   Wiggle High5
• 2019 –   Trek-Segafredo
• 2020 –   Trek-Segafredo
• 2021 –   Trek-Segafredo
• 2022 –   Trek-Segafredo
• 2023 –   Trek-Segafredo
• 2024 –   Lidl-Trek

Bronnen, noten en/of referenties Mediabestanden   Commons heeft mediabestanden in de categorie Elisa Longo Borghini. dewielersite.nl procyclingstats.com Profiel bij Wiggle