Avro Anson

Ονομάστηκε προς τιμήν του Βρετανού ναυάρχου Τζορτζ Άνσον (αγγλικά: George Anson) και η αρχική σχεδίαση του ήταν για να αναλάβει ρόλους ναυτικής αναγνώρισης, σύντομα όμως κρίθηκε ξεπερασμένο για αυτό το είδος αποστολών. Παρ' όλα αυτά, το σχέδιο διατηρήθηκε καθώς κρίθηκε κατάλληλο για την εκπαίδευση των πιλότων και των πληρωμάτων στα πολυκινητήρια αεροσκάφη και έγινε το στήριγμα του Βρετανικού Κοινοπολιτειακού Σχεδίου Εναέριας Εκπαίδευσης (British Commonwealth Air Training Plan). Μέχρι τον τερματισμό της παραγωγής του Anson, το 1952, κατασκευάστηκαν 8.138 αεροσκάφη στη Βρετανία από την Avro, εννέα διαφορετικών εκδόσεων, ενώ από το 1941 κατασκευάστηκαν επιπλέον 2.882 από την καναδική Federal Aircraft Ltd.

Avro Anson
Το Avro Anson
Τύπος	Αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν προκεχωρημένο εκπαιδευτικό. Αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας, ελαφρύ βομβαρδιστικό, ελαφρύ μεταγωγικό
Κατασκευαστής	Avro
Χώρα προέλευσης	Ηνωμένο Βασίλειο
Σχεδιασμός	Roy Chadwick
Παρθενική πτήση	24 Μαρτίου 1935
Κύριος χειριστής	RAF

Το Anson ήταν παράγωγο το εξαθέσιου πολιτικού Avro 652 και η στρατιωτική έκδοση, η οποία πέταξε πρώτη φορά στις 24 Μαρτίου 1935, κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις προδιαγραφές του υπουργείου αεροπορίας 18/35 (Air Ministry Specification 18/35). Ήταν το πρώτο μονοπλάνο της RAF με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Η πρώτη παρτίδα παραγωγής περιλάμβανε 174 αεροσκάφη Anson Mk I τα οποία εντάχθηκαν στην Βρετανική Παράκτια Διοίκηση (Coastal Command). Η 48η μοίρα της RAF ήταν η πρώτη που εξοπλίστηκε με το Anson τον Μάρτιο του 1936.

Ένα διακριτικό χαρακτηριστικό του Anson ήταν ότι ο μηχανισμός ανάσυρσης του συστήματος προσγείωσής του απαιτούσε περισσότερες από 140 περιστροφές του χειροκίνητου στρόφαλου από τον πιλότο. Για το λόγο αυτό, τα Anson συχνά πετούσαν με το σύστημα προσγείωσης εκτεταμένο, με κόστος όμως 30 μιλίων την ώρα (50km/h) από την ταχύτητα πλεύσης τους.

Συνολικά κατασκευάστηκαν 11.020 Anson μέχρι το τέλος της παραγωγής το 1952, καθιστώντας το το δεύτερο πλέον παραχθέν (μετά το Vickers Wellington) πολυκινητήριο βρετανικό πολεμικό αεροσκάφος.

Με την έναρξη του πολέμου υπήρχαν 26 μοίρες της RAF που χρησιμοποιούσαν το Anson I, δέκα της παράκτιας διοίκησης και 16 της διοίκησης βομβαρδισμού. Όμως ήδη το Anson θεωρούνταν ξεπερασμένο για αποστολές βομβαρδισμού και παράκτιας περιπολίας και σταδιακά αντικαθιστούνταν από τα Armstrong Whitworth Whitley και Lockheed Hudson.

Περιορισμένος αριθμός Anson συνέχισε να εκτελεί σε επιχειρησιακές αποστολές όπως παράκτιες περιπολίες και διασώσεις αέρος – θαλάσσης. Στις αρχές του πολέμου ένα Anson κατάφερε ένα πιθανό χτύπημα σε ένα γερμανικό υποβρύχιο. Τον Ιούνιο του 1940, ένα σμήνος τριών Anson δέχθηκε επίθεση από εννέα Messerschmitt Bf 109 της Luftwaffe. Τα Anson κατέρριψαν δύο γερμανικά αεροσκάφη και «…προξένησαν ζημιές σε ένα τρίτο πριν τελειώσει η αερομαχία», χωρίς να υποστούν καμία απώλεια. Ο πραγματικός ρόλος του αεροσκάφους όμως ήταν η εκπαίδευση των πιλότων για πτήσεις με τα πολυκινητήρια βομβαρδιστικά όπως το Avro Lancaster. Το Anson επίσης χρησιμοποιούνταν για την εκπαίδευση των πληρωμάτων των βομβαρδιστικών, των πλοηγών, των ασυρματιστών, των βομβαρδιστών και των χειριστών των πυροβόλων. Μεταπολεμικά, το Anson συνέχισε να υπηρετεί τόσο ως εκπαιδευτικό όσο και ως ελαφρύ μεταγωγικό. Τα τελευταία Anson, τα οποία υπηρετούσαν σε μονάδες επικοινωνιών, αποσύρθηκαν από τη RAF στις 28 Ιουνίου 1968.

