Madhab

maḏāhib (scriptura Arabica: ‏مذهب‎, pl. ‏مذاهب‎) vocabulum est cum quo dissimiles scholae aut motus Islamicam iurisprudentiam sive fiqh (فقه) interpretantes nuncupantur.

In primis 150 annis Islamismi vitae multa madhaba fuere; re vera aliquot sahabae sive Machometi comites proprias interpretationis vias habuere. Quarum in praesenti quinque supervivunt; quattuor ad Islamismum Sunniticum pertinent, dum secta Siitica suum proprium madhabum habet.

Quattuor Sunniticae scholae sunt:

• Madhab Hanaficum (Arabice; حنفية), ab imamo Abū Hanifa conditum, qui in Iracia paulo post Machometi mortem vixit. Schola Hanafica quodammodo priores Iracienses scholas, primis Islamismi temporibus ortas, colligit.

• Madhab Malicicum (Arabice; مالكية), ab imamo Malico condita, superioris coaetaneus sed iunior et e Medina oriundus. Haec schola quoque scholas primarum undarum velut Damasci, Kufae, Basrae atque Medinae conglobat. Praecipua est in Maghrebia inter alia loca, et etiam fuit praecipua in Andalusia.

• Madhab Saficum (Arabice; شافعية), ab imamo Safius, Malici et Abu Hanifae discipulo, condita.

• Madhab Hambalicum (Arabice; حنابلة), ab imamo Ahmed bin Hanbal condita, qui cum Safio studuit, quamobrem magnae similitudines ambobus in madhabis sunt.

Siiticum maḏhab Yafaricum, ab imamo Yafar al-Sadiq conditum, est.

Sunnitae Musulmani divisi sunt, ergo, in asseclas unius harum quattuor scholarum. Generatim singulum territorium singulam praecipuam scholam habet et sunt loca ubi coexsistunt variae earum. Aliquando "sectae" qualificata sunt, quod non certum est quia Musulmani Sunnitae coniunctim quaevis quattuor maḏāhib Musulmanos recte ducere posse putant, quorum dissimilitudines inter ea differentium coniecturarum producta sunt, quamquam etiam validae secundum religiosae observantiae conspectum. Sunt, exempli gratia, parvae dissimilitudines in modo orandi, quod non obstat ut alicuius maḏhab asseclae sine problematibus confusionibusque in locis orare possint ubi colitur dissimilis maḏhab ritus.