Ταινία, 1990 Συρανό Ντε Μπερζεράκ

Συρανό ντε Μπερζεράκ Cyrano de Bergerac
Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Ζαν-Πωλ Ραπενό
Παραγωγή	Michel Seydoux, René Cleitman και André Szőts
Βασισμένο σε	Συρανό ντε Μπερζεράκ
Πρωταγωνιστές	Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Βενσάν Περέζ, Anne Brochet, Jacques Weber, Roland Bertin, Alain Rimoux, Amélie Gonin, Catherine Ferran, Gabriel Monnet, Hervé Pauchon, Jean-Marie Winling, Josiane Stoléru, Λουί Ναβάρ, Λουντιβίν Σανιέ, Madeleine Marion, Μισέλ Βιλερμόζ, Φιλίπ Μοριέ-Ζενού, Philippe Volter, Pierre Aussedat, Pierre Maguelon, Pierre Triboulet, Σαντρίν Κιμπερλέν, Stéphane Slima, Michel Fau, Maurice Sarfati, Isabelle Gruault, Éric Bernard, Vincent Winterhalter και Vincent Nemeth
Μουσική	Jean-Claude Petit
Φωτογραφία	Pierre Lhomme
Μοντάζ	Νοέλ Μπουασόν
Σκηνογραφία	Ezio Frigerio
Ενδυματολόγος	Franca Squarciapino
Διανομή	UGC
Πρώτη προβολή	1990
Διάρκεια	135 λεπτά
Προέλευση	Γαλλία
Γλώσσα	γαλλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Πρόκειται για προσαρμογή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Εντμόν Ροστάν, με πρωταγωνιστή τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Το σενάριο είναι του σκηνοθέτη Ζαν-Πωλ Ραπενό και του Ζαν-Κλωντ Καριέρ και συντομεύει το αρχικό κείμενο, εμπλουτίζοντας παράλληλα τα σκηνικά και τη δράση, προσθέτοντας πολλές επιπλέον σκηνές.

Το 1990 η ταινία πραγματοποίησε στη Γαλλία 4.732.136 εισιτήρια.

Στην απονομή των βραβείων Σεζάρ του 1991, η ταινία συγκέντρωσε τα περισσότερα βραβεία. Το 2010, η ταινία κατατάχθηκε στην 43η θέση σε δημοσίευση του περιοδικού Empire «100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου».

Πρόκειται για τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Εντμόν Ροστάν, ενώ η πρώτη ήταν η ταινία του 1950 Συρανό ντε Μπερζεράκ στα αγγλικά.

Παρίσι, 1640. Σε ένα θέατρο γεμάτο κόσμο, κάποιος εριστικός προκαλεί μονομαχία μέσα στο πλήθος. Είναι ο μεγάλος Συρανό ντε Μπερζεράκ (Ζεράρ Ντεπαρντιέ). Ποιητής, έξυπνος, διάσημος ξιφομάχος, δεινός ρήτορας και ατρόμητος διοικητής ενός στρατιωτικού σώματος Γασκόνων φρουρών. Δυστυχώς, είναι άσχημος. Έχει μια μύτη ασυνήθιστων αναλογιών και η ασχήμια του τον κάνει να υποφέρει καθώς εξ αιτίας της δεν τολμά να εξομολογηθεί τον έρωτά του στην όμορφη εξαδέλφη του Ρωξάνη (Αν Μπροσέ), η οποία δεν έχει μάτια παρά μόνο για τον όμορφο Κριστιάν ντε Νεβιλέτ (Βενσάν Περέζ), στρατιώτη του σώματος που διοικεί ο Συρανό, που και ο ίδιος την αγαπά κρυφά. Το μόνο ελάττωμα του Κριστιάν: δεν έχει ιδιαίτερο πνεύμα και δεν ξέρει πώς να απευθυνθεί κομψά στις γυναίκες. Αυτός είναι ο λόγος που ζητά από τον Συρανό να τον βοηθήσει να κατακτήσει την πολυπόθητη Ρωξάνη, αγνοώντας τα συναισθήματα του τελευταίου για αυτήν. Έτσι, ο Συρανό αρχίζει να γράφει τα ερωτικά γράμματα του Κριστιάν, ο οποίος κερδίζει την εύνοια της τρυφερής Ρωξάνης.

