Τριανδρία

Η ρύθμιση μπορεί να είναι επίσημη ή ανεπίσημη, και παρ'όλο ότι θεωρητικά οι τρεις είναι συνήθως ίσοι, στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Ο όρος μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πολίτευμα όπου τρεις διαφορετικοί στρατιωτικοί ηγέτες διεκδικούν την μία θέση του ηγέτη της χώρας.

Ως θεσμός η Τριανδρία ή Τριαρχία [triumviratus, -us] ίσχυε στην αρχαία Ρώμη, όπου σπουδαιότερες εξ αυτών ήταν εκείνες των βοηθών των αρχόντων στα δικαστικά τους καθήκοντα καθώς και οι έκτακτες αρχές τήρησης της τάξης.

Ως τριανδρίες φέρονται επίσης στην Ιστορία η συναρχία του Ιουλίου Καίσαρα, του Πομπήιου και του Κράσου το 60 π.Χ. (Α' Τριανδρία), όπου μετά τον θάνατο του Κράσου οι άλλοι δύο διεξήγαγαν εμφύλιο πόλεμο, κατά τον οποίο νίκησε ο Καίσαρας και ανακηρύχθηκε δικτάτορας, καθώς και εκείνη του Οκταβιανού Αυγούστου, του Μάρκου Αντωνίου και του Μάρκου Αιμιλίου Λεπίδου το 43 π.Χ. (Β' Τριανδρία), όπου στη συνέχεια ο Λέπιδος παραμερίστηκε και στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, ο Οκταβιανός έμεινε ο μοναδικός ηγέτης.

Άλλες γνωστές τριανδρίες στην νεότερη ελληνική Ιστορία ήταν:

• η Τριανδρία της "Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως" στην Κρήτη (Ελ.Βενιζέλος, Κ.Φούμης, Κ.Μάνος),
• η τριανδρία της Εθνικής Άμυνας (Βενιζέλος, Κουντουριώτης, Δαγκλής),
• η τριανδρία των Νεοτούρκων, η τριανδρία του κινήματος 1922, και
• η τριανδρία της 21ης Απριλίου.

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.17ος, σ.822