Dodge Σειρά D: μοντέλο αυτοκινήτου

Ο ίδιος βασικός σχεδιασμός διατηρήθηκε μέχρι τον Οκτώβριο του 1993 που παρουσιάστηκε ένα πλήρως επανασχεδιασμένο Ram. Η σειρά D/W μοιράστηκε την πλατφόρμα AD και έγινε η βάση για τα δίδυμα Dodge Ramcharger/Plymouth Trail Duster. Τα μοντέλα 4×2 χαρακτηρίστηκαν D, ενώ τα μοντέλα 4×4 χαρακτηρίστηκαν W.

Dodge σειρά D
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Dodge
Μητρική εταιρεία	Stellantis (Ιανουάριος 2021 — σήμερα)
Παραγωγή	1960 — 1993
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεγάλο pick-up
Αμάξωμα	2-πορτο pick-up 4-πορτο pick-up
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση / τετρακίνηση
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Dodge σειρά C
Επόμενο μοντέλο	Dodge Ram

Ο κινητήρας Chrysler A 318 κυβικών ιντσών, 5,2 λίτρων, ήταν η μικρότερη επιλογή V8. και όλοι οι μεγαλύτεροι κινητήρες της Chrysler, με την αξιοσημείωτη εξαίρεση του κινητήρα Chrysler Hemi, ήταν διαθέσιμοι ως εργοστασιακές επιλογές. Η αρχική σχεδίαση κατασκευάστηκε μέχρι την άνοιξη του 1965, όταν έφτασε η ανανεωμένη έκδοση με έναν προβολέα. Για το 1963, η Dodge παρουσίασε μια τετράθυρη έκδοση με πλήρωμα καμπίνας της σειράς D, και έγινε ο πρώτος Αμερικανός κατασκευαστής "Big Three" που κυκλοφόρησε στην αγορά ένα φορτηγό εργοστασιακής παραγωγής με δύο σειρές καθισμάτων (μετά την εισαγωγή του International Travelette το 1961).

Εκτός από τις καρότσες ίσιας όψης (που ονομάζονται Sweptline), η σειρά D προσέφερε επίσης στενές καρότσες με σκαλοπάτι (που ονομάζεται Utiline) σε μήκη 2 μέτρων (μόνο D-100), 2,39 μέτρων, (D-100 και 200) και 2,70 μέτρων (μόνο D-300).

Η πρώτη γενιά της σειράς D κατασκευάστηκε στο Warren του Μίσιγκαν. Της δόθηκαν τα εμπορικά σήματα Dodge και Fargo. Τα φορτηγά κατασκευάστηκαν από τη θυγατρική Dodge της Chrysler Corporation.

Η σειρά D επανασχεδιάστηκε ελαφρά την άνοιξη του 1965, επομένως υπήρχαν μοντέλα με δύο και τέσσερις προβολείς που ονομάστηκαν ότι "παράχθηκαν το 1965". Οι ενημερώσεις για τα μέσα του '65 περιλάμβαναν μια ευρύτερη πίσω πόρτα και την αντικατάσταση των κινητήρων της σειράς A με την ενημερωμένη σειρά LA, καθώς και ένα τέντωμα μεταξονίου έξι ιντσών σε μοντέλα καρότσας 2,39 μέτρων. Το 1967, τα φορτηγά της σειράς D έλαβαν κινητήρες μεγάλου μπλοκ 383 2 βαρελιών ως στάνταρ επιλογή.

Ένας επανασχεδιασμός της σειράς D για το 1972 εισήγαγε μια πιο στρογγυλεμένη εμφάνιση. Αυτός ο επανασχεδιασμός, ο οποίος διήρκεσε μέχρι το 1980 με μικρές αλλαγές, περιελάμβανε νέα χαρακτηριστικά, όπως ανεξάρτητη μπροστινή ανάρτηση και πίσω φώτα σε στιλ "τσέπης" (τα διακριτικά φώτα όπισθεν τοποθετήθηκαν σε εσοχή, 25 ιντσών) για την αποφυγή ζημιών σε αποβάθρες φόρτωσης και περιορισμένους χώρους). Τα στιλιστικά στοιχεία, όπως το καπό και τα στρογγυλεμένα φτερά, ήταν παρόμοια με τη στρογγυλεμένη, λεία εμφάνιση του Plymouth Satellite του 1971. Αυτά τα φορτηγά κατασκευάστηκαν με σημαντική ποσότητα γαλβανισμένου χάλυβα για να αντιστέκονται στη σκουριά και τη διάβρωση, καθιστώντας τα πολύ ανθεκτικά.

Η Dodge πρωτοστάτησε στην αγορά pickup εκτεταμένης καμπίνας με την εισαγωγή του Club Cab για το 1973. Διατέθηκε είτε με καρότσα Sweptline 2 μέτρων ή 2,39 μέτρων, το Club Cab ήταν μια δίθυρη καμπίνα με μικρά πίσω παράθυρα που είχε περισσότερο χώρο πίσω από τα καθίσματα από την τυπική καμπίνα, αλλά δεν ήταν τόσο μακρύ όσο η τετράθυρη καμπίνα που παραγόταν επίσης τα ίδια χρόνια. Διαθέσιμα καθίσματα με κατεύθυνση προς τα μέσα, παρέχοντας χώρο για πέντε επιβάτες. Το 1974 παρουσιάστηκε ο κινητήρας 440 κυβικών ιντσών ως προαιρετική επιλογή για τα ελαφρά φορτηγά, καθώς και η επιλογή "Dyna-Trac" με διπλούς πίσω τροχούς σε pickup D300 με συνολικό βάρος 5 τόνων.