Η πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας χρησιμοποίησε 1.028 Anson, κυρίως της έκδοσης Mk I, μέχρι το 1955. Η Καναδική Πολεμική Αεροπορία και το Καναδικό Ναυτικό χρησιμοποίησαν τα Anson μέχρι το 1952. Η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε 50 καναδικής κατασκευής Anson, τα οποία έφεραν την ονομασία AT-20.

Η πολεμική αεροπορία της Νέας Ζηλανδίας χρησιμοποίησε 23 Anson σε ρόλους εκπαίδευσης ναυσιπλοΐας κατά τη διάρκεια του πολέμου, μαζί με τα πιο πολυάριθμα Airspeed Oxford, και απέκτησε επιπλέον αεροσκάφη μετά το τέλος του για ρόλους επικοινωνιών. Ένα αεροσκάφος εκπαίδευσης ναυσιπλοΐας βρίσκεται σήμερα στο μουσείο της πολεμικής αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας, στο Γουίγκραμ.

Η Αιγυπτιακή Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε τα Anson σε ρόλους επικοινωνιών και μεταφοράς υψηλών προσώπων (VIP). Ένα ειδικά διαμορφωμένο Anson δόθηκε ως δώρο στον τότε βασιλιά της Αιγύπτου από την RAF. Η Βασιλική Αεροπορία του Αφγανιστάν απέκτησε δεκατρία Anson 18 από το 1948, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για διάφορους ρόλους μέχρι το 1972.

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε 12 Avro Anson Mk I το 1939, για προκεχωρημένη εκπαίδευση. Κατά τo διάστημα 1940-1941 χρησιμοποιήθηκε από την 13η Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας σε αποστολές περιπολιών και συνοδείας νηοπομπών. 5 Anson διέφυγαν στην Αίγυπτο μετά τη γερμανική εισβολή όπου συνέχισαν να υπηρετούν υπό βρετανική διοίκηση, διατηρώντας όμως την ταυτότητα της 13ης Μοίρας, μέχρι την αντικατάστασή τους από τα Blenheim Mk IV.

Μεταπολεμικά, η Ελληνική Αεροπορία παρέλαβε 24 μεταφορικά Anson, το 1947. Δύο από αυτά, τύπου Avro Anson Mk IΙ, ήταν μετεσκευασμένα σε νοσοκομειακά. Χρησιμοποιήθηκαν εντατικά κατά την διάρκεια του Εμφυλίου για μεταφορές VIP, προσωπικού και υλικών, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και για νυχτερινούς βομβαρδισμούς παρενόχλησης. Αποσύρθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

 

 

Η κύρια έκδοση του Anson ήταν η Mk I, από την οποία κατασκευάστηκαν 6.704 στη Βρετανία. Οι άλλες εκδόσεις κυρίως ξεχώριζαν από τους διαφορετικούς κινητήρες που χρησιμοποιούσαν, με τα καναδικά Anson να χρησιμοποιούν κινητήρες από εγχώριους κατασκευαστές. Λόγω των ελλείψεων που παρουσιάστηκαν στην προμήθεια χάλυβα, τα 1.051 καναδικής κατασκευής Mk V Anson έφεραν άτρακτο κατασκευασμένη από κοντραπλακέ.

Mk I

Κατασκευάστηκαν 6,688 Mk I. Έφεραν δύο κινητήρες Armstrong Siddeley Cheetah IX (ισχύος 350 ίππων) ή δύο XIX (395 ίππων).

Mk II

Κατασκευάστηκαν 1,822 Mk II στον Καναδά. Έφεραν δύο κινητήρες Jacobs L-6MB (ισχύος 330 ίππων).

Mk III

Βρετανικής κατασκευής. Έφεραν δύο κινητήρες Jacobs L-6MB (ισχύος 330 ίππων).

Mk IV

Βρετανικής κατασκευής. Έφεραν δύο κινητήρες Wright Whirlwind.

Mk V

Κατασκευάστηκαν 1,069 Mk V στον Καναδά. Έφεραν δύο κινητήρες Pratt & Whitney Wasp Junior (ισχύος 450 ίππων).

Mk VI

Ένα αεροσκάφος καναδικής κατασκευής. Έφερε κινητήρες Pratt & Whitney Wasp Junior (ισχύος 450 ίππων).

Mk X

104 Anson Mk I τροποποιήθηκαν στο επίπεδο Mk X.

Mk 11

90 Anson Mk I τροποποιήθηκαν στο επίπεδο Mk 11.

Mk 12

20 Anson Mk I τροποποιήθηκαν στο επίπεδο Mk 12, συν 221 νέα Mk 12.

Mk XIII

Έκδοση εκπαίδευσης πυροβολητών με κινητήρες Cheetah XI ή XIX. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ.

