جنگ جهانی اول جبهه غربی

به دنبال آغاز جنگ در آگوست ۱۹۱۴، ارتش آلمان جبههٔ غربی را با یورش به لوکزامبورگ و بلژیک گشوده و کنترل مناطق صنعتی مهم در فرانسه را در دست گرفت. پیشروی آلمان با نبرد اول مارن متوقف شد. رقابت طرفین درگیر برای رسیدن به دریای شمال سبب تشکیل جبهه‌ای متشکل از سنگرهای مجهز به استحکامات نظامی از دریای شمال تا مرز سوئیس و فرانسه شد. بین سال‌های ۱۹۱۵ و ۱۹۱۷ حملات متعددی در امتداد این جبهه شکل گرفت. این حملات شامل بمباران سنگین توپخانه و پیشروی‌های گستردهٔ پیاده‌نظام بود. بخش عمده‌ای از این درگیری‌ها به دلیل وجود استحکامات نظامی مانند سنگرهای محافظت شده با سیم خاردار و مسلسل و توپخانهٔ سنگین، تنها منجر به تلفات طرفین نبرد بدون پیشروی قابل ملاحظه شد. از جمله شدیدترین این حملات می‌توان به نبرد وردن در ۱۹۱۶ با حدود ۷۰۰٬۰۰۰ کشته، نبرد سم در ۱۹۱۶ با بیش از یک میلیون کشته، و نبرد پشندیل (نبرد سوم ایپر) در ۱۹۱۷ با بیش از ۴۸۷٬۰۰۰ کشته، اشاره کرد. برای درهم شکستن استحکامات نظامی، هر دو طرف درگیر از فناوری‌های جدید نظامی مانند سلاح‌های شیمیایی، هواگرد و تانک استفاده کردند. استفاده از تاکتیک‌های نظامی بهتر و تضعیف نیروها در غرب سبب از سرگیری درگیری‌ها در ۱۹۱۸ شد. عهدنامه برست-لیتوفسک که سبب پایان تخاصم بین قدرت‌های مرکز و روسیه و رومانی در جبهه شرقی (جنگ جهانی اول) شد، امکان حملهٔ بهار ۱۹۱۸ را برای آلمان فراهم کرد. ارتش آلمان با بمباران‌های برق‌آسا (در اصطلاح بمباران طوفانی) و استفاده از فنون نفوذ، توانست بیش از ۱۰۰ کیلومتر در غرب حرکت کنند، که این عمقی‌ترین پیشروی از ۱۹۱۴ بود. پیشروی توقف‌ناپذیر ارتش متفقین در جریان حملات صدروزهٔ ۱۹۱۸ سبب فروپاشی ارتش آلمان و سوق دادن آن‌ها به پذیرش شکست شد. دولت آلمان پس از آتش‌بس ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ تسلیم شده و مفاد قرارداد صلح در پیمان ورسای تصویب شد.

جبههٔ غربی
بخشی از جبههٔ اروپا در جنگ جهانی اول
ساعتگرد از بالا سمت چپ: تفنگداران ایرلندی در سنگر، در روز نخست نبرد سم سرباز بریتانیایی در حال حمل همرزم خود در روز تخست نبرد سم سرباز جوان آلمانی مسلح به گ۹۸ تفنگ در نبرد گینچی پیاده‌نظام آمریکایی در حال یورش به یک پناهگاه آلمانی یک بمب‌افکن سنگین آلمانی گوتا جی.۴ نیروهای آمریکایی با تانک‌های رنو اف تی تانکدر حال حرکت در جنگل آرگون به سمت خط مقدم در طی تهاجم موز-آرگون
تاریخ ۴ اوت ۱۹۱۴ – آتش‌بس ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ موقعیت بلژیک، جمهوری سوم فرانسه، آلزاس-لورن, لوکزامبورگ، غرب آلمان نتایج پیروزی متفقین آتش‌بس ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ پیمان ورسای انقلاب ۱۹۱۸–۱۹۱۹ آلمان
طرف‌های درگیر
متفقین جنگ جهانی اول:  فرانسه الجزایر فرانسه تونس تحت حمایت فرانسه مراکش تحت حمایت فرانسه آفریقای غربی فرانسه آفریقای استوایی فرانسه هندوچین فرانسه  پادشاهی متحد  کانادا  استرالیا  نیوزیلند  آفریقای جنوبی  هند  Newfoundland  برمودا رودسیا دولت بلژیک در سنت آدرس  ایالات متحده آمریکا (از ۱۹۱۷)  پرتغال (از ۱۹۱۶) قشون روسی در فرانسه (از ۱۹۱۶)  ایتالیا (از ۱۹۱۸) نیروهای سیامی (از ۱۹۱۸)	قدرت‌های مرکز:  آلمان  اتریش-مجارستان
فرماندهان و رهبران
جوزف جوفر رابرت نیول فیلیپ پتن فردیناند فوش جان فرنچ داگلاس هایگ جان جی. پرشینگ آلبرت یکم بلژیک	هلموت فون مولتکه اریش فون فالکنهاین پاول فون هیندنبورگ اریش لودندورف
قوا
۱۵٬۹۰۰٬۰۰۰ ۷٬۹۳۵٬۰۰۰ ۵٬۳۹۹٬۵۶۳ ۲٬۲۰۰٬۰۰۰ ۲۶۷٬۰۰۰ ۵۵٬۰۰۰ ۴۴٬۲۹۲ ۴۰٬۰۰۰ ۱٬۲۸۴	۱۳٬۲۵۰٬۰۰۰
تلفات و خسارات
تلفات نظامی: ۷٬۵۰۰٬۰۰۰ ۴٬۸۰۸٬۰۰۰ ۲٬۲۶۴٬۲۰۰ ۲۸۶٬۳۳۰ ۹۳٬۱۰۰ ۲۲٬۱۲۰ ۱۵٬۰۰۰ ۴٬۵۴۲ 19 تلفات غیرنظامی: ۵۳۴٬۵۰۰	تلفات نظامی: ۵٬۵۰۰٬۰۰۰ ۵٬۴۹۰٬۳۰۰ ۱۹٬۲۹۵ تلفات غیرنظامی: ۴۲۴٬۰۰۰