قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت نام قطعنامهای است مربوط به پروندهٔ هستهای جمهوری اسلامی ایران که در تاریخ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ (میلادی)، (برابر با ۴ فروردین ۱۳۸۶) با رأی موافق تمامی پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، به تصویب رسید.
قطعنامهٔ شمارهٔ ۱۷۴۷ (سازمان ملل متحد) | |
---|---|
تاریخ | ۲۴ مارس {{{year}}} |
نوبت جلسه | ۵٬۶۴۷ |
کُد | S/RES/1747 |
موضوع | عدم گسترش سلاح اتمی |
رأیگیری | ۱۵ موافق بدون مخالف بدون ممتنع |
نتیجه | تصویب شد |
اعضای شورای امنیت | |
اعضای دائم | |
اعضای غیر دائم |
در قطعنامه ۱۷۴۷ که به اتفاق آرا تمامی اعضای دائمی و غیردائمی شورای امنیت به تصویب رسید، از تمامی کشورهای جهان خواسته شدهاست تا فعالیت خود با شرکتهای ایرانی را که در زمینه انرژی هستهای فعالیت دارند، محدود کنند. همچنین ممنوعیت صادرات و واردات سلاحهای سنگین به ایران نیز از دیگر موارد صادره در این قطعنامه است.
همچنین شورای امنیت به جمهوری اسلامی ایران ۶۰ روز مهلت داد تا با تبعیت از این قطعنامه و در خواستهای قطعنامه ۱۷۳۷ که پیش از آن تصویب شده بود، به فعالیتهای «حساس اتمی» خود، از جمله غنیسازی اورانیوم پایان دهد.
در ضمیمه قطعنامه اسامی نهادها و افراد تحت تحریم به شرح زیر آمدهاست.
متن مربوطه در ویکینبشته: قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.