Oscars 1961

April 1961 in’t Santa Monica Civic Auditorium in Santa Monica vergeven worrn. Dat weer de 33. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1960 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Bob Hope modereert.

De spoodriekste Film dat Johr weer The Apartment (dt.: Das Appartement), de in fief Kategorien wunnen hett. Mit teihn Kategorien weer dat togliek de Film, de an’n fakensten vörslahn weer.

Best Film

Billy Wilder för The Apartment (dt.: Das Appartement)

John Wayne för The Alamo (dt.: Alamo)
Bernard Smith för Elmer Gantry
Jerry Wald för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)
Fred Zinnemann för The Sundowners (dt.: Der endlose Horizont)

Best Speelbaas

Billy Wilder för The Apartment (dt.: Das Appartement)

Jules Dassin för Pote tin Kyriaki (Ποτέ Την Κυριακή; dt.: Sonntags… nie!)
Alfred Hitchcock för Psycho
Jack Cardiff för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)
Fred Zinnemann för The Sundowners (dt.: Der endlose Horizont)

Best Hööftdorsteller

Burt Lancester för Elmer Gantry

Jack Lemmon för The Apartment (dt.: Das Appartement)
Laurence Olivier för The Entertainer (dt.: Der Komödiant)
Spencer Tracy för Inherit The Wind (dt.: Wer den Wind sät)
Trevor Howard för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)

Beste Hööftdorstellersche

Elizabeth Taylor för Butterfield 8 (dt.: Telefon Butterfield 8)

Shirley MacLaine för The Apartment (dt.: Das Appartement)
Melina Mercouri för Pote tin Kyriaki (Ποτέ Την Κυριακή; dt.: Sonntags… nie!)
Deborah Kerr för The Sundowners (dt.: Der endlose Horizont)
Greer Garson för Sunrise at Campobello

Best Nevendorsteller

Peter Ustinov för Spartacus

Chill Wills för The Alamo (dt.: Alamo)
Jack Kruschen för The Apartment (dt.: Das Appartement)
Sal Mineo för Exodus
Peter Falk för Murder, Inc. (dt.: Unterwelt)

Beste Nevendorstellersche

Shirley Jones för Elmer Gantry

Shirley Knight för The Dark at the Top of the Stairs (dt.: Das Dunkel am Ende der Treppe)
Janet Leigh för Psycho
Mary Ure för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)
Glynis Johns för The Sundowners (dt.: Der endlose Horizont)

Best Originaldreihbook

Billy Wilder un I. A. L. Diamond för The Apartment (dt.: Das Appartement)

Richard Gregson, Michael Craig un Bryan Forbes för The Angry Silence (dt.: Zorniges Schweigen)
Norman Panama un Melvin Frank för The Facts of Life (dt.: So eine Affäre)
Marguerite Duras för Hiroshima, mon amour
Jules Dassin för Pote tin Kyriaki (Ποτέ Την Κυριακή; dt.: Sonntags… nie!)

Best Dreihbook na Vörlaag

Richard Brooks för Elmer Gantry

Nedrick Young un Harold Jacob Smith för Inherit The Wind (dt.: Wer den Wind sät)
Gavin Lambert un T. E. B. Clarke för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)
Isobel Lennart för The Sundowners (dt.: Der endlose Horizont)
James Kennaway för Tunes of Glory (dt.: Einst ein Held)

Best Kamera (Swartwitt)

Freddie Francis för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)

Joseph LaShelle för The Apartment (dt.: Das Appartement)
Charles Lang för The Facts of Life (dt.: So eine Affäre)
Ernest Laszlo för Inherit The Wind (dt.: Wer den Wind sät)
John L. Russell för Psycho

Best Kamera (Farv)

Russel Metty för Spartacus

William H. Clothier för The Alamo (dt.: Alamo)
Joseph Ruttenberg un Charles Harten för BUtterfield 8 (dt.: Telefon Butterfield 8)
Sam Leavitt för Exodus
Joseph MacDonald för Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)

Best Szenenbild (Swartwitt)

Alexandre Trauner un Edward G. Boyle för The Apartment (dt.: Das Appartement)

J. McMillan Johnson, Kenneth A. Reid un Ross Dowd för The Facts of Life (dt.: So eine Affäre)
Joseph Hurley, Robert Clatworthy un George Milo för Psycho
Thomas N. Morahan un Lionel Couch för Sons and Lovers (dt.: Söhne und Liebhaber)
Hal Pereira, Walter H. Tyler, Sam Comer un Arthur Krams för Visit to a Small Planet (dt.: Besuch auf einem kleinen Planeten)

Best Szenenbild (Farv)

