Επίπεδη Γη

Ξεκινώντας από την αρχαία ελληνική Αστρονομία, το παράδειγμα της σφαιρικής γης σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο υποσκελίζοντας την κοσμολογική πίστη σε μια επίπεδη Γη.

Η ψευδής πεποίθηση ότι ο μεσαιωνικός Χριστιανισμός πίστευε σε μια επίπεδη γη αναφέρεται ως μύθος της επίπεδης γης. Το 1945, ο Σύλλογος Ιστορικών (Historical Association) της (Μεγάλης Βρετανίας), το είχε αναφέρει σε ένα φυλλάδιο σχετικά με κοινά σφάλματα στην ιστορία ως δεύτερο από 20. Ο μύθος ότι οι άνθρωποι του Μεσαίωνα πίστευαν ότι η Γη ήταν επίπεδη εγγράφηκε στη λαϊκή φαντασία τον 19ο αιώνα, κυρίως χάρη στην δημοσίευση του έργου φαντασίας του Washington Irving Η ζωή και τα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου, το 1828. Αν και η υπόθεση της επίπεδης Γης έχει από καιρό γενικά απορριφθεί, εξακολουθούν να υπάρχουν περιστασιακά σύγχρονοι υποστηρικτές της υπόθεσης.

Αρχαία Εγγύς Ανατολή

Η πίστη σε μια επίπεδη γη βρίσκεται στα παλαιότερα συγγράμματα της ανθρωπότητας, όπως το Έπος του Γκιλγκαμές. Στην αρχαία αιγυπτιακή και Μεσοποταμιακή μυθολογία και σκέψη ο κόσμος παριστανόταν σαν ένας επίπεδος δίσκος που επέπλεε στον ωκεανό, και σ’ αυτή την αρχή βασίζονται αρχαιοελληνικοί χάρτες όπως του Αναξίμανδρου και του Εκαταίου του Μιλησίου. ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Η Εβραϊκή Βίβλος εξέλιξε την αρχαία κοσμολογία της Μέσης Ανατολής, που αποκαλύφθηκε εν μέρει στο έπος Ενούμα Έλις,το οποίο περιέγραφε μια επίπεδη γη με μια στερεή οροφή, περιτριγυρισμένη από νερά από πάνω κι από κάτω.

Ησαΐας 40:22

Υπάρχει η γνώμη ότι μια πρώιμη δήλωση για επίπεδη γη έγινε τον 8ο αι. Π.Χ., στον Ησαΐα 40:22: «ὁ κατέχων τὸν γῦρον τῆς γῆς ...» Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται ως "γύρος" γενικά αναγνωρίζεται ως αναφορά σε κάτι επίπεδο (ίσως τον ορίζοντα), ή πιθανώς τον θόλο του ουρανού, όχι το σχήμα της γης. Πάντως, αυτή η εβραϊκή λέξη, η chûgh, μπορεί να αποδοθεί επίσης ως «σφαίρα». Ως αποτέλεσμα, ορισμένες αποδόσεις στην αγγλική γράφουν «τη σφαίρα της γης» (απόδοση Douay) και «στρογγυλή γη» (Moffatt).

Κλασικός Ελληνικός Κόσμος

• "Ο Θαλής ο Μιλήσιος πίστευε ότι η Γη ήταν ένας κυκλικός δίσκος που επέπλεε σ' έναν ωκεανό χωρίς όρια..."

Ο Παρμενίδης είχε συλλάβει την ιδέα μιας σφαιρικής Γης.

Ο Πυθαγόρας τον 6ο αι. π.χ. πίστευε (ίσως για αισθητικούς λόγους) ότι όλα τα ουράνια σώματα ήταν σφαιρικά. Όμως, έχει αναφερθεί ότι ο Πυθαγόρας συμπέρανε από το σφαιρικό σχήμα της έκλειψης της σελήνης, ότι η Γη δεν μπορούσε να είναι ούτε επίπεδη ούτε κυλινδρική, παρά μόνο σφαιρική. [1]