Οθωμανική Ρούμελη

Κάλυπτε τη νότια Βαλκανική χερσόνησο εκτός από τις παραδουνάβιες επαρχίες της Βοσνίας, της Κρήτης, της Κύπρου και κάποιων νήσων του Αιγαίου. Ουσιαστικά επρόκειτο για την ηπειρωτική μείζονα περιοχή του Ελληνισμού.

Ανώτατος διοικητής της περιφέρειας αυτής ήταν ο Μπεηλέρμπεης (ή Αρχίμπεης) που αρχικά είχε έδρα τη Σόφια και από το 1836, όταν πλέον είχε δημιουργηθεί το Βασίλειο της Ελλάδας, μεταφέρθηκε στο Μοναστήρι.

Κατά το μέσον του 17ου αιώνα το «Μπεηλερπεηλήκι» της Ρούμελης περιλάμβανε 27 Σαντζάκια τα οποία και ήταν από ανατολή προς δύση τα εξής:

• της Βιζύης,
• των Σαράντα Εκκλησιών,
• της Σηλυβρίας,
• της Νικόπολης,
• του Βιδινίου,
• της Σόφιας,
• της Καλλίπολης,
• της Θεσσαλονίκης,
• της Κιουστεντήλ,
• των Σκοπίων,
• των Τρικάλων,
• της Χαλκίδας,
• της Αθήνας,
• του Μορέως,
• της Ναυπάκτου,
• του Κάρλελι (Βραχώρι),
• των Ιωαννίνων,
• του Δελβίνου,
• της Αυλώνας,
• του Ελμπασάν,
• της Σκόδρας,
• της Αχρίδας,
• της Πρεσρένης,
• του Βούτσιτου,
• της Δουκαγίν,
• του Κρούσεβατς και
• του Σμεντέρεβο.

Το όνομα Ρούμελη προέρχεται από παραφθορά της σύνθετης τουρκικής λέξης Ρουμ + ιλή που σημαίνει «χώρα των Ρουμς , δηλ. χώρα των Ρωμαίων ή Ρωμιών)» καλούμενη και Ρωμανία. Εξ αυτού ήταν και ο οθωμανικός διοικητικός τίτλος Ρούμελη Βαλεσή (= Βαλής της Ρούμελης), που έφερε επιμέρους ο τοπάρχης της περιοχής της σημερινής Στερεάς Ελλάδας μέχρι περίπου την περιοχή της Θεσσαλονίκης στις αρχές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

• «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τομ. 16ος, σελ. 706
• Ρούμελη, Συγγραφέας: Patrick Leigh Fermor, ISBN: 978-618-03-2380-1

•   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Rumelia στο Wiki Commons