Ο Συρανό βοηθά ώστε το ζευγάρι να συνάψει μυστικό γάμο για να αποτρέψουν τα σχέδια του κόμη ντε Γκις, ενός αλαζονικού ευγενή που είναι και αυτός ερωτευμένος με τη Ρωξάνη. Για εκδίκηση, ο ντε Γκις καλεί το στρατιωτικό σώμα του Συρανό να πολεμήσει με τον στρατό του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ' στην πολιορκία του Αράς εναντίον των Ισπανών. Η πολιορκία είναι σκληρή και βάναυση και οι στρατιώτες λιμοκτονούν. Ο Συρανό ωστόσο, καταφέρνει να δραπετεύει κάθε νύχτα για να στείλει τις ερωτικές επιστολές που γράφει ο ίδιος για λογαριασμό του Κριστιάν.

Η Ρωξάνη φτάνει μια μέρα στο στρατόπεδο για να συναντήσει τον αγαπημένο της Κριστιάν. Αυτός όμως, έχοντας αντιληφθεί τον έρωτα του Συρανό γι' αυτήν, και πεπεισμένος ότι η Ρωξάνη ουσιαστικά είναι ερωτευμένη με τον πραγματικό συγγραφέα των ερωτικών γραμμάτων, αποφασίζει να της ομολογήσει την αλήθεια αλλά, τραυματισμένος κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης, πεθαίνει στην αγκαλιά της πριν μπορέσει να της αποκαλύψει το μυστικό του. Ο Συρανό, μπροστά στο κακό που χτύπησε την εξαδέλφη του, αποφασίζει να κρύψει την αλήθεια για πάντα.

15 χρόνια αργότερα, ο Συρανό επισκέπτεται μια φορά την εβδομάδα την εξαδέλφη του σε ένα μοναστήρι του Παρισιού, όπου αυτή αποσύρθηκε, απαρηγόρητη από τον χαμό του συζύγου της. Αλλά σε μια του επίσκεψη, πέφτει θύμα μιας επίθεσης που χρηματοδοτήθηκε από έναν από τους πολλούς εχθρούς που έχει δημιουργήσει λόγω των γραπτών του που σατιρίζουν την αριστοκρατία και τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι. Συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις του, πηγαίνει στο μοναστήρι για να δει την αγάπη του για τελευταία φορά, προσποιούμενος ότι είναι καλά. Εκεί, η Ρωξάνη του διαβάζει το τελευταίο γράμμα του Κριστιάν, που βρέθηκε πάνω του όταν πέθαινε, χωρίς να γνωρίζει βέβαια ότι ο πραγματικός συγγραφέας ήταν ο Συρανό. Καθώς το διαβάζει δυνατά και έχει πέσει η νύχτα, ο Συρανό τη βοηθά απαγγέλοντας από μνήμης. Καθώς ο Συρανό πεθαίνει, η Ρωξάνη συνειδητοποιεί ότι ήταν εκείνος, και όχι ο Κριστιάν, που έγραφε τα γράμματα και το πνεύμα του οποίου είχε πραγματικά αγαπήσει.

Η ταινία κέρδισε 30 βραβεία και ήταν υποψήφια για ακόμη 29. Μεταξύ των βραβείων είναι το Όσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών, βραβείο α' ανδρικού ρόλου του Φεστιβάλ Καννών για τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας, το βραβείο Σεζάρ σκηνοθεσίας για τον Ζαν-Πωλ Ραπενό κ.λ.