نامیرایی زیستی حالتی است که احتمال مرگ مستقل از سن باشد.
موجود زندهای که چنین خصوصیتی دارد بر اثر پیری نمیمیرد اما ممکن است بر اثر عوامل دیگری مانند آسیب فیزیکی یا بیماری بمیرد. موجودات تکسلولی و چندسلولی مختلفی -از جمله بعضی مهرهداران- در طول عمرشان یا پس از رسیدن به سن معینی به این حالت دست مییابند.
زیستشناسان از این اصطلاح برای توصیف سلولهایی که از حد هایفلیک پیروی نمیکنند نیز استفاده میکنند.
یک سلول به دلیل آسیب به دیانای یا کوتاهشدن تلومر نمیتواند بیش از حد هایفلیک تقسیم شود. زیستشناسان از واژهٔ 'نامیرا' برای توصیف سلولهایی استفاده میکنند که از این قانون پیروی نمیکنند، و میتوانند بدون محدودیت تقسیم شوند.
ارگانیسم هایی که افزایش سن اثر محسوسی بر آنها ندارد شامل موارد زیر است (طول عمر تخمینی این موجودات در حیات وحش ذکر شده است):
تیولا یک نوع عروس دریایی کوچک است که میتواند به نامیرایی زیستی برسد
موسسهٔ تحقیقاتی سنس از موسسات پیشگام در این زمینه است. این سازمان غیرانتفاعی از روشهای تحقیقاتی برای رسیدن به پیری بیاثر حمایت میکند.
This article uses material from the Wikipedia فارسی article نامیرایی زیستی, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.