Mk XIV

Έκδοση εκπαίδευσης πυροβολητών με κινητήρες Cheetah XV. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ.

Mk XVI

Έκδοση εκπαίδευσης ναυσιπλοΐας. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ.

Mk XV

Έκδοση εκπαίδευσης βομβαρδισμού. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ.

C 19

Κατασκευάστηκαν 264 για τη RAF. Χρησιμοποιήθηκαν ως αεροσκάφη επικοινωνιών και μεταφορών.

T 20

Κατασκευάστηκαν 60 αεροσκάφη για τη RAF. Χρησιμοποιήθηκαν για εκπαίδευση βομβαρδισμού και ναυσιπλοΐας στη Νότια Ροδεσία.

T 21

Έκδοση εκπαίδευσης ναυσιπλοΐας για τη RAF. Κατασκευάστηκαν 252 αεροσκάφη.

T 22

Έκδοση εκπαίδευσης ραδιοεπικοινωνιών για τη RAF. Κατασκευάστηκαν 54 αεροσκάφη.

Anson 18

Εξελίχθηκε από το Avro Nineteen. 12 αεροσκάφη πουλήθηκαν στη Βασιλική Αεροπορία του Αφγανιστάν για χρήση ως αεροσκάφη επικοινωνιών, αστυνομικής περιπολίας και εναέριας έρευνας.

Anson 18C

Κατασκευάστηκαν 13 αεροσκάφη για την κυβέρνηση της Ινδίας. Χρησιμοποιήθηκαν για την εκπαίδευση πληρωμάτων πολιτικής αεροπορίας

Avro Nineteen

Επίσης γνωστό ως Anson XIX: Πολιτική έκδοση μεταφορών. Κατασκευάστηκαν 56 αεροσκάφη σε δύο παρτίδες.

 

  Αφγανιστάν
  Αργεντινή
  Αυστραλία
  Βέλγιο
  Μποτσουάνα
Καναδάς !  Καναδάς
  Κούβα
Αίγυπτος !  Αίγυπτος
  Εσθονία
  Αιθιοπία
  Φινλανδία
  Γαλλία
Ελλάδα !  Ελλάδα
Ιράν !  Ιράν
Ιράκ !  Ιράκ
  Ιρλανδία
  Ισραήλ
  Ολλανδία
  Νέα Ζηλανδία
  Νορβηγία
  Πορτογαλία
  Σαουδική Αραβία
Νότια Αφρική !  Νότια Αφρική
  Τουρκία
  Ηνωμένο Βασίλειο
  ΗΠΑ

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Anson

• Avro 652

Παρόμοια αεροσκάφη

• Airspeed Oxford
• Cessna AT-17 Bobcat
• Focke-Wulf Fw 58

• Donald, David and Lake Jon, eds. Encyclopedia of World Military Aircraft. London: AIRtime Publishing, 1996. ISBN 1-880588-24-2.
• Gunston, Bill. Classic World War II Aircraft Cutaways. London: Osprey, 1995. ISBN 1-85532-526-8.
• Jackson, A.J. Avro Aircraft since 1908, 2nd edition. London: Putnam Aeronautical Books, 1990. ISBN 0-85177-834-8.
• Hall, Alan W. Avro Anson Mks. 1-22 (Warpaint Series No. 53). Blechley, Buckinghamshire, UK: Warpaint Books Ltd., 2006. ISBN 0-0530-9999-X.
• Hall, Alan W. and Taylor, Eric. Avro Anson Marks I, III, IV & X. London: Almark Publishing Co. Ltd., 1972. ISBN 0-85524-064-4.
• Holmes, Harry. Avro Anson (Images of Aviation). London: Tempus Publishing Ltd., 2000. ISBN 0-7524-1738-X.
• Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: Chancellor Press. 1994. ISBN 1-85152-668-4.
• Sturtivant, Ray C. The Anson File. London: Air-Britain (Historians) Ltd., 1988. ISBN 0-85130-156-8.
• Frederick Thomas Jane (2001) [1945/46]. Jane's Fighting Aircraft of World War II. Studio Editions. ISBN 1-851-70493-0. 

• Το Avro Anson Mk I στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
• Το Avro Anson Mk I/Mk XII στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
• Το Avro Anson στην επίσημη ιστοσελίδα της Καναδικής Πολεμικής Αεροπορίας
• Avro Anson στην επίσημη ιστοσελίδα της Πολεμικής Αεροπορίας της Αυστραλίας
• Το Avro Anson του μουσείου πολεμικής αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας
• Το Avro Anson στο warbirdalley.com
• Το Avro Anson στο diggerhistory.info
• Το Avro Anson στο jaapteeuwen.com
• Το Avro Anson στο lancastermuseum.ca
• Το Avro Anson στο aviation.technomuses.ca
• Το Avro Anson στο North East Aircraft Museum (Αγγλικά)