آرامی‌ها: اتحادیه‌ای از قبایل بدوی سامی‌نژاد آرامی‌زبان

این شبانان چادرنشین و بیابانگرد از خویشاوندان نزدیک بنی اسرائیلیان بودند. بین قرن ۱۱–۸ پ. م آرام آرام ( در منطقهٔ بزرگی در شمال سوریه) را سکنا گزیدند. در همین دوران تعداد دیگری از این قبایل نیز، در بخش بزرگی از بين النهرين ساکن شدند.

امروزه مردمان آرامی‌تبار در کشورهای مانند عراق، سوریه، ایران و … زندگی می‌کنند؛ اینان در ایران معروف به مندائیان هستند.

الفبای آرامی، الفباییست که توسط آرامی‌ها و با اقتباس از الفبای فنیقی استفاده می‌شد.

الفبای آرامی احتمالاً نمونه اولیه خط براهمی هند، نیای تمام خطوط هندی بوده‌است. اشکال بسیاری از حروف براهمی تأثیر واضح سامی را نشان می‌دهد. این انتقال احتمالاً در قرن هفتم قبل از میلاد انجام شده‌است. تطبیق خط آرامی با زبان هند و آریایی در هند به هیچ وجه ساده و سرراست نبوده‌است. علاوه بر این، خط براهمی در اصل از راست به چپ نوشته شده‌است.