Αξιοσημείωτα μοντέλα που παράγονται κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής ήταν το Li'l Red Express 1978–1979, το Warlock, το Macho Power Wagon, το Macho Power Wagon Top Hand, το Macho Power Wagon Palomino και το Adventurer.

Ντίζελ

Τα μοντέλα του 1978 παρουσίασαν επίσης το πρώτο φορτηγό Dodge με κινητήρα ντίζελ. Διαθέσιμος ως οικονομική επιλογή στα φορτηγά D/W 150 και 200 ήταν ο εν σειρά εξακύλινδρος ατμοσφαιρικός ντίζελ 6DR5 4.0L της Mitsubishi, με βαθμολογία 105 horsepower (78 kW) στα 3500 rpm και 230 N·m (169 lb·ft) στις 2200 σ.α.λ. Το ντίζελ χρησιμοποιούσε τυπικά χειροκίνητα και αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων Dodge μέσω προσαρμοσμένης πλάκας προσαρμογέα που είχε το μοτίβο μπουλονιών LA V8. Αυτή η σπάνια εργοστασιακή επιλογή, ο κωδικός VIN H, ήταν το αποτέλεσμα της πετρελαϊκής κρίσης του 1973 και της συνεργασίας της Chrysler και της Mitsubishi. Ο κινητήρας, αν και ήταν αξιόπιστος και είχε πολύ καλύτερη οικονομία από οποιονδήποτε άλλο κινητήρα στη σειρά Dodge εκείνη την εποχή, υπέφερε από χαμηλή απόδοση ισχύος και θεωρήθηκε ότι δεν τροφοδοτείται από τα αμερικανικά πρότυπα, παρόλο που είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως στην στο Ιαπωνικό φορτηγό 3,5 τόνων Mitsubishi T44 Jupiter και σε βιομηχανικές εφαρμογές. Δεν ήταν διαθέσιμο στην Καλιφόρνια. Λόγω των χαμηλών πωλήσεων, καταργήθηκε σταδιακά γρήγορα και ως εκ τούτου, έγινε πρακτικά μια μονοετής ειδικότητα.

Χιλιάδες φορτηγά της σειράς D εντάχθηκαν στη στρατιωτική θητεία ως CUCV της σειράς M880.

Dodge Ram (1981–93)

Αυτή η τελευταία γενιά έλαβε ένα λίφτινγκ τον Οκτώβριο του 1980, όταν η σειρά D ανανεώθηκε ως το pickup Dodge Ram όταν ο Lee Iacocca ανέλαβε την ευθύνη της προβληματικής Chrysler Corporation. Τέτοια πράγματα, όπως ένα ανάγλυφο όνομα "DODGE RAM" στην πίσω πόρτα μαζί με άλλες εμφανείς αλλαγές όπως η μάσκα και το καπό, τα πίσω φώτα και ολόκληρο το εσωτερικό. Πιο λεπτή ήταν η προσθήκη μιας γραμμής "ώμου" που θύμιζε τον ανταγωνισμό της GM. Ξεκινώντας το 1982, χρησιμοποιήθηκε ακόμη πιο ανθεκτικός στη διάβρωση χάλυβας στην κατασκευή των φορτηγών. Αυτό το στυλ αμαξώματος συνεχίστηκε μέχρι το 1993 και πολλά από αυτά τα οχήματα είναι ακόμα στο δρόμο. Πολλά πάνελ αμαξώματος είναι εναλλάξιμα για όλα τα μοντέλα από το 1971 έως το 1993, επομένως δεν είναι ασυνήθιστο να δούμε ένα "υβριδικό" με, για παράδειγμα, μια μάσκα του 1978 τοποθετημένη με καπό του 1974 και καμπίνα του 1991. Μερικές φορές η καρότσα αντικαθίσταται με ένα κιβώτιο τύπου κινούμενου φορτηγού για μοντέλα όπως αυτά. Στις περισσότερες δικαιοδοσίες, το έτος υπαγορεύεται από το έτος του πλαισίου του φορτηγού, ανεξάρτητα από το αμάξωμα που έχει βιδωθεί σε αυτό. Διατηρήθηκε επίσης η στενή καρότσα Utiline που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1940, οπού πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην σειρά B φορτηγών. Αυτός ο παλιός σχεδιασμός καταργήθηκε σαν επιλογή το 1985. Η έγχυση γκαζιού εισήχθη το 1988.

Προσφέρθηκε μια στενότερη γκάμα κινητήρων: ο βασικός σταθμός παραγωγής ενέργειας ήταν ο 225 cubic inches (3,7 L) slant-6, τώρα με κορυφαίες υδραυλικές τάπες και το 318 cubic inches (5,2 L) και 360 cubic inches (5,9 L) V8 της σειράς LA. Το slant-6 αντικαταστάθηκε από το 237 cubic inches (3,9 L) V6 για το 1988; το 1992, αυτό και οι V8 έγιναν κινητήρες Magnum. Το 6BT 360 cubic inches (5,9 L) Ο 12 βάλβιδος κινητήρας ντίζελ Cummins της σειράς B έγινε επιλογή το 1989.

Οι πωλήσεις ήταν καλές κατά την εποχή του Sweptline και στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ένας συνδυασμός στάσιμου στυλ που ήταν σχεδόν δύο δεκαετιών παλιό και η πίστη στη μάρκα κυρίως στη Chevrolet και τη Ford κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990 μείωσε τον όγκο πωλήσεων της πρώτης γενιάς Dodge Ram. Ένα εντελώς νέο Dodge Ram κυκλοφόρησε για το μοντέλο του 1994.

• 1961–71 Ιστότοπος Dodge Truck (Φορτηγά μεσαίου και βαρέως τύπου)
• Old Dodges.com (Medium & Heavy Duty Dodges)