دانشگاه پژوهشی

این دانشگاه‌ها می‌توانند دولتی یا خصوصی باشند. دوره‌های کارشناسی در بسیاری از دانشگاه‌های پژوهشی غالباً آکادمیک هستند نه حرفه‌ای و ممکن است دانشجویان را برای مشاغل خاصی آماده نکنند، اما بسیاری از کارفرمایان به مدارک دانشگاه‌های پژوهشی اهمیت می‌دهند زیرا مهارت‌های اساسی زندگی مانند تفکر انتقادی را آموزش می‌دهند. دانشگاه‌های پژوهشی در سطح جهانی عمدتاً دولتی هستند، با استثناهای قابل‌توجهی در ایالات متحده و ژاپن.

جان تیلور، استاد مدیریت آموزش عالی در دانشگاه لیورپول، ویژگی‌های کلیدی دانشگاه‌های پژوهشی را این‌گونه توصیف می‌کند:

• "حضور پژوهش‌های ناب و کاربردی"
• "ارائه آموزش پژوهش محور"
• "گستردگی رشته‌های دانشگاهی"
• "نسبت بالای برنامه‌های پژوهشی تحصیلات تکمیلی"
• "سطوح بالای درآمد خارجی"
• "دیدگاه بین‌المللی"

فیلیپ آلتباخ مجموعه‌ای متفاوت، هرچند مشابه، از ویژگی‌های کلیدی را برای آنچه دانشگاه‌های پژوهشی برای موفقیت نیاز دارند، توصیف می‌کند:

• در رأس سلسله مراتب دانشگاهی در نظام آموزش عالی متمایز و دریافت حمایت مناسب
• به‌طور قاطع مؤسساتی عمومی
• رقابت کمی از سوی مؤسسات پژوهشی غیردانشگاهی، مگر اینکه این مؤسسات ارتباط قوی با دانشگاه‌ها داشته باشند
• بودجه بیشتر نسبت به دیگر دانشگاه‌ها برای جذب بهترین کارکنان و دانشجویان و حمایت از زیرساخت‌های پژوهشی
• بودجه کافی و پایدار
• پتانسیل برای درآمدزایی از شهریه دانشجویی و مالکیت معنوی
• امکانات مناسب
• خودمختاری
• آزادی تحصیلی

گزارش آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی در سال ۲۰۱۲، در چارچوب آمریکا دانشگاه‌های پژوهشی را دارای ارزش‌های آزادی فکری، ابتکار و خلاقیت، برتری و گشودگی با ویژگی‌های جانبی مانند:

• بزرگ و جامع بودن - "چندنوعه بودن" کلارک کر
• با تاکید بر تجربه اقامتی در مقطع کارشناسی (که به‌طور خاص به‌عنوان متمایزکنندۀ دانشگاه‌های تحقیقاتی آمریکا از دانشگاه‌های قاره اروپا مشخص شده است)
• ادغام تحصیلات تکمیلی با پژوهش
• داشتن هیئت علمی متعهد در پژوهش و اعطای بورسیه
• انجام پژوهش‌ها در سطوح بالا
• داشتن رهبری روشنگر و جسور

• مؤسسهٔ پژوهشی
• دانشگاه صنعتی