Kimia Polimer

Prinsip lan metode sing digunakake ing kimia polimer uga ditrapake liwat macem-macem disiplin ilmu kimia liyané kayata kimia organik, kimia analitis, lan kimia fisik . Akeh bahan sing duwe struktur polimer, wiwit saka logam lan keramik anorganik nganti DNA lan molekul biologis liyané, nanging kimia polimer biasané diarani konteks komposisi sintetik, organik. Polimer sintetik ana ing endi-endi ing bahan komersial lan produk sing digunakake saben dinané, umumé diarani plastik, lan karet, lan minangka komponen utama bahan komposit. Kimia polimer uga bisa dilebokake ing bidang ilmu polimer sing luwih jembar utawa uga nanoteknologi, sing kaloroné bisa kasebut minangka fisika polimer lan teknik polimer .

 

Polimer minangka senyawa massa molekul dhuwur sing dibentuk dening polimerisasi monomer . Molekul reaktif sederhana saka ngendi unit struktural sing mbaleni polimer diarani monomer. Polimer bisa diterangake kanthi macem-macem cara: derajat polimerisasi, distribusi massa molar, taktis, distribusi kopolimer, derajat cabang, klompok pungkasan, silang, kristal lan sifat termal kayata suhu transisi kaca lan suhu leleh. Larutan polimer duwe karakteristik khusus babagan kelarutan, viskositas, lan gelasi . Ilustrasi aspek kuantitatif kimia polimer, perhatian khusus diwenehake kanggo bobot molekul rata-rata lan bobot-rata-rata ${\displaystyle M_{n}}$  lan ${\displaystyle M_{w}}$ , masing-masing.

${\displaystyle M_{n}={\frac {\sum M_{i}N_{i}}{\sum N_{i}}},\quad M_{w}={\frac {\sum M_{i}^{2}N_{i}}{\sum M_{i}N_{i}}},\quad }$ 

Formasi lan sifat polimer wis dirasionalisasi dening akeh teori kalebu teori Scheutjens – Fleer, teori solusi Flory – Huggins, mekanisme Cossee-Arlman, teori lapangan Polimer, Teori Nuklir Hoffman, Teori Flory-Stockmayer, lan liya-liyané.