در الان: تنگه‌ای در منطقه قفقاز در مرز روسیه و گرجستان

در الان در مرکز رشته‌کوه‌های قفقاز و در شمال تفلیس جای دارد. این تنگه که در آثار کلاسیک غربی به «دروازهٔ کاسپی» معروف است در شرق کوه کازبک و در جنوب شهر ولادی‌کاوکاز واقع شده و رود تـِـرِک از میان آن می‌گذرد. تنگه درالان نیزاحتمال داده شده که همان سدی که ذوالقرنین در برابر قوم یاجوج و ماجوج ساخت در این مکان بوده است.

درِ الان در سنگ‌نبشته شاپور یکم (که فقط بخش پارتی آن خواناست) با حروف «ترعا الانن» و در کتیبهٔ کرتیر «ببا الان» کنده شده‌است. دو لفظ آرامی «ترعا» و «ببا» به معنی دروازه است و در هزوارش پهلوی «در» خوانده می‌شود.

در الان در زبان آسی Дайраны ком (داریانی کُم)، در روسی Дарьяльское ущелье (دایرالسکوئه اوشِله) و در گرجی დარიალის ხეობა (داریه‌لیس خِئوبا) نامیده می‌شود.

نام دریال دگرگون‌شده همان نام فارسی این محل یعنی «دَرِ الان» است. که معنای آن «دروازه الان‌ها» است. الان‌ها قومی ایرانی‌تبار بودند که در بخش‌هایی از قفقاز و شمال قفقاز زندگی می‌کردند.

به صورت تاریخی این تنگه تنها راه زمینی قفقاز بوده‌است؛ و بسیار مستحکم بوده‌است و در ساخت ان بیش از ۴۶۳سال قبل از میلاد مسیح در ساخت ان از مس و آهن استفاد شد. بقایای دیوارهای تاریخی در آن هنوز قابل مشاهده است. پیش از ساخت جادهٔ نظامی قفقاز در سدهٔ نوزدهم، این گذرگاه به سخت‌گذر بودن شهره بود و سپاهیان را دمی از بیم شبیخون دشمن در کمین نشسته، آسوده نمی‌گذاشت. از این گذشته استحکاماتی که در هر دو جانب تنگهٔ در الان ساخته شده بود، کار عبور را دشوارتر می‌کرد.

قباد یکم، شاهنشاه ایران در آلبانیای قفقاز چندین شهر ساخت و سدی آجری نیز میان شیروان و دروازه الان‌ها (در الان) برپا کرد. پسر او خسرو انوشیروان، هر دو شهر راهبردی منطقه یعنی دربند و دژ در الان را بنا کرد تا امنیت راه‌های منطقه را تأمین کند.

در شاهنامه فردوسی در مورد بازسازی این منطقه از سوی خسرو انوشیروان آمده‌است:

و در ادامه شعر آمده‌است: