Σαντιάγο Κανιθάρες: Ισπανός ποδοσφαιριστής

18 Δεκεμβρίου 1969) είναι Ισπανός πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας και νυν οδηγός ράλλυ.

Σαντιάγο Κανιθάρες
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	18  Δεκεμβρίου 1969 Μαδρίτη
Ψευδώνυμο	Cañete
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Ύψος	180 cm
Βάρος	78 kg
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποδοσφαιριστής τηλεοπτικός παρουσιαστής ραλίστας
Περίοδος ακμής	1989 - 2008
Οικογένεια
Τέκνα	Λούκας Κανιθάρες
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Προϊόν των ακαδημιών νέων της Ρεάλ Μαδρίτης, εντάχθηκε τελικά στην πρώτη ομάδα, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν μπόρεσε να καθιερωθεί εκεί, αφού δόθηκε δανεικός δύο φορές. Μετακόμισε στη Βαλένθια ΚΦ το 1998, εμφανίστηκε σε 418 επίσημους αγώνες την επόμενη δεκαετία και κέρδισε αρκετούς σημαντικούς τίτλους, συμπεριλαμβανομένων δύο τίτλων Πριμέρα Ντιβισιόν και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2003-2004.

Ο Κανιθάρες εκπροσώπησε την Ισπανία σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα και άλλα τόσα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Το 2004, ο Πέτερ Σμάιχελ είπε ότι τον θεωρούσε ως τον «καλύτερο τερματοφύλακα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο».

Ο Κανιθάρες γεννήθηκε στη Μαδρίτη, αλλά μεγάλωσε στο Πουερτογιάνο, στην Καστίλλη-Λα Μάντσα, από όπου κατάγονταν οι γονείς του. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1988, παίζοντας αρχικά με την Γ ομάδα. Ξεκίνησε επαγγελματικά με την Έλτσε ΚΦ, την ΚΠ Μέριδα και την Θέλτα Βίγο, κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση στην Πριμέρα Ντιβισιόν με τους Γαλικιανούς τη σεζόν 1992–93, χάνοντας μόνο δύο αγώνες πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της θητείας του και στη συνέχεια επέστρεψε στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ανίκανος να εδραιώσει μια θέση βασικού, η καλύτερη απόδοση του ήταν 26 αγώνες κατά τη διάρκεια της σεζόν 1997–98 (αλλά έχασε τη θέση του στο τελευταίο μέρος της σεζόν από τον Μπόντο Ίλγκνερ, χάνοντας έτσι τον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 1997-98), ο Κανιθάρες μετακόμισε στη Βαλένθια ΚΦ το 1998, για να αντικαταστήσει τον Αντόνι Σουμπισαρέτα. Βοήθησε τον σύλλογο να κερδίσει τους τελικούς του Κυπέλλου Ισπανίας και του Σούπερ Καπ το 1999, φτάνοντας επίσης σε διαδοχικούς τελικούς του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ (2000 και 2001, αποκρούοντας ένα πέναλτι από τον Μέχμετ Σολ της Μπάγερν Μονάχου στην κανονική διάρκεια της ενδεχόμενης ήττας στη διαδικασία των πέναλτι στο τελευταίο έκδοση) και κέρδισε εθνικά πρωταθλήματα το 2002 και το 2004, προσθέτοντας τους τελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και του Σούπερ Καπ 2004. Μετά την τελευταία σεζόν, ο 34χρονος ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ομάδα για άλλα δύο χρόνια.

Τον Δεκέμβριο του 2007, ο Κανιθάρες, μαζί με τους συμπαίκτες του, Μιγέλ Άνχελ Ανγκούλο και Νταβίδ Αλμπέλδα, έμεινε εκτός ομάδας από τον προπονητή Ρόναλτ Κούμαν, με τους τρεις παίκτες να περιορίζονται στην προπόνηση και να μην μπορούν να ενταχθούν σε άλλη ομάδα στην Ισπανία, έχοντας ήδη παίξει τέσσερα παιχνίδια πρωταθλήματος. Στα τέλη Απριλίου 2008, ωστόσο, με την απόλυση του Κούμαν, και οι τρεις αποκαταστάθηκαν από τον νέο προπονητή, Βόρο, σε μια ομάδα που απειλούταν σοβαρά με υποβιβασμό, με πέντε γύρους να απομένουν. Επέστρεψε στη δράση στις 27 Απριλίου 2008, καθώς οι Τίμο Χίλντεμπραντ και Χουάν Λουίς Μόρα ήταν τραυματίες, σε μια εντός έδρας νίκη με 3–0 εναντίον της Οσασούνα.

Στις 16 Μαΐου 2008, ο Κανιθάρες συμφώνησε να τερματίσει το συμβόλαιό του με τη Βαλένθια και να αποχωρήσει από τον σύλλογο. Έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι δύο μέρες αργότερα, εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης, αποσύρθηκε λίγο μετά σε ηλικία σχεδόν 39 ετών και έχοντας εμφανιστεί σε ακριβώς 500 αγώνες πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια ακριβώς δύο δεκαετιών.