Alexander Golitzen, Eric Orbom, Russell A. Gausman un Julia Heron för Spartacus

George W. Davis, Addison Hehr, Henry Grace, Hugh Hunt un Otto Siegel för Cimarron
Hal Pereira, Roland Anderson, Sam Comer un Arrigo Breschi för It Started in Naples (dt.: Es begann in Neapel)
Ted Haworth un William Kiernan för Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)
Edward Carrere un George James Hopkins för Sunrise at Campobello

Best Kledaasch (Swartwitt)

Edith Head un Edward Stevenson för The Facts of Life (dt.: So eine Affäre)

Marik Vos-Lundh för Jungfrukällan (dt.: Die Jungfrauenquelle)
Theoni V. Aldredge för Pote tin Kyriaki (Ποτέ Την Κυριακή; dt.: Sonntags… nie!)
Howard Shoup för The Rise and Fall of Legs Diamond (dt.: J. D., der Killer)
Bill Thomas för Seven Thieves (dt.: Sieben Diebe)

Best Kledaasch (Farv)

Arlington Valles un Bill Thomas för Spartacus

Irene Sharaff för Can-Can
Irene Lentz för Midnight Lace (dt.: Mitternachtsspitzen)
Edith Head för Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)
Marjorie Best för Sunrise at Campobello

Best Toon

Gordon Sawyer un Fred Hynes för The Alamo (dt.: Alamo)

Gordon Sawyer för The Apartment (dt.: Das Appartement)
Franklin Milton för Cimarron
Charles Rice för Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)
George Groves för Sunrise at Campobello

Best Snitt

Daniel Mandell för The Apartment (dt.: Das Appartement)

Stuart Gilmore för The Alamo (dt.: Alamo)
Frederic Knudtson för Inherit The Wind (dt.: Wer den Wind sät)
Viola Lawrence un Al Clark för Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)
Robert Lawrence för Spartacus

Best Trickeffekt

Gene Warren un Tim Baar för The Time Machine (dt.: Die Zeitmaschine)

Augie Lohman för The Last Voyage (dt.: Höllenfahrt)

Best Filmmusik (Drama/Kummedie)

Ernerst Gold för Exodus

Dimitri Tiomkin för The Alamo (dt.: Alamo)
André Previn för Elmer Gantry
Elmer Bernstein för The Magnificent Seven (dt.: Die glorreichen Sieben)
Alex North för Spartacus

Best Filmmusik (Musikfilm)

Morris Stoloff un Harry Sukman för Song Without End (dt.: Nur wenige sind auserwählt)

André Previn för Bells Are Ringing (dt.: Anruf genügt – Komme ins Haus)
Nelson Riddle för Can-Can
Lionel Newman un Earle H. Hagen för Let’s Make Love (dt.: Machen wir’s in Liebe)
Johnny Green för Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)

Best Leed

„Ta Paidia Tou Piraia“ (Manos Hadjidakis) ut Pote tin Kyriaki (Ποτέ Την Κυριακή; dt.: Sonntags… nie!)

„The Greene Leaves of Summer“ (Dimitri Tiomkin un Paul Francis Webster) ut The Alamo (dt.: Alamo)
„The Facts of Life“ (Johnny Mercer) ut The Facts of Life (dt.: So eine Affäre)
„The Second Time Around“ (Jimmy Van Heusen un Sammy Cahn) ut High Time
„Faraway Part of Town“ (André Previn un Dory Previn) ut Pepe (dt.: Pepe – Was kann die Welt schon kosten)

Best Cartoon

William L. Snyder för Munro

Walt Disney för Goliath II
Warner Borthers för High Note
Warner Borthers för Mouse and Garden
František Vystrčil för O místo na slunci

Best Kortfilm

Ezra R. Baker för Day of the Painter

Charles F. Schwep un Ismail Merchant för The Creation of Woman
Walt Disney för Islands of the Sea (dt.: Inseln im Meer)
Leslie Winik för A Sport Is Born

Best Dokumentarfilm (Kortfilm)

James Hill för Giuseppina

United States Information Agency för Beyond Silence
Statens Filmcentral för En by ved navn København
Charles Carey un Altina Carey för George Grosz’ Interregnum
Colin Low för Universe

Best Dokumentarfilm

Larry Lansburgh för The Horse with the Flying Tail

Robert D. Fraser för Rebel in Paradise

Best frömdsprakig Film

Ingmar Bergman för Jungfrukällan (Sweden; dt.: De Jungfrauenquelle)

France Stiglic för Deveti krug (Jugoslawien; dt.: Der neunte Kreis)
Gillo Pontecorvo för Kapò (Italien)
Roberto Gavaldón för Macario (Mexiko)
Henri-Georges Clouzot för La Vérité (Frankriek; dt.: Die Wahrheit)

• De 33. Oscarvergaav in de IMDb
• Oscarvergaav in de Academy Awards Database