مهدی اخوان ثالث (بزائه اسفند ۱۳۰۷، مشهد- بمرده ۴ شهریور ۱۳۶۹، تهران) گت شاعر و موسیقیپژوه ایرانی هسته.
ونه تخلص شعرون دله «م. امید» بییه.
مهدی اخوان ثالث
|
اخوان ثالث شعر کلاسیک ایران دله گت کس بییه. وه نیمایی شعر گاته ونه آثار دلپذیر هر دِ تی سبک جه هستنه. وه آشنا به تار بزوئن هم بلدبییه و مقومئون موسیقیایی ره دونسته.
ونه پییر (علی)، اتا زرتشتی خانواده جه بییه که شه دین ره عوض هاکرد بینه و مسلمون بَیبینه. وشون سهتا برار بینه و هرکومتا اتا شهر دله دیینه، همینسه وشون فامیلی اخوان ثالث بییه.
اخوان ثالث شه اولین شعرون ره ارغنون جه سال ۱۳۳۰ مونتشر هاکرده. ولی اخوان دهه بیست شه شعری فعالیتون ره شروع هاکرده، اما تا زمون انتشار زمستون، سال ۱۳۳۶ گادِر، خله مشهور نیّه.
با اونکه اول به سیاست گرایش داشته ولی پس از ۲۸ مرداد سیاست جه وردگرسته. بعدأ نیما یوشیج و ونه شیوه جه آشنا بیّه. شاهکار اخوان ثالث شعر زمستون هسته که اتا نیمایی شعر هسته.
علی خامنهای گاته: «پس از انقلاب اخوان سه زنگ بزومه و بائوتمه بئه میدون دله و شعر و زوون جه، انقلاب ره حمایت هاکنه.»
اخوان وه ره بائوته: «إما همیشک ضد سلطه بیمی؛ نا سلطه همراه»
چن روز پس از رد پیشنهاد خامنهای چن نفر خیابون دله ونه راه ره دَوستنه و وه ره بزونه. اخوان بازنشستگی حقوق هم قطع بیّه.
خامنهای اتا از خطبهئون نماز جمعه دله اخوان ره «هیچ» بخوندسته و اخوان شعری اتا شعر جه که ونه مطلع «هیچیم و چیزی کم» بییه، ونه جواب ره هدائه.
اخوان ثالث چن ماه پس از وردگردستن از خانه فرهنگ آلمان ۴ شهریور سال ۱۳۶۹ تهران دله بمرده. وه توس دله فردوسی ِقبر پَلی چال بَیییه.
سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کسی یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه میآید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای
منم من، میهمان هر شبت، لولیوش مغموم
منم من، سنگ تیپاخوردهٔ رنجور
منم، دشنام پست آفرینش، نغمهٔ ناجور
نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج میلرزد
تگرگی نیست، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگذارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه میگویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فریبت میدهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما بردهاست این، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان
نفسها ابر، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است
چون سبوی تشنه..
از تهی سرشار،
جویبار لحظهها جاریست.
چون سبوی تشنه کاندر خواب بیند آب، واندر آب بیند سنگ،
دوستان و دشمنان را میشناسم من.
زندگی را دوست میدارم؛
مرگ را دشمن.
وای، اما – با که باید گفت این؟ - من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن.
جویبار لحظهها جاری.
This article uses material from the Wikipedia مَزِروني article مهدی اخوان ثالث, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا جه تحت CC BY-SA 4.0 دسترسی دارنی، مگر اینکه ونه خلاف ثابت بَواشه. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki مَزِروني (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.