Germaanske Kearlsbunden

Vöäle historici hebbet der oaver eskreaven.

By so betty elke germaanske stam, had y wal een gruppy kearls dee samen een bund förmeden. So een kearlsbund stünden hoche in anseen. Et was de elite under de krygers. Vöäle verhalen en nudaagse traditys vertelled uns noch ait dinge over disse bunden. Et was de vrymetselarye van dee tyd.

Al disse kearls swöyren een eyd.

Sy wydeden sich an de belangryksten god van de germaanske wearld: Wodan (oldsassisk: Woden), den was de god van de kryg, de röäring, de douden en wysheid.

De wilde jacht

De Wilde Heir

Et waren lüde dee unmündig stark waren. En dår hadden sy ouk ear trükys vöär en ear verhalen. Sy kleydden sich med de hüden van gedoude wulven en bearen. En med hülpe van drank, dans en leder makeden sy sich so wild in den kop, dat sy med de wulv of de bear eyne wördden. So waren sy in den kryg neet teagen te holden. Volgens ear güng Wodan ear altyd vöär.

Sy waren verwant an de noordske beserkers.

Verhalen over wearwulven -lüde dee sich in de nacht in wilde beesten verandereden- bint noch late herinneringen over disse lüde. Net so as Sünterklås- en Krampus gebrüken.

Dit artikel is eskreaven in et sallandsk.