Οικονομία Της Ελβετίας

Ο τομέας των υπηρεσιών έχει καταλήξει να διαδραματίζει σημαντικό οικονομικό ρόλο, ιδιαίτερα η ελβετική τραπεζική βιομηχανία και ο τουρισμός. Η οικονομία της Ελβετίας κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο από το 2015 στον Παγκόσμιο Δείκτη Καινοτομίας και τρίτη στην Έκθεση Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας του 2020. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ για το 2016, η Ελβετία είναι η τρίτη πλουσιότερη μεσόγεια χώρα στον κόσμο μετά το Λίχτενσταϊν και το Λουξεμβούργο. Μαζί με την τελευταία και τη Νορβηγία, είναι οι μόνες τρεις χώρες στον κόσμο με κατά κεφαλήν ΑΕΠ (ονομαστικό) πάνω από 90.000 δολάρια ΗΠΑ .

19ος αιώνας

 

 

Η Ελβετία ως ομοσπονδιακό κράτος ιδρύθηκε το 1848. Πριν από εκείνη την εποχή, οι πόλεις-καντόνια της Ζυρίχης, της Γενεύης και της Βασιλείας άρχισαν να αναπτύσσονται οικονομικά με βάση τη βιομηχανία και το εμπόριο, ενώ οι αγροτικές περιοχές της Ελβετίας παρέμεναν φτωχές και υπανάπτυκτες. Ενώ υπήρχε ένα σύστημα εργαστηρίων σε όλη την πρώιμη σύγχρονη περίοδο, η παραγωγή μηχανών ξεκίνησε το 1801 στο Σανκτ Γκάλεν, με την τρίτη γενιά μηχανών να εισάγονται από τη Μεγάλη Βρετανία. Αλλά στην Ελβετία, η υδραυλική ενέργεια χρησιμοποιήθηκε συχνά αντί για ατμομηχανές λόγω της ορεινής τοπογραφίας της χώρας και της έλλειψης σημαντικών κοιτασμάτων άνθρακα. Μέχρι το 1814, η χειροποίητη ύφανση είχε αντικατασταθεί κυρίως από τον αργαλειό. Τόσο ο τουρισμός όσο και ο τραπεζικός κλάδος άρχισαν να αναπτύσσονται ως οικονομικοί παράγοντες την ίδια περίπου εποχή. Ενώ η Ελβετία ήταν κυρίως αγροτική, οι πόλεις γνώρισαν μια βιομηχανική επανάσταση στα τέλη του 19ου αιώνα, επικεντρωμένη ειδικά στα υφάσματα. Στη Βασιλεία, για παράδειγμα, τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένου του μεταξιού, ήταν η κορυφαία βιομηχανία. Το 1888, οι γυναίκες αποτελούσαν το 44% των μισθωτών. Σχεδόν οι μισές γυναίκες εργάζονταν στα κλωστοϋφαντουργεία, με τους οικιακούς υπαλλήλους τη δεύτερη μεγαλύτερη κατηγορία θέσεων εργασίας. Το ποσοστό των γυναικών στο εργατικό δυναμικό ήταν υψηλότερο μεταξύ 1890 και 1910 από ό,τι στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και του 1970.

Οι σιδηρόδρομοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκβιομηχάνιση. ο πρώτος σιδηρόδρομος άνοιξε το 1847, μεταξύ Ζυρίχης και Μπάντεν. Παρά τον ανταγωνισμό μεταξύ ιδιωτικών παραγόντων, η Ελβετία καλύφθηκε με περισσότερα από 1000 χλμ διαδρομών μέχρι το 1860. Ωστόσο, το δίκτυο ήταν ελάχιστα συντονισμένο λόγω του αποκεντρωμένου συστήματος.

20ος αιώνας

Ο βιομηχανικός τομέας άρχισε να αναπτύσσεται τον 19ο αιώνα με μια laissez-faire βιομηχανική/εμπορική πολιτική, η ανάδειξη της Ελβετίας ως ένα από τα πιο ευημερούντα έθνη στην Ευρώπη, που μερικές φορές αποκαλείται και ως «ελβετικό θαύμα», ήταν μια εξέλιξη από τα μέσα του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνες, μεταξύ άλλων που συνδέονται με τον ρόλο της Ελβετίας κατά τους Παγκόσμιους Πολέμους .

Η συνολική κατανάλωση ενέργειας της Ελβετίας, η οποία έπεφτε από τα μέσα της δεκαετίας του 1910 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1920, άρχισε να αυξάνεται ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Έμεινε στάσιμη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 πριν πέσει ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 1940. αλλά η ταχεία ανάπτυξη ξεκίνησε για άλλη μια φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1940.

Στη δεκαετία του 1940, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η οικονομία επωφελήθηκε από τις αυξημένες εξαγωγές και παράδοση όπλων στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, η κατανάλωση ενέργειας στην Ελβετία μειώθηκε ραγδαία. Η συνεργασία των τραπεζών με τους Ναζί (αν και συνεργάστηκαν εκτενώς με τους Βρετανούς και τους Γάλλους) και οι εμπορικές τους σχέσεις με τις δυνάμεις του Άξονα κατά τη διάρκεια του πολέμου επικρίθηκαν αργότερα, με αποτέλεσμα μια σύντομη περίοδο διεθνούς απομόνωσης της Ελβετίας. Οι εγκαταστάσεις παραγωγής της Ελβετίας δεν υπέστησαν ζημιές από τον πόλεμο και στη συνέχεια τόσο οι εισαγωγές όσο και οι εξαγωγές αυξήθηκαν γρήγορα. Στη δεκαετία του 1950, η ετήσια αύξηση του ΑΕΠ ήταν κατά μέσο όρο 5% και η κατανάλωση ενέργειας της Ελβετίας σχεδόν διπλασιάστηκε. Ο άνθρακας έχασε την κατάταξη του ως η κύρια πηγή ενέργειας της Ελβετίας, καθώς άλλα εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα, όπως το αργό και το διυλισμένο πετρέλαιο και το φυσικό και διυλισμένο αέριο, αυξήθηκαν.

Στη δεκαετία του 1960, η ετήσια αύξηση του ΑΕΠ ήταν κατά μέσο όρο 4% και η συνολική κατανάλωση ενέργειας της Ελβετίας σχεδόν διπλασιάστηκε ξανά. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας το πετρέλαιο παρείχε πάνω από τα τρία τέταρτα της ενέργειας της Ελβετίας.

Στη δεκαετία του 1970 ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ μειώθηκε σταδιακά από το ανώτατο 6,5% το 1970. Στη συνέχεια, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 7,5% το 1975 και το 1976. Η Ελβετία έγινε ολοένα και περισσότερο εξαρτημένη από το πετρέλαιο που εισάγεται από τους κύριους προμηθευτές της, το καρτέλ του ΟΠΕΚ. Η διεθνής πετρελαϊκή κρίση του 1973 προκάλεσε μείωση της κατανάλωσης ενέργειας στην Ελβετία κατά τα έτη από το 1973 έως το 1978. Το 1974 υπήρξαν τρεις Κυριακές χωρίς αυτοκίνητα σε όλη τη χώρα, όταν απαγορεύτηκαν οι ιδιωτικές μεταφορές ως αποτέλεσμα του σοκ στον εφοδιασμό με πετρέλαιο. Από το 1977 και μετά το ΑΕΠ αυξήθηκε ξανά, αν και η Ελβετία επηρεάστηκε επίσης από την ενεργειακή κρίση του 1979, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη βραχυπρόθεσμη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας στην Ελβετία. Το 1970 η βιομηχανία εξακολουθούσε να απασχολεί περίπου το 46% του εργατικού δυναμικού, αλλά κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης της δεκαετίας του 1970 ο τομέας των υπηρεσιών αναπτύχθηκε για να κυριαρχήσει στην εθνική οικονομία. Μέχρι το 1970, το 17,2% του πληθυσμού και περίπου το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού ήταν ξένοι υπήκοοι, αν και οι απώλειες θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης μείωσαν αυτόν τον αριθμό.

Στη δεκαετία του 1980, η οικονομία της Ελβετίας συρρικνώθηκε κατά 1,3% το 1982, αλλά αυξήθηκε σημαντικά για το υπόλοιπο της δεκαετίας, με ετήσια αύξηση του ΑΕΠ μεταξύ περίπου 3% και 4%, εκτός από το 1986 και το 1987 όταν η ανάπτυξη μειώθηκε στο 1,9% και 1,6% αντίστοιχα.

Η οικονομία της Ελβετίας αμαυρώθηκε από αργή ανάπτυξη τη δεκαετία του 1990, έχοντας την ασθενέστερη οικονομική ανάπτυξη στη Δυτική Ευρώπη. Η οικονομία επηρεάστηκε από μια τριετή ύφεση από το 1991 έως το 1993, όταν η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 2%. Η συρρίκνωση έγινε επίσης εμφανής στους ρυθμούς αύξησης της κατανάλωσης ενέργειας και των εξαγωγών της Ελβετίας. Η οικονομία της Ελβετίας δεν σημείωσε κατά μέσο όρο αισθητή αύξηση (μόνο 0,6% ετησίως) στο ΑΕΠ.

Αφού απολάμβανε ποσοστά ανεργίας χαμηλότερα από 1% πριν από το 1990, η τριετής ύφεση προκάλεσε επίσης την άνοδο του ποσοστού ανεργίας στο κορυφαίο όλων των εποχών του 5,3% το 1997. Το 2008, η Ελβετία βρισκόταν στη δεύτερη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου ως προς την ονομαστική και την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης κατά κεφαλήν ΑΕΠ, πίσω από τη Νορβηγία. Αρκετές φορές στη δεκαετία του 1990, οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν αφού οι ονομαστικοί μισθοί δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν με τον πληθωρισμό. Ωστόσο, ξεκινώντας το 1997, μια παγκόσμια αναζωπύρωση της νομισματικής κίνησης παρείχε τα απαραίτητα κίνητρα στην ελβετική οικονομία. Κέρδισε σιγά σιγά δυναμική και κορυφώθηκε το 2000 με αύξηση 3,7% σε πραγματικούς όρους.

21ος αιώνας

Στις αρχές της ύφεσης του 2000, όντας τόσο στενά συνδεδεμένη με τις οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ελβετία δεν μπορούσε να ξεφύγει από την επιβράδυνση σε αυτές τις χώρες. Μετά την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματιστηρίου μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, υπήρξαν περισσότερες ανακοινώσεις ψευδών στατιστικών επιχειρήσεων  και οι υπερβολικοί μισθοί των διευθυντών. Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ μειώθηκε στο 1,2% το 2001. στο 0,4% το 2002· και σε - 0,2% το 2003. Αυτή η οικονομική επιβράδυνση είχε αξιοσημείωτο αντίκτυπο στην αγορά εργασίας.

Πολλές εταιρείες ανακοίνωσαν μαζικές απολύσεις και έτσι το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε από το χαμηλό του 1,6% τον Σεπτέμβριο του 2000 στο ανώτατο όριο του 4,3% τον Ιανουάριο του 2004, αν και πολύ κάτω από το ποσοστό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) του 9,2% στο τέλος του 2004.

Στις 10 Νοεμβρίου 2002 το οικονομικό περιοδικό Cash πρότεινε πέντε μέτρα για την εφαρμογή των πολιτικών και οικονομικών θεσμών για την αναζωογόνηση της ελβετικής οικονομίας:

1. Η ιδιωτική κατανάλωση πρέπει να προωθηθεί με αξιοπρεπείς αυξήσεις μισθών. Επιπλέον, οι οικογένειες με παιδιά θα πρέπει να έχουν εκπτώσεις στην ασφάλιση υγείας τους.
2. Η εθνική τράπεζα της Ελβετίας θα πρέπει να αναζωογονήσει τις επενδύσεις μειώνοντας τα επιτόκια. Εκτός αυτού, τα νομισματικά ιδρύματα θα πρέπει να πιστώνουν όλο και περισσότερο τους καταναλωτές  και προσφέρετε φθηνότερη γη για να χτιστεί.
3. Η εθνική τράπεζα της Ελβετίας κλήθηκε να υποτιμήσει το ελβετικό φράγκο, ειδικά σε σύγκριση με το ευρώ.
4. Η κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει το αντικυκλικό μέτρο της αύξησης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Οι κρατικές δαπάνες πρέπει να αυξηθούν στους τομείς των υποδομών και της εκπαίδευσης. Η μείωση των φόρων θα είχε νόημα προκειμένου να προωθηθεί η ιδιωτική οικιακή κατανάλωση.
5. Θα πρέπει να θεσπιστούν ευέλικτα ωράρια εργασίας, ώστε να αποφεύγονται οι απολύσεις χαμηλής ζήτησης.

Τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν με επιτυχημένα αποτελέσματα ενώ η κυβέρνηση αγωνίστηκε για το Μαγικό Εξάγωνο της πλήρους απασχόλησης, της κοινωνικής ισότητας, της οικονομικής ανάπτυξης, της ποιότητας του περιβάλλοντος, του θετικού εμπορικού ισοζυγίου και της σταθερότητας των τιμών. Η ανάκαμψη που ξεκίνησε στα μέσα του 2003 σημείωσε ρυθμό ανάπτυξης κατά μέσο όρο 3% (το 2004 και το 2005 σημειώθηκε αύξηση του ΑΕΠ 2,5% και 2,6% αντίστοιχα· για το 2006 και το 2007, το ποσοστό ήταν 3,6%). Το 2008, η αύξηση του ΑΕΠ ήταν μέτρια το πρώτο εξάμηνο του έτους, ενώ μειώθηκε τα δύο τελευταία τρίμηνα. Λόγω του αποτελέσματος βάσης, η πραγματική ανάπτυξη έφτασε στο 1,9%. Ενώ συρρικνώθηκε κατά 1,9% το 2009, η οικονομία άρχισε να ανακάμπτει το τρίτο τρίμηνο και μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2010, είχε ξεπεράσει το προηγούμενο υψηλό της. Η ανάπτυξη για το 2010 ήταν 2,6%

Η κατάρρευση του χρηματιστηρίου το 2007-2009 επηρέασε βαθιά τα εισοδήματα από επενδύσεις που αποκτήθηκαν στο εξωτερικό. Αυτό μεταφράστηκε σε σημαντική μείωση του πλεονάσματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών . Το 2006, η Ελβετία κατέγραψε πλεόνασμα 15,1% ανά ΑΕΠ. Μειώθηκε στο 9,1% το 2007 και περαιτέρω μειώθηκε στο 1,8% το 2008. Ανάκαμψε το 2009 και το 2010 με πλεόνασμα 11,9% και 14,6% αντίστοιχα. Η ανεργία κορυφώθηκε τον Δεκέμβριο του 2009 στο 4,4%. Τον Αύγουστο του 2018 το ποσοστό ανεργίας ήταν 2,4%.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει την τάση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ελβετίας σε τιμές αγοράς:

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τους κύριους οικονομικούς δείκτες την περίοδο 1980–2021. Ο πληθωρισμός κάτω του 5% είναι πράσινος.

