الانتصار

این کتاب فقهی مشتمل بر بیش از ۳۳۶ مسئله فقهی است که غالباً برای استدلال به صحت آن احکام به آیات قرآن و اجماع استناد شده‌است. فهرست مباحث این کتاب عبارتند از:

سیدِ مرتضی در بخشی از مقدمه این کتاب چنین می‌آورد:

علی أنه لا أحد من فقهاء الأمصار إلا و هو ذاهب إلی مذاهب تفرد بها، و مخالفوه کلهم علی خلافها، فکیف جازت الشناعة علی الشیعة بالمذاهب آلتی تفردوا بها، و لم یشنع علی کل فقیه کأبی حنیفة و الشافعی و مالک و من تأخر عن زمانهم بالمذاهب آلتی تفرد بها؟ و کل الفقهاء علی خلافه فیها، و ما الفرق بین ما انفردت به الشیعة من المذاهب آلتی لا موافق لهم فیها، و بین ما انفرد به أبو حنیفة أو الشافعی من المذاهب آلتی لا موافق له فیها؟

با این حال، هیچ‌یک از فقیهان شهرها نیستند مگر اینکه آراء و نظریاتی داشته باشند که مختص به خودشان باشد و عالمان دیگر مخالف آن نظر باشند. پس چگونه عیب گرفتن بر شیعه بخاطر آراء و نظریات خاصشان جایز است اما بر هر فقیه دیگری مثل ابوحنیفه، شافعی، مالک و کسانی که از حیث زمان متاخر از اینان هستند، جایز نیست؟ در حالی که همه فقیهان مخالف آن آراء و نظریات هستند. چه فرقی بین نظریات خاص شیعه با نظریات خاص ابوحنیفه یا نظریات خاص مالک وجود دارد؟

اهمیت و جایگاه این کتاب به قدری است که اکنون و پس از گذشت هزار سال از تألیف آن، بارها به زبان‌های مختلف مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته‌است.