نهان‌دانگان مرکزی

آنها یکی از دو گروه اصلی نهان‌دانگان هستند. این نامی است که تحت قوانین سیستم فیلوکد (PhyloCode) نام‌گذاری تباری ایجاد شده است. حدود ۳۵۰۰۰۰ گونه مزانژیوسپرم وجود دارد. مزانژیوسپرم حدود ۹۹.۹۵% از گیاهان گل‌دار را شامل می‌شود، با این فرض که حدود ۱۷۵ گونه در این گروه وجود ندارد و حدود ۳۵۰۰۰۰ گونه که هستند. در حالی که چنین کلاد با محدودیت مشابهی در سیستم ای‌پی‌جی ۳ (APG III system) وجود دارد، نامی به آن داده نشد.

مزانژیوسپرم
تنوع نهان‌دانگان مرکزی
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	گیاهان
کلاد:	نهان‌دانگان
گروه‌ها
مگنولیان تک‌لپه‌ای‌ها دولپه‌ای‌های نو Chloranthales Ceratophyllales
مترادف
نهان‌دانگان مرکزی

علاوه بر نهان‌دانگان مرکزی، گروه‌های دیگر گیاهان گل‌دار، آمبورلا، نیلوفرآبی‌سانان و جنوب‌ویره‌ای‌سانان هستند. اینها یک درجه (grade) پیراتباری به نام نهان‌دانگان پایه را تشکیل می‌دهند. نام‌های مرتبه‌ای که به آلِس (ales-) ختم می‌شوند در اینجا بدون اشاره به رتبه‌بندی طبقه‌بندی استفاده می‌شوند زیرا این گروه‌ها فقط یک مرتبه دارند.^{[نیازمند شفاف‌سازی]}

مزانژیوسپرم شامل کلادهای زیر است:

• Ceratophyllaceae
• Chloranthaceae
• مگنولیان
• دولپه‌ای‌های نو
• تک‌لپه‌ای‌ها

 

مزانژیوسپرم‌ها معمولاً در سیستم‌های آرایه‌شناسی که گروه‌هایی را رتبه‌بندی آرایه‌شناسی نمی‌کنند، شناسایی می‌شوند. نام مزانژیوسپرم یک نام مبتنی بر گره اصلاح شده شاخه در نامگذاری تبارزایی است. آن را به‌عنوان فراگیرترین تاج شامل، چنار آمریکائی، اما نه آمبورلا، نیلوفر آبی بیدستر و ویره‌ای جنوبی تعریف می‌شود. گاهی به‌صورت (Mesangiospermae/) نوشته می‌شود، حتی اگر پلی‌کد (PhyloCode) به آن نیازی نداشته باشد. علامت اسلش «کلیدمارک» نشان می‌دهد که این اصطلاح همانطور که از نظر تبارزایی تعریف شده است در نظر گرفته شده است.

در پژوهش‌های تبارزایی مولکولی، مزانژیوسپرم‌ها همیشه به‌عنوان یک گروه تک‌تباری مورد حمایت قرار می‌گیرند. هیچ ویژگی متمایزی وجود ندارد که در همه مزانژیوسپرم‌های بالغ یافت شود اما در هیچ یک از آنژیوسپرم‌های پایه یافت نشود. با این وجود مزانژیوسپرم ها در مراحل اولیه رشد جنینی قابل تشخیص هستند. تخمک حاوی یک مگاگامتوفیت (Megagametophyte) است که به نام کیسه جنینی نیز شناخته می‌شود، ساختاری دوقطبی (Glossary) دارد و دارای ۸ هسته سلولی است. سلول‌های پادپودال (antipodal cells) پایدار هستند و درون‌دانه تریپلوئید است.

قدیمی‌ترین فسیل‌های شناخته شده گیاهان گل‌دار، فسیل‌های مزانژیوسپرم‌های مربوط به مرحله هاتریوین اشکوب کرتاسه هستند.

مقایسه‌های ساعت مولکولی توالی‌های دی‌ان‌ای نشان می‌دهد که مزانژیوسپرم‌ها بین ۱۴۰ تا ۱۵۰ مایل (میلیون سال پیش) نزدیک به آغاز دوره کرتاسه منشأ گرفته‌اند. این حدود ۲۵ مایل (میلیون سال) پس از پیدایش آنژیوسپرم‌ها در اواسط ژوراسیک بود. تا سال ۱۳۵ میای، مزانژیوسپرم‌ها به ۵ گروه واگرایش فرگشتی کردند: کلرانتال‌ها (Chloranthaceae)، مگنولیان، تک‌لپه‌ای‌ها، سراتوفیلال‌ها (Ceratophyllaceae) و دولپه‌ای‌های نو. واگرایش فرگشتی به ۵ گروه احتمالاً در حدود ۴ میلیون سال رخ داده است.

از آنجایی که فاصله این واگرایش (حدود ۴ میلیون سال) به نسبت سن آن کوتاه است (حدود ۱۴۵ میلیون سال)، مدت‌ها به نظر می‌رسید که ۵ گروه مزانژیوسپرم به‌طور همزمان به وجود آمده‌اند. مزانژیوسپرم‌ها به‌عنوان یک پنتاتومی (Polytomy) حل نشده در درخت تبارزایی نشان داده شد. در سال ۲۰۰۷، دو مطالعه تلاش کردند تا روابط تبارزایی بین این ۵ گروه را با مقایسه بخش‌های بزرگی از ژنوم کلروپلاست آنها حل کنند. این مطالعات بر روی محتمل‌ترین تبارزایی برای مزانژیوسپرم‌ها توافق کردند. در این تبارزایی، تک‌لپه‌ها گروه خواهر کلاد [سراتوفیلال+ دولپه‌ای‌های نو] هستند. با این حال، این نتیجه به شدت پشتیبانی نمی‌شود. آزمایش توپولوژی تقریباً بی‌طرفانه نشان داد که برخی از موقعیت‌های احتمالی دیگر تک‌لپه‌ها بیش از ۵ درصد احتمال درستی دارند. ضعف عمده این ۲ مطالعه، تعداد کمی از گونه‌هایی بود که دی‌ان‌ای آنها در تجزیه تبارزایی مورد استفاده قرار می‌گرفت، ۴۵ مورد در یک مطالعه و ۶۴ در مطالعه دیگر. این امر اجتناب‌ناپذیر بود، زیرا توالی ژنوم کامل کلروپلاست تنها برای چند گیاه شناخته شده است.