Έτος	ΑΕΠ ολικό, δις $)	Κατά κεφαλήν ΑΕΠ (ολικό, δις $)	ΑΕΠ (ονομαστικό, δις $)	Κατά κεφαλήν ΑΕΠ (ονομαστικό, δις $)	Αύξηση ΑΕΠ (πραγματική)	Πληθωρισμός (%)	Ανεργία (%)	Χρέος Γενικής Κυβέρνησης (ως ποσοστό του ΑΕΠ)
1980	114.1	18,092.3	122.5	19,426.6	5.1%	4.0%	0.2%	n/a
1981	126.9	20,028.6	112.1	17,699.8	1.6%	6.5%	0.2%	n/a
1982	132.9	20,856.0	114.9	18,027.7	-1.3%	5.7%	0.4%	n/a
1983	139.0	21,677.9	114.5	17,865.4	0.6%	3.0%	0.9%	n/a
1984	148.4	23,084.4	109.4	17,019.4	3.1%	2.9%	1.1%	n/a
1985	158.8	24,591.4	111.0	17,187.9	3.7%	3.4%	1.0%	n/a
1986	164.9	25,433.0	159.1	24,529.6	1.8%	0.7%	0.8%	n/a
1987	171.6	26,309.8	199.1	30,520.6	1.5%	1.4%	0.8%	n/a
1988	183.5	27,943.3	215.4	32,794.3	3.3%	1.9%	0.7%	n/a
1989	199.1	30,083.0	208.1	31,440.4	4.4%	3.2%	0.6%	n/a
1990	214.3	32,105.6	265.9	39,842.8	3.7%	5.4%	0.5%	33.3%
1991	219.5	32,479.1	269.0	39,811.0	-0.9%	5.9%	1.1%	35.1%
1992	224.1	32,754.3	279.8	40,883.2	-0.1%	4.0%	2.5%	39.5%
1993	229.1	33,167.1	272.0	39,375.5	-0.1%	3.3%	4.5%	44.4%
1994	237.1	34,015.9	301.2	43,226.5	1.3%	0.9%	4.7%	47.1%
1995	243.4	34,675.3	353.0	50,287.8	0.6%	1.8%	4.2%	50.0%
1996	249.0	35,259.4	340.2	48,171.7	0.5%	0.8%	4.7%	51.3%
1997	258.9	36,567.3	294.7	41,623.1	2.2%	0.5%	5.2%	53.7%
1998	269.5	37,982.7	303.1	42,719.7	2.9%	0.0%	3.9%	56.0%
1999	277.8	38,999.4	297.5	41,765.2	1.7%	0.8%	2.7%	52.7%
2000	295.7	41,280.3	279.2	38,970.2	4.1%	1.6%	1.8%	52.2%
2001	307.3	42,698.6	286.7	39,832.2	1.6%	1.0%	1.7%	51.1%
2002	311.9	42,990.1	309.5	42,656.6	-0.1%	0.6%	2.5%	57.7%
2003	317.8	43,454.0	362.1	49,512.2	-0.1%	0.6%	3.7%	56.9%
2004	334.7	45,448.7	403.4	54,782.3	2.6%	0.8%	3.9%	57.8%
2005	354.9	47,868.9	418.1	56,379.1	2.8%	1.2%	3.8%	54.9%
2006	381.1	51,093.4	441.7	59,212.3	4.2%	1.1%	3.3%	48.5%
2007	406.8	54,171.9	490.8	65,364.9	3.9%	0.7%	2.8%	44.8%
2008	425.7	56,069.3	566.9	74,664.6	2.7%	2.4%	2.6%	44.8%
2009	418.6	54,346.1	553.7	71,886.6	-2.3%	-0.5%	3.7%	43.1%
2010	437.2	56,157.5	598.2	76,830.1	3.2%	0.7%	3.5%	41.5%
2011	454.8	57,785.8	715.7	90,936.6	1.9%	0.2%	2.8%	41.9%
2012	475.3	59,748.6	686.4	86,280.5	1.2%	-0.7%	2.9%	42.6%
2013	498.9	62,058.4	706.4	87,873.4	1.8%	-0.2%	3.2%	42.0%
2014	519.4	63,806.8	726.7	89,270.3	2.3%	0.0%	3.0%	42.1%
2015	540.5	65,612.0	693.9	84,229.4	1.6%	-1.1%	3.2%	42.2%
2016	563.6	67,686.3	687.6	82,570.7	2.1%	-0.4%	3.3%	40.9%
2017	580.3	68,913.6	695.3	82,576.4	1.4%	0.5%	3.1%	41.8%
2018	611.1	72,033.1	725.8	85,547.8	2.9%	0.9%	2.5%	39.8%
2019	629.3	73,644.5	721.9	84,476.5	1.2%	0.4%	2.3%	39.6%
2020	620.9	72,142.9	739.0	85,870.1	-2.5%	-0.7%	3.2%	43.3%
2021	674.0	77,740.9	799.8	92,248.6	4.2%	0.6%	3.0%	42.1%