Ο Κανιθάρες έκανε 46 συμμετοχές για την Εθνική Ισπανίας, την πρώτη στις 17 Νοεμβρίου 1993, σε αγώνα που ο Σουμπισαρέτα αποβλήθηκε στο 10ο λεπτό ενός αποφασιστικού αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 εναντίον της Δανίας, και έκανε το ντεμπούτο του με ηρωικό τρόπο, κρατώντας ανέπαφη την εστία του στην εντός έδρας νίκη με 1-0 και εξασφάλιση της πρόκρισης σε βάρος των ίδιων των Δανών.

Ωστόσο, ο Κανιθάρες ήταν συχνά δεύτερη επιλογή και έπαιξε μόνο πέντε παιχνίδια στη μεγάλες διοργανώσεις: ένα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 (καθώς ο Σουμπισαρέτα εξέτισε ποινή αποκλεισμού ενός αγώνα), τρία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 και ένα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, αλλά δεν έπαιξε, καθώς βρέθηκε δεύτερος στην ιεραρχία πίσω από τον Σουμπισαρέτα τη δεκαετία του 1990 και τον Ίκερ Κασίγιας το 2004. Ήταν εξίσου αχρησιμοποίητος παίκτης στην ομάδα που κέρδισε το χρυσό στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη, όπου ο Αντόνιο Χιμένεθ εμφανίστηκε σε όλους τους αγώνες.

Η συλλογική φόρμα του Κανιθάρες του εξασφάλισε θέση βασικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, αλλά έχασε τη διοργάνωση λόγω ενός ατυχήματος με ένα μπουκάλι αφρού ξυρίσματος, το οποίο οδήγησε σε κοπή τένοντα στο πόδι του. Ήταν επίσης στην ομάδα της Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, κάνοντας τη μοναδική του εμφάνιση στη Γερμανία και την τελευταία του στη διεθνή καριέρα στον τελευταίο αγώνα των ομίλων, μια νίκη με 1–0 επί της Σαουδικής Αραβίας στο Καϊζερσλάουτερν.

Τον Οκτώβριο του 2010, ο Κανιθάρες αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε αγώνα βαθμολόγησης για το Ισπανικό Πρωτάθλημα Ράλλυ, οδηγώντας ένα Suzuki Swift, με συνοδηγό τον Ντάνι Κουέ, στο Ράλλυ Sierra Morena. Την επόμενη χρονιά, με το ίδιο αυτοκίνητο και τον ίδιο συνεργάτη, ήταν μέλος της ομάδας Suzuki Ibérica Motor Sport.

Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα στο Ράλλυ Sierra Morena 2016, ο Κανιθάρες τράκαρε το όχημά του αφού προσπάθησε να προσπεράσει σε μια στροφή. Τελικά βγήκε σώος από το ατύχημα.

Στις 17 Ιουνίου 2017, ο Κανιθάρες κέρδισε την πρώτη του νίκη, κερδίζοντας το Rally de la Cerámica με μια Porsche 997. Αργότερα το ίδιο έτος, στέφθηκε πρωταθλητής της Βαλενθιανικής Κοινότητας.

 

Μετά την απόσυρση ως ποδοσφαιριστής, ο Κανιθάρες εργάστηκε ως σχολιαστής. Απέκτησε επτά παιδιά από τους δύο γάμους του, συμπεριλαμβανομένων τριδύμων με τη δεύτερη σύζυγό του, Μάιτε Γκαρθία.

Στις 23 Μαρτίου 2018, ο Κανιθάρες ανακοίνωσε το θάνατο του πεντάχρονου γιου του, Σάντι, λόγω καρκίνου. Το 2019, υποβλήθηκε σε διαμάχη αφού έκανε αποδοκιμαστικά σχόλια σχετικά με τις συνθήκες θανάτου του Χοσέ Αντόνιο Ρέγες. Μετά από την άμεση αντίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εξέδωσε μια πιο συμπονετική δήλωση διευκρίνισης.

Στις 16 Οκτωβρίου 2020, αναφέρθηκε ότι ο γιος του Κανιθάρες, Λούκας, θα συμπεριληφθεί στη λίστα της Ρεάλ Μαδρίτης για έναν αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Κάδιθ ΚΦ.

Με συλλόγους

Με εθνική

Ρεάλ Μαδρίτης

• Πριμέρα Ντιβισιόν: 1994–95, 1996–97
• Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1997
• ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ: 1997–98

Βαλένθια

• Πριμέρα Ντιβισιόν: 2001–02, 2003–04
• Κύπελλο Ισπανίας: 1998–99
• Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1999
• Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: 2003–04
• ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ: 2004
• Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ: 1998
• ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ: Φιναλίστ 1999–2000, 2000–01

Ισπανία Κ16

• Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ16: 1986

Ισπανία Κ23

• Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: 1992

Ατομικές

• Τρόπαιο Ρικάρδο Θαμόρα: 1992–93 (από κοινού), 2000–01, 2001–02, 2003–04
• Ομάδα της Χρονιάς της UEFA: 2001

• Προφίλ Σαντιάγο Κανιθάρες στο BDFutbol
• CiberChe biography and stats (ισπανικά)
• Σαντιάγο Κανιθάρες στη FIFA (αρχειοθετημένος) (Αγγλικά) 
• Σαντιάγο Κανιθάρες στην UEFA (Αγγλικά) 
• Σαντιάγο Κανιθάρες's προφίλ παίκτη στο National-Football-Teams.com