Τροχός Βασανιστηρίων

Τον χρησιμοποιούσαν για αντίποινα ενάντια σε ληστρικές ή και εγκληματικές πράξεις.

Ήταν τροχός, συνήθως άμαξας, με τον οποίο βασανίζονταν φρικτά ο κατάδικος. Αφού έφερναν τον κατάδικο στην ειρκτή, τον έδεναν, και με τον τροχό του θρυμμάτιζαν με χτυπήματα χέρια και πόδια. Ο νόμος αποφάσιζε πόσα χτυπήματα έπρεπε να δοθούν. Στις φρικτότερες περιπτώσεις του βασανιστηρίου ο τροχός έφερε καρφιά (ήλους) που ετίθετο σε κίνηση με σχοινιά και τροχαλίες πλησιάζοντας αργά το ιστάμενα δεμένο σώμα του καταδίκου με συνέπεια τις αρχικές εκδορές μέχρι διαμελισμού. Ακολούθως ξάπλωναν το λιωμένο σώμα του κατάδικου επάνω στον τροχό και έπλεκαν πόδια και χέρια στις ακτίνες του. Οι φρικιαστικοί πόνοι ήταν απερίγραπτοι. Ο τροχός τοποθετείτο σαν τραπέζι επάνω σε δοκό, και εκεί ο κατάδικος έμενε μέχρι να πεθάνει από τους φρικτούς πόνους. Στις ηπιότερες ποινές ο κατάδικος στραγγαλίζονταν για να μην ταλαιπωρείται, ή πυροβολείτο στο κεφάλι ή στην καρδιά, ή αποκεφαλίζονταν. Στις φρικτότερες εκτελέσεις βάζαν φωτιά κάτω από τον τροχό και τον έκαιγαν ζωντανό.

Η χειρότερη ταπείνωση ήταν όμως, το ότι ο νεκρός έμενε επάνω στον τροχό βρώση των όρνιων και άταφος.

Με αυτό το συγκεκριμένο τροχό είχε καταδικαστεί σε θάνατο η Αγία Αικατερίνη, για αυτό και ονομάζεται επίσης τροχός της Αικατερίνης. Άλλοι γνωστοί που θανατώθηκαν με αυτόν τον τρόπο ήταν οι εγκληματίες

• Καρτούς
• Φρανσέσκο Αρκαγγέλι
• Χανς Κόλχάζε
• Χανς Σπις
• Φρίντριχ φον Ίζενμπεργκ
• Κρίστμαν Γκνίπερντόλιγκα

• Matthias Blazek: „Das letzte Mal wurde die Strafe des Räderns in Preußen 1841 angewandt“. In: Preußische Mitteilungen Nr. 202, August 2011, S. 14 ff.
• Matthias Blazek: „Letzte Hinrichtung durch Rädern im Königreich Preußen am 13. August 1841“. In: Fachprosaforschung – Grenzüberschreitungen. Deutscher Wissenschafts-Verlag (DWV), Baden-Baden, Band 7, 2011, S. 339–343