یس پیتر آسموسن

آسموسن در دوم نوامبر ۱۹۲۸ در جنوب یوتلاند دانمارک به دنیا آمد. پس از تحصیلات مقدماتی، در سال ۱۹۴۸ در دانشکدهٔ الهیات کپنهاگ به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۴ به دریافت مدرک عالی الهیات نایل آمد و یک سال با عنوان کشیش در نیروی دریایی سلطنتی دانمارک در گرینلند خدمت کرد.

تخصص آسموسن در ادیان باستانی ایران، به‌ویژه آیین مانی و تاریخ و ادبیات فارسی و عربی است و متن و ترجمهٔ یکی از نسخه‌های ختنی (سکایی) را منتشر کرده‌است. از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۰ در کپنهاگ معلم بوده، از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۶ استادیار، و از ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۷ دانشیار بوده‌است. در سال ۱۹۷۳ به عضویت آکادمی سلطنتی علوم و ادبیات دانمارک انتخاب شد. در سال ۱۹۷۶ به لقب «شوالیهٔ دانبروگ» مفتخر شد.

آثار او مربوط به ایران و ادب فارسی عبارتند از:

• متون تاریخی دوران هخامنشی.
• ملاحظاتی دربارهٔ برخی قصه‌های عامیانهٔ ایرانی در ارتباط با جادوگری.
• ادبیات کلاسیک فارسی نو در ترجمهٔ آثار یهودی-فارسی.
• چند واژهٔ کمیاب در مثنوی جمشید و خورشید از سلمان ساوجی.
• نظری به ادبیات کلاسیک ایران.
• ادبیات ایران.
• نوای سرودهای به یهودی-فارسی.

• رستمی، محمد (۱۳۹۰). ایرانشناسان و ادبیات فارسی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۲۶-۵۲۸-۰.

• کای بار
• آرتور کریستنسن